Στο ρεπορτάζ εκείνης της εποχής, η εφημερίδα «Μακεδονία» αναφέρει χαρακτηριστικά πως για το θέμα «επενέβη ο εισαγγελέας, διεξάγονται ανακρίσεις, ασκήθηκε τη νύχτα ποινική δίωξη εναντίον οκτώ ατόμων και το υπουργείο παιδείας, μετά από σύσκεψη υπό την προεδρία του πρωθυπουργού ακύρωσε τις χθεσινές εξετάσεις στα μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών και Μαθηματικών και διέκοψε για δύο μέρες τις εξετάσεις που θα συνεχιστούν το Σάββατο, την Κυριακή και τη Δευτέρα με άλλο πρόγραμμα και με νέο τρόπο μεταβίβασης των θεμάτων».
Κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου ήταν ο τότε γενικός διευθυντής του υπουργείου Παιδείας, Γ. Ράμμος. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν σήμερα, τα θέματα των εξετάσεων γραφόντουσαν περίπου δύο μέρες πριν την ημέρα της εξέτασης, μεταφερόντουσαν στα σχολεία με περιπολικά και φυλαγόντουσαν σε χρηματοκιβώτια.
Στη συνέχεια, προκειμένου να μην συνδεθεί με την απάτη, έδωσε τα θέματα σε δύο άγνωστα πρόσωπα και αυτά με τη σειρά τους επικοινώνησαν με φροντιστήρια και έναντι βαρβάτης αμοιβής τους τα πούλησαν. Στη συνέχεια, τα φροντιστήρια τα έδωσαν στους μαθητές τους, οι οποίοι ασφαλώς θα είχαν μεγάλο προβάδισμα έναντι των συμμαθητών τους. Το αδιάβλητο των πανελλαδικών είχε τρωθεί και επίσημα…
Όλοι οι εμπλεκόμενοι πίστευαν ότι είχαν καταστρώσει το τέλειο σχέδιο το οποίο δεν θα έπαιρνε χαμπάρι κανείς. Φευ! Όπως αποδείχτηκε τελικά, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Τι συνέβη;
Ενώ τα πάντα είχαν κυλήσει θετικά, η απάτη «καρφώθηκε» εξαιτίας της αφέλειας των μαθητών: ξεκίνησαν να λένε από εδώ και από εκεί πως τα φροντιστήρια «έπιασαν τα θέματα» και πώς είχαν τις απαντήσεις σε όλα, με αποτέλεσμα το θέμα να γίνει talk of the town και να φτάσει και στα αυτιά των αρχών.
Όταν αποδείχτηκε ότι πίσω απ’ τον καπνό υπήρχε και φωτιά (η οποία μάλιστα μπήκε από τα…μεγάλα κεφάλια) ήρθε η ώρα των δύσκολων αποφάσεων.
Η εξέταση στα μαθηματικά επαναλήφθηκε και ο διευθυντής του υπουργείου διώχθηκε ποινικά. Από εκείνο το καλοκαίρι και έπειτα ωστόσο άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση αναφορικά με τον ρόλο των φροντιστηρίων και το κατά πόσο είναι σε θέση να επηρεάσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την εξέλιξη των εξετάσεων. Το βέβαιο είναι πως ποτέ ξανά δεν υπήρξε τόσο μεγάλο σκάνδαλο. Ίσως το υπουργείο να πήρε πολύ αυστηρά μέτρα μετά το συγκεκριμένο γεγονός. Ίσως απλά να μην μαθεύτηκε ποτέ ξανά κάτι αντίστοιχο.
Η εξάρθρωση του κυκλώματος
Το σκάνδαλο που ξέσπασε ήταν πρωτόγνωρο. Οι φωνές διαμαρτυρίας δεν προέρχονταν μόνο από τη μαθητική κοινότητα. Η αντιπολίτευση έκανε λόγο για πολιτική ευθύνη, απαιτούσε την παραίτηση του υπουργού παιδείας και την παραπομπή σε δίκη τόσο του ίδιου, όσο και όλων των άμεσα εμπλεκόμενων. Από την άλλη, γονείς και μαθητές διαμαρτύρονταν για την έλλειψη σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπιζόταν ένα ζήτημα που θα καθόριζε το μέλλον των παιδιών. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ο υπουργός Βαρβιτσιώτης πράγματι υπέβαλε την παραίτησή του, όμως ο Καραμανλής δεν την έκανε δεκτή.
«Δια την κυβέρνησιν δεν υπάρχει θέμα παραιτήσεων υπουργών. Το γεγονός ότι ένας εκπαιδευτικός παρέβη το καθήκον του δεν μπορεί να λάβει πολιτικάς προεκτάσεις», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εν τω μεταξύ, προγραμματίστηκε η επανεξέταση των μαθημάτων που είχαν γίνει οι διαρροές. Η σύσταση της Κεντρικής Επιτροπής άλλαξε πλήρως, ενώ πάρθηκαν δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Ο Γ.Ρ οδηγήθηκε στον εισαγγελέα με τις κατηγορίες της παραβίασης υπηρεσιακού απορρήτου, δωροληψίας κατά συρροή και συνέργειας σε απόπειρα υφαρπαγής ψευδούς βεβαιώσεως. Οι τρεις βασικοί συνεργοί κατηγορήθηκαν για ηθική αυτουργία σε παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου και για δωροδοκία. Οι υπόλοιποι 20 ιδιοκτήτες φροντιστηρίων και καθηγητές που παραπέμφθηκαν, κατηγορούνταν για ηθική αυτουργία και αποδοχή προϊόντων εγκλήματος εξ ιδιοτέλειας.
Τελικές ποινές
Πριν τη διεξαγωγή της δίκης, η υπόθεση στάθηκε αφορμή για να τροποποιηθεί ο ποινικός κώδικας της χώρας. Η διαρροή των θεμάτων των Πανελληνίων ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς αλλεπάλληλων κρουσμάτων δωροδοκίας που είχαν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1979, το υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε επίσημη πρόταση τροποποίησης, προκειμένου το αδίκημα της δωροληψίας να τιμωρείται σαν κακούργημα. Το Φεβρουάριο του 1980, το Εφετείο Αθηνών αθώωσε τους 21 από τους 24 κατηγορούμενους. Στον Γ.Ρ επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 5,5 χρόνων, ενώ στους δύο βασικούς συνεργούς του, 3 και 4 χρόνια αντίστοιχα. Ωστόσο, ένα χρόνο μετά, ο Άρειος Πάγος ακύρωσε την καταδικαστική απόφαση και η δίκη του πρωτεργάτη του σκανδάλου επαναλήφθηκε. Η τελική του ποινή ανήλθε σε 4 χρόνια και 4 μήνες....
Με πληροφορίες από mixanitouxronou, menshouse.gr