«Έχοντες Εικόνα σου την σεπτήν, ανύμφευτε Κόρη ως προπύργιον οχυρόν, προσφεύγομεν ταύτη, καιρώ τω των κινδύνων, και επηρείας πάσης απολυτρούμεθα».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης όταν συνέγραψε τον παρακλητικό κανόνα για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο φυσικά θα είχε ακούσει και θα είχε δεί αρκετά θαύματα ώστε να τον πλουτίσει τόσο όμορφα.
Είχε ο Χριστός αδέρφια; Αυτό το ερώτημα έχει απασχολήσει πολλούς θεολόγους στο παρελθόν και έχει αποτελέσει σημείο τριβής μεταξύ των χριστιανικών ομολογιών. Σε διάφορα σημεία των Ευαγγελίων υπάρχουν αναφορές, οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι ο Χριστός είχε αδέρφια. Μάλιστα, σε κάποια από αυτά αναφέρονται ακόμη και τα ονόματα τους.
Κάποια στιγμή στον ουρανό ζήτησε ο Θεός από τους αγγέλους να του φέρουν τα πιο πολύτιμα πράγματα, που υπάρχουν στη γη.
Οι άγγελοι ξεκίνησαν και έψαξαν ολόκληρη τη γη. Πολλοί ομολογουμένως έφεραν πολλά ωραία και πολύτιμα πράγματα. Ξεχώρισαν όμως τρείς.
Σε κλίμα λαμπρότητας εορτάστηκε στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Της Συνοδικής Θείας Λειτουργία προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ενώ τον πανηγυρικό εκφώνησε ο Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος.
Προτού πράξουμε οτιδήποτε, καθόμαστε σε ένα σκαμνί και σκεφτόμαστε για την έκβαση: τι έχει να υποφέρει η ψυχή μας όταν αφήσει το σώμα, πόσα δάκρυα χύνει η ψυχή εκείνη τη στιγμή, σκεφτόμενη για την Κρίση, τι την περιμένει και κατά πόσο είναι έτοιμη για την Κρίση.
Όλες αυτές οι σκέψεις δεν πρέπει να προκαλούν στο μυαλό φαντασιώσεις και εικόνες, εδώ χρειάζονται μόνο λόγια, ενώ το μυαλό πρέπει να ακολουθεί τον συνειρμό της σκέψης.
Περιστατικό από τον βίο του αγίου Ιωάννη του ελεήμονος μας διδάσκει την τέλεια μορφή της ελεημοσύνης.
Κάποιος ξένος, που είχε αντιληφθεί την πολλή καλοσύνη του αγίου Ιωάννου, σκέφτηκε να δοκιμάσει εκείνον που ήταν ανώτερος από κάθε δοκιμασία. Ντύθηκε λοιπόν με κουρέλια και πλησίασε τον άγιο την ώρα που πήγαινε στο νοσοκομείο, γιατί συνήθιζε να επισκέπτεται τους αρρώστους δύο και τρείς φορές την εβδομάδα.
Καμία προσευχή δεν πάει χαμένη…
Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα, ποτέ δεν χάνεται…
Κατευθείαν πηγαίνει στον δικό Του θρόνο.
Εκείνος, φίλε μου, πάντα σε κοιτάζει.
Όχι βλοσυρά, όχι σαν κακός εκδικητής.
Μα σαν στοργικός πατέρας, έτοιμος να σε σηκώσει αν χτυπήσεις,
έτοιμος αν στενοχωρηθείς να σε παρηγορήσει…
Όμως, έχεις και μια μητέρα ακόμα.
Ένας σύγχρονος Ιώβ (με την ασθένεια: σκλήρυνση κατά πλάκας)
O Παύλος Κουλής γεννήθηκε το 1946 στην Πάτρα. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας και είχε άλλα 5 αδέλφια.
Από μικρός ζούσε την εκκλησιαστική ζωή. Ενώ τελείωνε τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή Αθηνών, σε ηλικία 23 ετών, διαπιστώνεται ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας με τις γνωστές συνέπειες (σταδιακή παράλυση σε όλο το σώμα).
