Back to top

Οριάνα Φαλάτσι, η τελευταία σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη..

13/08/2022 - 16:10

Η Οριάνα Φαλάτσι ή Φαλλάτσι (Oriana Fallaci, 29 Ιουνίου 1929 – 15 Σεπτεμβρίου 2006) ήταν Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, γνωστή για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη, τις καυστικές συνεντεύξεις της με διάφορα πρόσωπα της παγκοσμίου πολιτικής σκηνής κατά την δεκαετία του 1970, αλλά και για την μεταστροφή της προς τα δεξιά και τις αντιμουσουλμανικές της απόψεις μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Η προσωπική της ζωή παρέμεινε στάσιμη μετά το χαμό του συντρόφου της, όπως αποκαλούσε τον Αλέκο Παναγούλη, καθως δεν δημιούργησε δική της οικογένεια. Πιστή της φίλη για αρκετά χρόνια υπήρξε η Ιζαμπέλα Ροσσελίνι.Στην κηδεία του Αλέξανδρου Παναγούλη – Ακολούθησαν επίπονες σχέσεις με την οικογένειά του 

Πως ξεκίνησε η σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη

 Ολα ξεκίνησαν από μια συνέντευξη. Μια συνέντευξη που ένωσε το πλέον ιδιοσυγκρασιακό, το πλέον εκρηκτικό ζευγάρι της της εποχής. Εκείνη νευρώδης και δυναμική, εκείνος απρόβλεπτος, με αδάμαστη εσωτερική δύναμη που έγινε σύμβολο του αγώνα κατά του φασισμού.

΄Ηταν Σεπτέμβριος του 1973 όταν, σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι το καθεστώς της Χούντας είναι περισσότερο φιλελεύθερο, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος αποφάσισε να απονείμει γενική αμνηστία στους πολιτικούς κρατουμένους με αποτέλεσμα ο Αλέκος Παναγούλης (που βρισκόταν υπό κράτηση με πρωτοφανή βαρβαρότητα από τον Αύγουστο του 1968 όταν οργάνωσε την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γεωργία Παπαδόπουλου στο 31ο χιλιόμετρο της παραλιακής οδού Αθήνας – Σουνίου) να αφεθεί ελεύθερος.

Εβαλε μέσο για να του πάρει συνέντευξη

Αποτέλεσμα εικόνας για οριανα φαλατσι
Η διάσημη ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι έχει μόλις επιστρέψει από τον πόλεμο του Βιετνάμ και αφού έχει δημοσιεύσει συνεντεύξεις με τον Νόμαν Μέιλερ, τη δούκισσα της Αλμπα, τον Φεντερίκο Φελίνι και την Ινγκριντ Μπέργκμαν, αναζητεί τον Παναγούλη για τον οποίο έχει ακούσει τόσα. Δεν είναι εύκολο να του πάρει συνέντευξη. Απευθύνεται στον Θανάση Πετρίδη, στο Νίκο Σηφουνάκη, στον Μίκη Νικολακάκη και στον Νίκο Ζαρμπέλη, που ήταν συγκρατούμενος του Παναγούλη και είχε αποδράσει από τις φυλακές της Αίγινας, για να τη φέρουν σε επαφή μαζί του έχει πει στο «Βήμα» άνθρωπος που τους συναναστράφηκε εκείνη την εποχή. Τελικά εξασφαλίζει τη συνέντευξη και έρχεται στην Ελλάδα γι’ αυτό.

Στη συνάντησή τους φάνηκε αμέσως η μαγική χημεία δυο εκρηκτικών προσωπικοτήτων. Εκείνη έβλεπε μπροστά της έναν ήρωα. Εκείνος μια δυναμική και ασυμβίβαστη γυναίκα. Ο έρωτάς τους γεννήθηκε με τη διάσημη φράση του Παναγούλη: «Δεν επεδίωξα να σκοτώσω. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω άνθρωπο. Επεδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο».

Η εφημερίδα Κορριέρε Ντέλλα Σέρα δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα του βιβλίου, για την Ελλάδα και στον Αλέκο Παναγούλη, τα οποία η Φαλάτσι έγραψε λίγο μετά τον θάνατό του.

Στο κείμενο της Ιταλίδας συγγραφέως και διεθνούς φήμης δημοσιογράφου, μεταξύ των άλλων, διαβάζουμε:

«Δεν άφησα ποτέ ένα μικρό λουλούδι στον τάφο του Αλέκου. Κάθε Πρωτομαγιά, σε κάθε επέτειο του θανάτου του, του έστελνα τριάντα επτά τριαντάφυλλα: ναι (ήταν τριάντα επτά ετών όταν τον σκοτώσανε). Αλλά το μικρό εκείνο λουλούδι δεν του το πήγα ποτέ. Στο νεκροταφείο της οικογένειάς μου, στην Φλωρεντία, τοποθέτησα μια μαρμάρινη πλάκα, εις μνήμην του. Ναι. Την τοποθέτησα στην γωνία όπου θα με θάψουν. Αλλά τον τάφο του δεν τον είδα και δεν θα τον δω ποτέ. Δεν θέλω να τον δω».

Στο ίδιο πάντα κείμενο, η Οριάνα Φαλάτσι αποκαλύπτει:

«Γύρισα στην Ελλάδα όταν μπόρεσα: η μητέρα μου πέθαινε. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε ξαφνικά, την ημέρα του θανάτου του Αλέκου. Η είδηση αυτή της προκάλεσε τρομερό πόνο διότι τον αγαπούσε πολύ έντονα: όσο την αγαπούσε και εκείνος. Την φώναζε Μαμά, Μαμά Τόσκα: ξέροντας πόσο αυτό της έκανε ευχαρίστηση. Την ημέρα εκείνη η μαμά καθηλώθηκε στο κρεβάτι και δεν ξανασηκώθηκε, ουσιαστικά, μέχρι τον θάνατό της. Λίγο πριν πεθάνει, την προηγούμενη ημέρα, μου είπε: «πάω στον Αλέκο»».

Με αναφορά στον πόνο που της προκάλεσαν τόσο ο θάνατος της μητέρας της, όσο και του Αλέκου Παναγούλη, η Ιταλίδα συγγραφέας του «Ένας άνδρας», προσθέτει: «Όταν η μαμά πέθανε, πόνεσα φοβερά. Αναγκάστηκα να ξανακάνω τα ίδια πράγματα: να την ντύσω, να την βάλω στο φέρετρο, να συνοδεύσω την κάσα στο νεκροταφείο, να δω να την κατεβάζουν μέσα σε μια μαύρη τρύπα… Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάτι: ο Αλέκος και η μητέρα μου ήταν τα δυο πλάσματα της ζωής μου. Όσο κοιτάζω πίσω μου, τόσο καταλήγω ότι δεν αγάπησα ποτέ τίποτα και κανέναν όσο τον Αλέκο και τη μαμά. Και τώρα έφυγαν και οι δυο. Ο ένας μετά τον άλλον, σε απόσταση μόλις οκτώ μηνών».

Η Φαλάτσι μαγεύει τον Χομεϊνί

Η συνάντηση που είχε η δημοσιογράφος με τον ιρανό ηγέτη Αγιατολάχ Χομεϊνί τον Οκτώβριο του 1979 έμελλε να μετατραπεί στη θρυλικότερη συνέντευξή της. Σύμφωνα με τον νέο ισλαμικό νόμο του θρησκευτικού ηγέτη, όλες οι γυναίκες της χώρας ήταν υποχρεωμένες να φοράνε το τσαντόρ, το ίδιο συμφώνησε λοιπόν να κάνει και η δυτική δημοσιογράφος, μην αφήνοντας ωστόσο τον Χομεϊνί να το απολαύσει: «Πώς κολυμπά κάποια μέσα στο τσαντόρ;» τον ρώτησε, κι όταν ο ηγέτης της απάντησε: «Τα έθιμά μας δεν σας αφορούν. Αν δεν σας αρέσει το ισλαμικό φόρεμα, δεν είστε υποχρεωμένη να το φοράτε», εκείνη αφαίρεσε αμέσως το τσαντόρ κάνοντας τον Χομεϊνί να εγκαταλείψει μαινόμενος τη συνέντευξη!

Κι όταν την επόμενη μέρα θα καθόντουσαν και πάλι απέναντι, με τη Φαλάτσι να παραβιάζει τον όρο του Χομεϊνί για μη αναφορά στο τσαντόρ από την πρώτη της μάλιστα ερώτηση(!), ο Αγιατολάχ θα έσκαγε στα γέλια, αφήνοντας άφωνους τους συμμετέχοντες. Όπως αποκάλυψε αργότερα ο γιος του, ήταν η πρώτη -και μοναδική- φορά που είδε τον πατέρα του να γελά!

Προσωπική ζωή και θάνατος



Η Φαλάτσι δεν παντρεύτηκε ποτέ, ήταν ωστόσο για τρία χρόνια σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη, τον οποίο γνώρισε μάλιστα ως συνεντευξιαζόμενο. Η ίδια απαθανάτισε τις περιπέτειες του αγωνιστή με τη χούντα μέχρι τον θάνατό του το 1976 στο μυθιστόρημα «Un Uomo: Romanzo» («Ένας Άντρας» – 1979), ισχυριζόμενη ότι το ύποπτο τροχαίο δυστύχημα του Παναγούλη ήταν απόπειρα δολοφονίας από χουντικά «σταγονίδια».

Άλλο ένα βιβλίο αφορά στη σχέση της με το σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα και έχει να κάνει με την περίοδο της ζωής της που κυοφορούσε το παιδί του Παναγούλη, το οποίο και έχασε από αποβολή: «Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» («Lettera a un bambino mai nato»).

Στη δεκαετία του 1980 η Φαλάτσι πέρασε χρόνο στον Λίβανο, ο οποίος μαστιζόταν από τον αιματοβαμμένο εμφύλιο πόλεμο, καιρό που θα συνόψιζε αργότερα (1992) στο βιβλίο «Inshallah». Η περίφημη δημοσιογράφος διαγνώστηκε με καρκίνο στη δεκαετία του ’90 και μοίραζε πλέον τον χρόνο της μεταξύ Ιταλίας και Νέας Υόρκης, όπου κατέφευγε για τη θεραπεία της. Στις ΗΠΑ θα δώσει μάλιστα έναν ευρύτατο κύκλο διαλέξεων στα κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια.

Η Οριάνα Φαλάτσι πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου 2007 στη Φλωρεντία, σε ηλικία 77 ετών. Η ιταλίδα δημοσιογράφος είχε γίνει πλέον σχεδόν τόσο αμφιλεγόμενη όσο και οι παγκόσμιοι ηγέτες που ανέκρινε με την πένα της στη μακρά και γόνιμη καριέρα της. Ο αντιμουσουλμανισμός των τελευταίων της χρόνων άφησε την κηλίδα του στο έργο της ζωής της, το οποίο έχει μεταφραστεί σε 21 γλώσσες του κόσμου, ενώ στην Ιταλία μόνο έχει πουλήσει περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα…