προσευχη

Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας. Αυτό, όμως, μπορεί να oφείλεται και σε απομάκρυνση της χάριτος, που συμβαίνει με θεία παραχώρηση.

Για κάθε άνθρωπο που μετανοεί και αναζητά τον Κύριο χρειάζεται αρχικά να διδαχθεί την πλήρη καθοδήγηση στην εκτέλεση της προσευχής του Ιησού.

Κατόπιν μέσα από αυτή πρέπει να οδηγείται και στην τέλεση των άλλων προσευχών, διότι μέσα από αυτή την οδό είναι δυνατόν ο μετανοημένος να δυναμώσει το συντομότερο, να αφυπνιστεί πνευματικά και να αποκτήσει την εσωτερική ειρήνη.

Να σε πω για τον παπα-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη τι έπαθεν μια φοράν;

Τα πρώτα χρόνια που τον γνωρίσαμε αγωνιζόταν με πολύν ζήλον στην προσευχήν. Μιαν βραδυά έπεσε στο κρεβάτι να ξεκουραστεί λίγο και μετά να σηκωθεί για αγρυπνία…

Οι δαίμονες πολύν φθόνον είχαν μαζί του. Η προσευχή του παπά-Εφραίμ ήταν φωτιά.

‘Ερχονται λοιπόν ένας ολόκληρος λεγεώνας έξω από το κελλί του και αρχίζουν φωνές. Ξυπνά το καλογέρι φοβισμένο. Βάζει αυτί, κατάλαβε, δαίμονες είναι…

Να προσεύχεστε έτσι ώστε να μπει ο Θεός στην καρδιά σας!
Παραδείγματος χάριν, έτσι:
"Κύριε, δώσε μου την αγία αγάπη, δίδαξέ με να αγαπώ όλους τους ανθρώπους, και τους κοντινούς και τους μακρινούς, και τους πιστούς και τους ασεβείς, όπως Εσύ Κύριε, αγαπάς όλους μας, αμαρτωλούς και μετανοημένους"!
Αμήν.