Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου υπήρξε θρυλική μορφή της άρσης βαρών, με πληθώρα μεταλλίων σε μεγάλες διοργανώσεις. Ο «Ηρακλής τσέπης», όπως αποκαλείτο λόγω του ύψους του (1,47 μ.), αγωνίστηκε στις κατηγορίες των 56, 60 και 64 κιλών, αρχικά με τα χρώματα της Βουλγαρίας και στη συνέχεια με αυτά της Τουρκίας. Αξέχαστη θα παραμείνει η μονομαχία του με τον Βαλέριο Λεωνίδη για την κατάκτηση του χρυσού στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996.
Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνοφ, όπως ήταν το αρχικό του ονοματεπώνυμο, γεννήθηκε στο Πτιχάρ της Βουλγαρίας στις 23 Ιανουαρίου 1967, από γονείς που ανήκαν στην τουρκική μειονότητα της χώρας. Μετονομάστηκε σε Ναούμ Σαλαμάνοφ, όταν η κομμουνιστική κυβέρνηση του Τοντόρ Ζίφκοφ αποφάσισε να εκβουλγαρίσει τα ονόματα της τουρκικής μειονότητας.
Από μικρός ξεχώρισε για τις επιδόσεις του στο άθλημα των δυνατών με προπονητή τον περίφημο Ιβάν Αμπατζίεφ και σε ηλικία 16 ετών κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία των 56 κιλών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Μόσχας, με παγκόσμιο ρεκόρ στην κίνηση του αρασέ. Έχασε, όμως, την πρώτη του ευκαιρία για επιτυχία στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες (1984), εξαιτίας της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο σοβιετικό μποϋκοτάζ των αγώνων. Επανήλθε στο βάθρο και μάλιστα στο ψηλότερο σκαλί του, κατακτώντας τα χρυσά μετάλλια της κατηγορίας των 60 κιλών στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του Σεντερντάλιε (1985) και της Σόφιας (1986). Ήταν και τα τελευταία του με τα χρώματα της Βουλγαρίας.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του για τον τελικό του παγκόσμιου κυπέλλου στη Μελβούρνη το 1986 ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Αυστραλία και τελικά εγκαταστάθηκε στην Τουρκία, όπου έλαβε την τουρκική ιθαγένεια και άλλαξε το ονοματεπώνυμό του σε Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου. Με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ το 1988 προέκυψε διαμάχη σχετικά με το ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Η βουλγαρική κυβέρνηση απαίτησε κι έλαβε 1.250.000 δολάρια από την Τουρκία, προκειμένου ο Σουλεϊμάνογλου ν’ αλλάξει ομάδα.
Ο μικροσκοπικός αθλητής δεν απογοήτευσε τους νέους του συμπατριώτες και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 60 κιλών, σηκώνοντας περισσότερα κιλά από το σωματικό του βάρος. Επανέλαβε τον θρίαμβό του στα παγκόσμια πρωταθλήματα της Αθήνας (1989) και του Ντοναουεσίνγκεν (1991).
Το 1992 κέρδισε το δεύτερο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης και ακολούθως τα χρυσά στα παγκόσμια πρωταθλήματα της Μελβούρνης (1993), της Κωνσταντινούπολης (1994) και της Καντώνας (1995). Στην Καντώνα μονομάχησε σκληρά με τον Βαλέριο Λεωνίδη στην κατηγορία των 64 κιλών. Και οι δυό τους σήκωσαν 327,5 κιλά στο σύνολο, αλλά ο Σουλεϊμάνογλου ήταν ο νικητής λόγω ελαφρύτερου βάρους. Το 1994 και το 1995 κέρδισε τα χρυσά στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα της άρσης βαρών στο Σοκόλοφ και τη Βαρσοβία αντίστοιχα.
Στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα (1996) κέρδισε το τρίτο του χρυσό μετάλλιο, ύστερα από μία ακόμη επική μονομαχία με τον Βαλέριο Λεωνίδη. Στην κίνηση του αρασέ ο Σουλεϊμάνογλου επικράτησε με 147,5 κιλά έναντι 145 του Λεωνίδη. Στο ζετέ ο Τούρκος κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά, ενώ ο Λεωνίδης απέτυχε να σηκώσει 190 κιλά, με τα οποία θα κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 64 κιλών. Αμέσως, ο έλληνας πρωταθλητής ξέσπασε σε κλάματα και ο μεγάλος του αντίπαλος με μία κίνηση επίδειξης αθλητικού πνεύματος έσπευσε να τον παρηγορήσει. Οι ειδικοί έκαναν λόγο για τον κορυφαίο αγώνα στην ιστορία του αθλήματος.
Ο Σουλεϊμάνογλου αμέσως μετά τον θρίαμβό του στην Ατλάντα αποχώρησε από την ενεργό δράση, αλλά επανήλθε το 2000, κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σόφιας. Τον ίδιο χρόνο συμμετείχε στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, σε μία προσπάθεια να κερδίσει ένα τέταρτο χρυσό μετάλλιο, αλλά απέτυχε παταγωδώς, όταν δεν κατόρθωσε να σηκώσει τα 145 κιλά που θα ήταν ολυμπιακό ρεκόρ και μηδενίστηκε.
Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου κατά τη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε συνολικά 12 χρυσά μετάλλια (3 ολυμπιακά, 7 παγκόσμια και 2 ευρωπαϊκά), ένα αργυρό σε παγκόσμιο πρωτάθλημα κι ένα χάλκινο σε ευρωπαϊκό. Ήταν ο πρώτος και μοναδικός αρσιβαρίστας που είχε σηκώσει 2,5 φορές το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του ζετέ. Ήταν ο μόνος αρσιβαρίστας που έχει σηκώσει 10 επιπλέον κιλά από το τριπλάσιο σωματικό του βάρος.
Η μεγάλη του δημοφιλία τον ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική. Στις εθνικές εκλογές του 1999 κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος για να εκπροσωπήσει την Μπούρσα στην Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας. Το 2002 ήταν υποψήφιος με το Εθνικιστικό Κόμμα στις δημοτικές εκλογές στον δήμο Κιράτς της Κωνσταντινούπολης και εκπροσώπησε το ίδιο κόμμα στις εθνικές εκλογές το 2006. Μετά την τριπλή αποτυχία του στον εκλογικό στίβο, η σύντομη πολιτική του καριέρα έλαβε τέλος.
Στις αρχές της νέας χιλιετίας και μετά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ εθίστηκε στο αλκοόλ, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια της ζωής του να υποφέρει από ηπατική ανεπάρκεια. Νοσηλεύτηκε κατ’ επανάληψη χωρίς να θεραπευτεί.
Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 2017 σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης, σε ηλικία 50 ετών.