Μία από τις στιγμές που έγραψαν ιστορία στην λαμπρή καριέρα του μουσικοσυνθέτη Μάνου Χατζηδάκη ήταν όταν κέρδισε το Όσκαρ, ένα Όσκαρ που ποτέ δεν επιθύμησε, ενώ έφτασε στο σημείο να το πετάξει στα σκουπίδια.
Ο Χατζιδάκις τιμήθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία στις 17 Απριλίου 1961 με το Όσκαρ του "Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού" για το τραγούδι του "Τα Παιδιά του Πειραιά" κερδίζοντας έτσι παγκόσμια αναγνωρισιμότητα. Ο μουσικοσυνθέτης, ωστόσο, δεν πήγε στην τελετή απονομής. Μάταια οι παρουσιαστές τον αναζητούσαν στην αίθουσα. Η Ακαδημία του έστειλε το Όσκαρ ταχυδρομικώς αλλά το χρυσό αγαλματίδιο χάθηκε στην πορεία. Όταν ο Χατζιδάκις δέχτηκε να φωτογραφηθεί με το βραβείο του, δανείστηκε το Όσκαρ της Κατίνας Παξινού. Τελικά, λέγεται ότι η Ακαδημία του έστειλε αντίγραφο.
Στο κείμενο που δημοσιεύεται στο επίσημο site του με τίτλο "Η Ρωμαϊκή Αγορά έτσι όπως γέννησε τα τραγούδια μου", το 1981, μεταξύ άλλων είχε γράψει: "Και το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το Όσκαρ που πήρα ερήμην μου και έξω απ’ τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια για ν’ αφαιρέσω αυτό τον “τίτλο τιμής” από την πλάτη μου…".
Πάντως, το 1961 καλεσμένος στη ραδιοφωνική εκπομπή του Αχιλλέα Μαμάκη μίλησε για τη βράβευσή του και είπε ότι "είμαι αληθινά συγκινημένος για την ξεχωριστή τιμή που μου έγινε να μου δοθεί το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι μου 'Τα Παιδιά του Πειραιά'. Ευχαριστώ τον τόπο μου γιατί με ενέπνευσε. Αγάπησε όχι αυτό το τραγούδι μου μονάχα, αλλά όλα μου τα τραγούδια".
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, o Μάνος Χατζιδάκις πέταξε το Όσκαρ στα σκουπίδια και εκεί το βρήκε η οικιακή βοηθός που το έδωσε στην αδερφή του, Μιράντα. Εκείνη πήρε το χρυσό αγαλματίδιο στο δικό της σπίτι και το επέστρεψε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Λέγεται ότι βρέθηκε σε βιτρίνα, με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή δίπλα σε έναν Καραγκιόζη.
