Σαν σήμερα, 4 Αυγούστου του 1865, οι δύο πρώτες στροφές του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» του Διονύσιου Σολωμού, μελοποιημένες από τον Νικόλαο Μάντζαρο, καθιερώνονται ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας.
Ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» γράφτηκε τον Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο και έναν χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκε στο Μεσολόγγι. Τον ίδιο χρόνο ο Φωριέλ το συμπεριέλαβε στη συλλογή των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών.
Το 1828 ο Νικόλαος Μάντζαρος, Κερκυραίος μουσικός και φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα με βάση λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, αλλά όχι ως εμβατήριο. Έκτοτε ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές.
Το 1844 το ποίημα μελοποιήθηκε δεύτερη φορά από τον Μάντζαρο και υπεβλήθη στον βασιλιά Όθωνα με την ελπίδα να γίνει δεκτό ως εθνικός ύμνος. Παρά την τιμητική επιβράβευση του συνθέτη με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρα και του Διονύσιου Σολωμού με Χρυσό Σταυρό του ίδιου Τάγματος, το έργο διαδόθηκε μεν ως «θούριος», αλλά δεν εγκρίθηκε ως ύμνος.
Το 1861 ο υπουργός Στρατιωτικών ζήτησε από τον Μάντζαρο να συνθέσει εμβατήριο πάνω στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν».
Ο συνθέτης μετέβαλε το ρυθμό του ποιήματος του Σολωμού σε ρυθμό εμβατηρίου, και στις 4 Αυγούστου 1865, με βασιλικό διάταγμα, ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» καθιερώθηκε ως εθνικός ύμνος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Από τις 18 Νοεμβρίου 1966 ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» καθιερώθηκε και ως εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το ποίημα αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές, από τις οποίες οι 24 πρώτες καθιερώθηκαν ως εθνικός ύμνος. Από αυτές οι δύο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας, και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές.