Ο Γέροντας Παΐσιος πριν μεταβεί στο Άγιο Όρος το 1953 για να μονάσει, επισκέφθηκε τον Ιερό Τόπο, σαν λαϊκός, λίγο μετά την απόλυσή του από τον Στρατό (Μάρτιος 1950).
Από τη Δάφνη πήρε το καλντερίμι για τις Καρυές. Άγριος τόπος, απαράκλητος, παρ’ όλη τη βλάστησή του σ’ αγριεύει. Άνοιξε το βήμα του και προσπέρασε τους κιρατζήδες των Καρυών∙ δεν ήθελε κουβέντα.
Κανείς μας δεν αγνοεί, ότι η προσευχή είναι πρωταρχική ανάγκη κάθε ψυχής, δένδρον ζωής, το οποίον τρέφει τον άνθρωπον και τον αφθαρτοποιεί, διότι τον καθιστά κοινωνόν του αϊδίου και αφθάρτου Θεού. Όπως δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ψυχήν, έτσι και δεν νοείται τις ζωντανός εν Χριστώ άνευ προσευχής.
Ένα από τα κοπιαστικά διακονήματα στο Άγιο Όρος είναι και του μαγείρου. Από νωρίς ο μάγειρος θα πρέπει να ετοιμάσει το φαγητό, ώστε όταν τελειώσει η ιερή ακολουθία να βρουν οι πατέρες έτοιμο το γεύμα. Ανάλογο με τη μέρα είναι και το φαγητό.
Ένα πανίσχυρο «όπλο». Φέρνει αγαλίασση, χαρά και ειρήνη στις ψυχές που τη χρησιμοποιούν. Η πιο δυνατή προσευχή με παρρησία στον Θεό.
Παραθέτουμε λοιπόν έναν εκ των ισχυρών ψαλμών, κάθε πρωϊ όταν λέγεται αυτός ο ψαλμός δεν πλησιάζει τίποτα κακό, σύμφωνα με άγιους πατέρες.
Η εκκλησία τελικά φαίνεται να μην θέλει ουδέποτε να περισώσει ότι έμεινε από τους αλλεπάλληλους διωγμούς της, στο πέρασμα των χρόνων και να ενισχύσει πνευματικά την ανθρώπινη ψυχή, που έχει ανάγκη από βιωματικές εμπειρίες και φωτισμένους ανθρώπους.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής (3/11/17) η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου εξήλθε του Αγίου Όρους ώστε να ξεκινήσει το ταξίδι για την Αθήνα όπου στην Μητρόπολη Ν Ιωνίας θα την υποδεχθεί κλήρος και λαός.
Eπίσημη Δοξολογία τελέστηκε σήμερα επί του εορτασμού της επετείου του Ιστορικού Έπους του 1940, στον πάνσεπτο ναό του Πρωτάτου, παρουσία του πολιτικού Διοικητού του Αγίου Όρους Αρίστου Κασμίρογλου, των μελών της Ιεράς Επιστασίας, των αντιπροσώπων των Ιερών Μονών, των τοπικών αρχών και ευλαβών προσκυνητών, όπου ανέπεμψαν και επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ηρωϊκώς αγωνισαμένων και ενδόξως πεσόντων κατά τον εν Βορείω Ηπείρω πολέμω του 1940.
Η ιστορία λέει ότι η Μονή Βατοπαιδίου ιδρύθηκε το διάστημα μεταξύ του 972 και 985 μ.Χ. από τρεις πλούσιους άρχοντες, τους Αθανάσιο, Νικόλαο και Αντώνιο, μαθητές του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, ο οποίος θεωρείται και θεμελιωτής της Αθωνικής Πολιτείας.
