Είναι γνωστό ότι, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Πλούταρχο, ο βασιλιάς της Ηπείρου ο Πύρρος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια επίθεσης εναντίον του Άργους, όταν μια γυναίκα εκτόξευσε ένα κεραμίδι εναντίον του. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, μια σειρά από κακούς οιωνούς είχε προειδοποιήσει τον Πύρρο να μην επιχειρήσει κατάληψη της πόλης. Σε θυσία που πρόσφερε στους θεούς, ενώ τα κομμένα κεφάλια των βοδιών που θυσιάστηκαν κείτονταν στη γη, ξαφνικά άρχισαν να κινούνται οι γλώσσες τους και να γλείφουν το ίδιο τους το αίμα.
Στη μνήμη του Πύρρου όμως, το σύμπλεγμα αυτό επανέφερε έναν παλιό χρησμό που έλεγε πως θα πέθαινε την ημέρα που θα έβλεπε ένα λύκο να μάχεται έναν ταύρο. Σύμφωνα πάντα με τις πηγές, ο Πύρρος επέλεξε να αγνοήσει τις προειδοποιήσεις και να συναντήσει τον θάνατο.
Ο στρατός του Ηπειρώτη βασιλιά επιτέθηκε εναντίον της πόλης και ενεπλάκη σε σκληρές οδομαχίες. Κάτω από την πίεση των αντιπάλων ωστόσο, αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Ο Πύρρος έσπευσε να καλύψει την υποχώρηση.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, έδωσε σε ένα φίλο του το βασιλικό στεφάνι που στόλιζε την περικεφαλαία του ώστε να μην είναι ευδιάκριτος από τους εχθρούς και όρμησε ακάθεκτος εναντίον τους. Καθώς όμως κάλπαζε, ένα δόρυ τον έπληξε στον θώρακα. Ο θώρακας δεν άντεξε το χτύπημα και ο Πύρρος τραυματίστηκε ελαφρά. Αμέσως στράφηκε για να σκοτώσει αυτόν που τον τραυμάτισε.
Ήταν ένας νεαρός Αργείος οπλίτης, ο οποίος αποσβολωμένος παρατηρούσε τώρα τον Πύρρο να σηκώνει το ξίφος του ψηλά, έτοιμος να του καταφέρει το θανάσιμο πλήγμα. Τότε όμως επενέβη η γριά μητέρα του Αργείου, που παρακολουθούσε τη μάχη από τη στέγη του σπιτιού της. Βλέποντας τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε το παιδί της άρπαξε ένα κεραμίδι και το εκσφενδόνισε με όλη της τη δύναμη κατά του Ηπειρώτη βασιλιά. Το κεραμίδι χτύπησε με σφοδρότητα την περικεφαλαία του Πύρρου. Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό-ίσως το έκανε πιο δυνατό και το βάρος της περικεφαλαίας, ώστε να σπάσουν οι σπόνδυλοι του τραχήλου του. Ο Πύρρος λιποθύμησε. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκε ένας Ιλλυριός στρατιώτης και του κατάφερε το τελειωτικό χτύπημα.
Υπάρχουν και άλλες εκδοχές για τον θάνατο του Ηπειρώτη βασιλιά. Ο Ιουστίνος και ο Στράβωνας αναφέρουν πως ο Πύρρος σκοτώθηκε έξω από τα τείχη του Αργους από μια πέτρα που εκτόξευσε εναντίον του ένας στρατιώτης του Αντιγόνου. Ο Ζωναράς αποδίδει τον θάνατο του Πύρρου στην πτώση μιας γυναίκας πάνω του! Ωστόσο, σημασία είχε το γεγονός αυτό καθαυτό. Ο Πύρρος, ο «Αετός» της Ηπείρου, δεν ζούσε πια. Λίγο μετά τον θάνατο του, ένας άλλος αετός πέθανε επίσης. Ήταν ο αετός που είχε μαζί του ο Πύρρος, ο οποίος αρνήθηκε να ξαναπάρει τροφή από άλλο χέρι, μετά τον θάνατο του κυρίου του.