(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Κάποια άλλη ημέρα, πήγε στον πατέρα Ευμένιο ένας ιερεύς για να πάρη την ευχή του. Ο Παππούλης ήταν άρρωστος, στο κρεββάτι, μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο.
Πριν προλάβει ο ιερεύς να καθήση, του είπε:
– Πήγαινε στο Ιερό, βάλε το πετραχήλι μου, πάρε τα Άγια Μυστήρια και πήγαινε να μεταλάβης τον τάδε -είπε το όνομά του-, στο τάδε κτίριο, στον τάδε όροφο του νοσοκομείου.
Ο ιερεύς έκανε ακριβώς ό,τι του είπε ο Παππούλης. Βρήκε έναν ετοιμοθάνατο νεαρό, ο οποίος ανέκτησε για λίγο τις αισθήσεις του, έκανε με δυσκολία τον σταυρό του, άνοιξε το στόμα του και μετέλαβε.
Ύστερα ο ιερεύς είπε στην μητέρα του νεαρού, που τον διακονούσε:
– Είχατε ειδοποιήσει τον πατέρα Ευμένιο, τον εφημέριο του νοσοκομείου, να έλθη να κοινωνήση το παιδί σας, αλλά επειδή δεν μπορούσε ο ίδιος να έλθη, λόγω της ασθένειάς του, έστειλε εμένα.
Εκείνη απήντησε, ότι ο γιος της είχε εκφράσει την επιθυμία να κοινωνήση, αλλά δεν είχαν προλάβη να ειδοποιήσουν τον πατέρα Ευμένιο, διότι ο γιος της είχε πέσει ήδη σε κώμα.
Ο ιερεύς, στην απορία του, ποιος είχε ειδοποιήσει τον πατέρα Ευμένιο, ρώτησε και την νοσοκόμα. Εκείνη είπε, ότι δεν είχε πάρει εντολή από κανένα, να μιλήση στον ιερέα για να κοινωνήση ο νεαρός.
Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Π. Ευμένιος, ο ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός”.
ΠΗΓΗ: pemptousia.gr