Το παράπονον του Χριστού
Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται.
Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή.
Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται.
Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή.
Αν αξιώθηκες να πας να εξομολογηθής, και με την χάρη του Θεού να ξεπλυθής από τον ρύπο των αμαρτιών σου, μη νομίσεις ότι όλα πιά τελείωσαν, ότι μέχρις εδώ ήταν!
Όχι! Μη το βάλεις αυτό μέσα στο μυαλό σου! Με την εξομολόγηση, δεν τελείωσαν όλα! Αντίθετα, από εκεί και πέρα αρχίζει ο μεγάλος άγιος αγώνας για ευαρέστηση του Κυρίου.
Η όσια Αναστασία, τη μνήμη της οποίας τιμά σήμερα 29 Οκτωβρίου η Εκκλησία, έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ’ άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη.
Η Οσία Αναστασία, όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό.
Δεν φθάνει να μη σκεφτόμαστε το παρελθόν. Στην παρούσα φάση δεν ισχύει το «περασμένα-ξεχασμένα». Πρέπει να θυμόμαστε για να μετανοούμε. Η ανάμνηση χρειάζεται συγχώρηση.
Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα…
– Σαν γονιός, ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;»
Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας:
– «Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν.
-Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή… μας, αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.
Ιησού …;Χριστέ …;. είμαι ένα απλό παιδί, αν και έκλεισα τα 17 μου. Είναι η ηλικία της εφηβείας, αλλά δε θέλω και δε μπορώ να τη σκέφτομαι. Δυσκολεύομαι. Σου γράφω κάποιες σκέψεις. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα τις λάβεις. Δεν έχεις κάποια διεύθυνση. Δε ξέρω που βρίσκεσαι και στο κάτω- κάτω ποιος είσαι Εσύ. Ο κόσμος δε μου λέει σχεδόν τίποτα για Σένα. Δε Σε γνωρίζει και ούτε που θέλει να Σε γνωρίσει. Προσπάθησα να μάθω κάποια πράγματα για Σένα, αλλά δεν κατάφερα τίποτα.
«Ουδείς εστιν ος αφήκεν οικίαν η αδελφούς η αδελφάς η πατέρα η μητέρα η γυναίκα η τέκνα η αγρούς ένεκεν εμού και ένεκεν του ευαγγελίου, εάν μη λάβη εκατονταπλασίονα νυν εν τω καιρώ τούτω οικίας και αδελφούς και αδελφάς και πατέρα και μητέρα και τέκνα και αγρούς μετά διωγμών…, και εν τω αιώνι τω ερχομένω ζωήν αιώνιον». (Μκ. 10, 29-30).
Ένας Ιερεύς που ονομάζονταν Πέτρος, έμεινε όλη τη νύκτα στο καθεδρικό ναό του Αγίου Μαυρικίου για να Προσευχηθεί, διότι ήθελε να τελέσει τη Θεία Λειτουργία την επομένη ημέρα.
Την ώρα της προσευχής του το μεσονύκτιο, ήρθε βίαιος άνεμος και έσβησε όλες τις κανδήλες του ναού. Έπειτα εμφανίστηκαν μερικοί λαμπροί νέοι με πολύ φωτοχυσία, και έθεσαν πάνω στην αγία Τράπεζα έναν θρόνο υπέρλαμπρο και ένδοξο.
Ο απαγωγέας στερεί την ελευθερία από τον άνθρωπο και ζητά από τους συγγενείς του θύματός του λύτρα για να τον ελευθερώσει. Ο απαγωγέας της ψυχής του ανθρώπου, ο διάβολος, δεν ζητά λύτρα από κανέναν, γιατί δεν θέλει την ελευθερία αλλά την φυλακή του θύματός του.