Τον άρτον ημών τον επιούσιον

«Ω Πατέρα μου! Είμαι παιδί σου με αίμα και σάρκα. Και γι’ αυτό υπόκειμαι στο νόμο της υλικής ανάγκης.

Με πιέζουν οι ανάγκες της υλικής μου φύσης. Οι πραγματικές, και τι πιο πολλές φορές οι πλαστές ή φανταστικές.

Μόνος μου δεν μπορώ ούτε καν να διακρίνω ποιες είναι οι αληθινές και ποιες οι ψεύτικες.

Γι’ αυτό καταφεύγω σε σένα, Πατέρα μου. Και σε ικετεύω.

Βοήθησέ με να διακρίνω τις ουσιώδεις από τις επουσιώδεις ή πλασματικές μου ανάγκες.