«Ο Θεός υπάρχει», ο γκρίζος χαρούμενος γέρος, ψηλός και λυγισμένος με εκφραστικά χαρακτηριστικά, μίλησε συχνά φωναχτά. Το όνομά του ήταν ο Fyodor Mikhailovich Makhov. Εκείνη την εποχή σε όλα τα σχολεία και τα ινστιτούτα διδάσκονταν ότι δεν υπάρχει Θεός, και οι πιστοί θεωρούνταν ως οπισθοδρομικοί ή τρελοί. Ο Fyodor Machov διαβεβαίωσε την ύπαρξη του Θεού αφού σώθηκε από το νερό.
Μια μέρα περπατούσε στο δρόμο κατά μήκος του ποταμού Pechorka, αυτό είναι στα προάστια. Ήταν αργά το βράδυ, και νωρίς το χειμώνα σκοτεινιάζει. Ο δρόμος δεν ήταν ορατός. Κάπου στη μέση του ποταμού, μπήκε σε μια τρύπα πάγου. Ο ποταμός σε αυτό το μέρος ήταν βαθύς, έτσι ώστε το καλοκαίρι κάθε δύτης δεν θα μπορούσε στον πυθμένα.
Βρίσκοντας τον εαυτό του κάτω από το νερό, άρχισε να βυθίζεται. Εάν υπάρχει σκοτάδι στον πάγο, τότε το συνολικό σκοτάδι βρίσκεται κάτω από τον πάγο. Άρχισε να βυθίζεται άλλα προσπαθούσε να ανέβει στη επιφάνεια,. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ανέβηκε, αλλά δεν βγήκε από την τρύπα και χτύπησε το κεφάλι του στον πάγο. Και εδώ άρχισε πραγματικά να βυθίζεται, γιατί δεν ήξερε πού να κολυμπήσει. Κάτω από το κατώτατο σημείο, φώναξε στον Κύριο με όλη του τη δύναμη:
«Θεέ, αν υπάρχεις, σώσε με βοήθησε με». Δεν προσευχόταν με λόγια (δεν υπήρχε αέρας), αλλά με το μυαλό του - φώναξε προς τα πάνω με όλο του τον εαυτό του.
Την ίδια στιγμή το νερό κάτω από το πάγο άρχισε να φωτίζεται.
"Δεν είδα κανέναν, μόνο το φως ήταν σαν το πρωί", εξήγησε αργότερα. - Το φως πλησίασε. Και κάποια δύναμη με πήρε από τα μαλλιά και με τράβηξε. Δεν ξέρω πώς, αλλά ωθήθηκα στην άκρη του πάγου. Κάποιος με βοήθησε. Πιθανώς ο Θεός ή ο Άγγελος με έβγαλε από κάτω από τον πάγο ... Πρώτα έσκασα στον πάγο , στη συνέχεια έτρεχα με τα πόδια . Το παλτό από το νερό ήταν βαρύ, παγωμένο. Δεν είχα χρόνο να για τίποτα άλλο διότι είχα παγώσει , καθώς έφτασα σπίτι ...
Ναι, ο Θεός εξακολουθεί να υπάρχει. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχα εγώ.