Άγνωστοι προσπάθησαν να κλέψουν την εικόνα της Παναγίας Μυροβλύτισσας από το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στην Άνδρο την περασμένη Δευτέρα στις 15 Απριλίου. Μετά από σύντομη έρευνα της αστυνομίας και του λιμενικού η εικόνα βρέθηκε πεταμένη ανάμεσα σε αναστατωμένα πράματα κοντά στην Αγία Τράπεζα!
Κάποιος γέροντας έλεγε συνεχώς την ευχή:
– Παναγία μου, σώσε με! Παναγία μου, σώσε με!
Μια μέρα κάποιος διάβολος, έριξε στον γέροντα ένα πραγματικό βέλος, να τον τραυματίσει. Και καθώς ερχόταν το βέλος καταπάνω του, προσέκρουσε σε ένα πύρινο πράγμα και αυτοδιαλύθηκε. Ήταν η Χάρη της Παναγίας, που τον προστάτευσε.
Τα παιδιά της, η Παναγία πάντα τα προσέχει και κανείς δεν μπορεί να τα βλάψει.
Πριν από χρόνια ένα ζευγάρι από την Τουρκία, ο Εσάτ και η Σεβίμ Αλντιντάρογλουαπό την περιοχή της Αντιοχείας, μετανάστευσε στα προάστια του Παρισιού, όπου βρήκαν δουλειά.
Στο σπίτι αυτό των Αλντιντάρογλου παρατηρείτε συρροή επισκεπτών όχι μόνο από την Γαλλία αλλά και από το εξωτερικό, καθώς πολλοί επισκέπτες έρχονται να δούναι ένα αξιοπερίεργο για αυτούς γεγονός.
Στις δυσκολίες της ζωής να λες “Παναγιά μου” – Αυτή ξέρει, βλέπει, παρακολουθεί, βοηθάει!
Η παρουσία της Παναγίας στη ζωή μας:
Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που μας συμβαίνει κάτι κακό λέμε «Παναγιά μου» ή έστω προληπτικά… για να μην συμβεί.. σαν να ξορκίζεις το κακό.. πάλι «Παναγιά μου» θα φωνάξεις, θα σκεφτείς, θα μουρμουρίσεις!
Το ακόλουθο γεγονός, εξιστόρισε τον Σεπτέμβριο του 2013, από μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία προσκύνησε την Παναγία Βαρνάκοβα μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Επάνω στην συζήτηση σχετικά με την προστασία της Παναγίας, είπε τα εξής συγκινητικά, τα οποία έχουν καταγραφεί στο βιβλίο «Θεομητορικά Θαύματα της Παναγίας Βαρνάκοβας μετά παρακλητικού κανόνος» – Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας:
Στην Λευκωσία της Κύπρου συνέβη το εξής συγκλονιστικό θαύμα με την προσευχή στην Παναγία. Ένα παιδί τεσσάρων ετών δεν είχε μπορέσει ακόμα να μιλήσει.
Οι γονείς του και ιδιαίτερα η γιαγιά έκαναν θερμές προσευχές στην Παναγία τη Φανερωμένη της Λευκωσίας και την παρακαλούσαν να θεραπεύσει το παιδί.
Ήταν Δευτέρα του Πάσχα, 5 Απρίλη του 622 μ.Χ. Στην είσοδο της Αγια Σοφιάς αμέτρητα πλήθη λαού, ιερατείο και στρατιωτικοί , περίμεναν την προσέλευση του Αυτοκράτορα. Τα σήμαντρα κι οι καμπάνες δεν έστελναν τους γλυκούς αναστάσιμους ήχους της προτεραίας ημέρας, της Λαμπρής!…
Ο Πατήρ Νικόδημος μιλάει στα «Φωτεινά Μονοπάτια» για τον Άγιο Παΐσιο: Του ερχόταν… αυτά που έλεγε, δεν σκεφτόνταν να τα πει, τα ζούσε, ζούσε τον Παράδεισο μέσα του και έλεγε: «Θα έρθουν έτσι τα πράγματα που η πατρίδα μας δεν θα μπει σε αυτόν τον πόλεμο τον μεγάλο που θα γίνει, γιατί όποιος μπει σε αυτόν τον πόλεμο, θα βγει όχι απλός τραυματισμένος, αλλά εξουθενωμένος. (Εμείς)Ίσα ίσα γρατζουνιές θα έχουμε και θα είναι μικρή μπόρα».
Τον πένθιμο χαρακτήρα της Μ. Σαρακοστής, αναμφίβολα σπάζει η ακολουθία των Χαιρετισμών. Αυτά τα «Χαίρε» που απευθύνουμε στη «Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός», ως ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη ευεργεσία της, επιστρέφουν σε μας από την ίδια, απαντώντας – με τρόπο μυστικό – στο χαιρετισμό μας.
Τον Δεκέμβριο του 2004 βγήκε στα μέσα ενημέρωσης ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας και διηγήθηκε ένα ζωντανό συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε όλη του τη ζωή.
