Ο Τζών Νάς (1928-2015) υπήρξε διάσημος μαθηματικός και οικονομολόγος.
Το 1994 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών. Σε συνέντευξή του τον Ιούλιο του 2002, είπε και τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:
«Ερώτ.: Η οικονομική σας θεωρία (=θεωρία των παιγνίων) θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην καθημερινότητα;
Απάντ.: Σε προσωπικό επίπεδο πιστεύω ότι θα ήταν επικίνδυνο για έναν άνθρωπο να προσπαθήσει να την εφαρμόσει στη ζωή του, αλλά για έναν επιχειρηματία, για έναν εργολάβο ή για μια ολόκληρη επιχείρηση, θα ήταν ίσως ό,τι πρέπει.
Ως άνθρωποι αντιμετωπίζουμε κάποια προβλήματα, ψυχολογικά και πολλά άλλα. Ακολουθώντας την παράδοση πορευόμαστε καλύτερα στη ζωή μας.
Για μένα, δηλαδή, είναι προτιμότερο ν’ ακολουθεί ένας άνθρωπος την παράδοση.
Από το να καθήσει να μελετήσει τη θεωρία των παιγνίων, καλύτερα να μιλήσει με έναν ιερέα ή γενικότερα να στραφεί προς την θρησκεία» (Θ. Λάλας, Έφοδος στον ουρανό, εκδ. ΑΡΜΟΣ, 2017, σ. 235).
Εκκλησιαστική η πρόταση του σοφού επιστήμονα!
Αφού προτρέπει τους ανθρώπους να συμβουλεύονται ιερέα, ακολουθώντας την παράδοση. Άραγε, τι θα έλεγε αν γνώριζε επακριβώς τι σημαίνει Ιερέας του Χριστού στην Ορθόδοξη Εκκλησία!
Ο Ιερέας είναι ένας χριστιανός στον οποίο ο Χριστός ανέθεσε με την χειροτονία, μέσα στον χώρο της Εκκλησίας Του, μια πολύ υπεύθυνη δουλειά: να βοηθεί τους ανθρώπους να περπατούν στον δρόμο Του.
Δρόμος του Θεού, εδώ στην γη, είναι η «χριστιανική ζωή» όχι απλά η «καλή και ενάρετη ζωή», αλλά η ζωή σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού.
Ο δρόμος του Χριστού δεν τερματίζεται στο θάνατο, αλλά στην βασιλεία του Θεού.
Τελειώνοντας η εδώ ζωή μας, πάμε κοντά στον Χριστό.
Η ζωή έχει θύελλες, δυσκολίες, περιπέτειες.
Ο Ιερέας έχει υποχρέωση να θυμίζει ότι ο κάθε άνθρωπος βαδίζει τον δρόμο του Χριστού, γιατί ο Χριστός απλώνει το χέρι Του και «μας παίρνει από το χέρι».
Δεν σωζόμαστε, ο καθένας, με την δική του δύναμη, αλλά πρώτα και κύρια με την χάρη του Χριστού με τον κόπο του Χριστού για μας με την αγάπη του Χριστού για μας με το αίμα του Χριστού, που το έχυσε για μας.
Σωζόμαστε όταν ζούμε μέσα στο καράβι Του, που το λένε Εκκλησία έτσι φθάνουμε στο γαλήνιο λιμάνι Του.
Ο Ιερέας βαδίζει τον δρόμο του Χριστού, που είναι αγάπη.
Ζει γεμάτος αγάπη για τους άλλους χριστιανούς, που ο Χριστός ώρισε να είναι γι’ αυτόν «τέκνα» του, «παιδιά» του.
Φροντίζει να τους καθοδηγεί με αγάπη στο δρόμο του Θεού. Και στις ευχάριστες στιγμές της χαράς. Και στις δυσάρεστες στιγμές των θλίψεων. Και στα προβλήματα. Και τους συμπαραστέκει με τα όπλα του Χριστού που είναι η αγάπη, η διδαχή, η πατρική συμβουλή.
Ο Ιερέας έχει στα χέρια του για το έργο του έναν ανεξάντλητο θησαυρό:
την ιερωσύνη, που είναι η δύναμη, η βοήθεια και το έλεος του Χριστού.