Back to top

Παυλοπέτρι: Η αρχαία πολιτεία της Εποχής του Χαλκού στην Ελαφόνησο καταποντίστηκε 4 μέτρα από σεισμό 8 ρίχτερ.. ΕΙΚΟΝΕΣ-ΒΙΝΤΕΟ

31/05/2020 - 19:13

To νερό της θάλασσας προφύλαξε από τον χρόνο και την ανθρώπινη παρέμβαση, τα περισσότερα από τα κτίσματα. Είναι μια άγνωστη υποθαλάσσια πόλη για τους περισσότερους.

Μέσα από τις φωτογραφίες μπορεί κανείς να διακρίνει τα βυθισμένα διώροφα σπίτια με τους κήπους, τους ναούς, το νεκροταφείο και το λιμάνι.

Από τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, έως τώρα έχουν εντοπιστεί 15 κτίρια με τουλάχιστον 12 δωμάτια το καθένα, καθώς και ένα πολύπλοκο σύστημα διαχείρισης των υδάτων με  κανάλια και σωλήνες νερού. Η πόλη όπως την «ανοικοδόμησαν» οι ερευνητές ψηφιακά στη μορφή που είχε πριν βυθιστεί.

Διάσπαρτα, σε όλη την έκταση της πόλης υπάρχουν αγάλματα, μεγάλοι πήλινοι αμφορείς, εργαλεία και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Συνολικά καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 9 στρεμμάτων και μάλλον είναι η παλαιότερη βυθισμένη πόλη στον κόσμο.

Τι λένε οι επιστήμονες για την αρχαία ελληνική πόλη

Πιθανολογούν ότι η πόλη καταποντίστηκε από σεισμό 8 ρίχτερ, γύρω στο 1.000 π.Χ. Σύμφωνα με άλλες θεωρίες το γεγονός έγινε κάπου στο 375μ.Χ. Το 2011 το BBC παρουσίασε για πρώτη φορά ένα ντοκιμαντέρ για το Παυλοπέτρι, την «πόλη κάτω από τα κύματα» σε τρισδιάστατη αναπαράσταση.

Ο γεωλόγος Φωκίων Νέγρης, πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, είχε περιγράψει την υποβρύχια πολιτεία  από το 1904! Δείτε το ντοκιμαντέρ ενδεικτική προβολή του οποίου πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Συμποσίου για τον Κάβο Μαλιά τον Απρίλιο του 2011:

Αργότερα, το 1967 ο ωκεανογράφος Δρ. Nicholas Flemming του Πανεπιστημίου του Southampton -στο πλαίσιο των μελετών του για τις αλλαγές της στάθμης της θάλασσας στη Μεσόγειο- επισκέφτηκε το Παυλοπέτρι Ελαφονήσου και διαπίστωσε την ύπαρξη βυθισμένης αρχαίας πόλης σε βάθος 3-4 μέτρων.

Το 1968 ο Δρ. Nicholas Flemming επέστρεψε στο Παυλοπέτρι με ομάδα νεαρών αρχαιολόγων από το Πανεπιστήμιο του Cambridge και  σε  συνεργασία με τον Έφορο Αρχαιοτήτων Σπάρτης, καθηγητή Άγγελο Δεληβορριά χαρτογράφησαν και χρονολόγησαν επί τη βάσει των επιφανειακών ευρημάτων τη βυθισμένη πολιτεία. Ανακαλύφθηκε τότε μια σπάνια προϊστορική πόλη με οικιστικό σχέδιο (κτίσματα, δρόμους, πλατείες). Προσδιορίστηκαν και ερευνήθηκαν 15 χωριστά κτίσματα, με 5 δρόμους, 2 θαλαμοειδείς και τουλάχιστον 37 λακκοειδείς τάφους και περισυλλέγησαν σπάνια ευρήματα όπως λάμες οψιανού, οικιακά εργαλεία, ειδώλιο ζώου, χάλκινο γυναικείο ειδώλιο, δείγματα κεραμεικής τέχνης κ.α. Στην υφαλοράχη, Β/Α.της βυθισμένης πόλης υπάρχει το νεκροταφείο που αποτελείται από 60 τάφους.

Ο Leake επισκέφθηκε το νεκροταφείο στο Παυλοπέτρι το 1806, για το οποίο οι Βρεατανοί αρχαιολόγοι του Κέιμπριτζ έκαναν σχετικό δημοσίευμα στο περιοδικό ΒSΑ το 1969. Κατά την έρευνα διαπιστώθηκε ότι τα καταποντισμένα αρχιτεκτονικά λείψανα που κάλυπταν έκταση 300×100μ ανήκαν σε προϊστορική πόλη, πιθανώς Μυκηναϊκή (δηλ. 1680-1180π.Χ.). Επί τη βάσει των τότε ανελκυσθέντων ευρημάτων η ομάδα του Πανεπιστημίου του Cambridge διατύπωσε την άποψη ότι το Παυλοπέτρι κατοικήθηκε για πρώτη φορά το 2800 π.Χ. (Πρωτοελλαδικοί χρόνοι), ενώ τα κτήρια και οι δρόμοι χρονολογήθηκαν στους Μυκηναϊκούς χρόνους (1680–1180 π.Χ.). Περιορισμένη -κατ’ αυτούς- ήταν η κατοίκηση κατά η διάρκεια των Μεσoελλαδικών χρόνων, δηλ. 2000-1680 π.Χ. Σύμφωνα με τα τότε ευρήματά τους, ο οικισμός φαινόταν να είχε εγκαταλειφθεί και τμήματά του να κατοικήθηκαν ή να χρησιμοποιήθηκαν κατά τους Ελληνιστικούς, Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους.

Στην Ελλάδα προβλήθηκε για πρώτη φορά βιβλιογραφικά τη δεκαετία του 1990 μέσα από τα βιβλία του Ελαφονησιώτη Δρ. Κων/νου Μέντη.

Tο 2007 ο Δρ. Nicholas Flemming, με τον δρα. Jon Henderson από το Κέντρο Ενάλιας Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιο του Nottingham και τη Δρα Χρυσάνθη Γάλλου από το Κέντρο Σπαρτιατικών & Πελοποννησιακών Σπουδών του Πανεπιστήμιο του Nottingham επισκέφτηκαν το Παυλοπέτρι και σε συνεργασία με τον Διευθυντή του προγράμματος Ηλία Σπονδύλη της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων και την εξειδικευμένη ομάδα του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού ανέλαβαν την εκπόνηση ερευνητικού προγράμματος για τη συνέχιση των αρχαιολογικών ερευνών στο Παυλοπέτρι.

Το ερευνητικό πρόγραμμα έχει διάρκεια πενταετή (2009-2013) και πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, υπό την αιγίδα της Βρετανικής Σχολής Αθηνών και με την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Το 2009 ξεκίνησε λοιπόν και επίσημα η πραγματοποίηση εξειδικευμένου αρχαιολογικού-ωκεανογραφικού προγράμματος στο Παυλοπέτρι, με σκοπό την εκ νέου έρευνα του καταποντισμένου αρχαίου οικισμού με τη χρήση σύγχρονων πλέον μεθόδων.

Το πενταετές πρόγραμμα στόχο έχει να διαφωτίσει ερευνητικά ερωτήματα σχετικά με την:

  • έκταση, τη χρονολόγηση και το χαρακτήρα του βυθισμένου οικισμού στην Ελαφόνησο
  • το ρόλο του οικισμού στον έλεγχο του Λακωνικού κόλπου
  • τη διαχείριση των θαλάσσιων δικτύων ανταλλαγών στην προϊστορική Μεσόγειο και τη συμμετοχή των προϊστορικών κατοίκων του οικισμού στα θαλάσσια δίκτυα ανταλλαγών, καθώς και
  • το πότε και από ποια αίτια βυθίστηκε η πολιτεία και το Στενό της Ελαφονήσου.

Έχουν προγραμματιστεί τέσσερις περίοδοι έρευνας και ανασκαφών, ενώ έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι δύο. Οι εργασίες θα συνεχιστούν έως το 2012, το 2013 θα μελετηθούν τα στοιχεία που θα έχουν προκύψει και τα 2014 αναμένεται να δημοσιευτούν τα αποτελέσματα.
Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας, το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ και τη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών.

Στόχοι της πρόσφατης ερευνητικής περιόδου ήταν η ψηφιακή αποτύπωση του καταβυθισμένου οικισμού και της αρχαίας ακτογραμμής, η επιβεβαίωση της ορθότητας του σχεδίου των ερευνών του 1968, η περισυλλογή επιφανειακών ευρημάτων, η προκαταρκτική μελέτη των σταδίων εγκατάλειψης και της βαθμιαίας καταβύθισης του οικισμού και των μεταβολών στην αρχαία ακτογραμμή, και η εκπόνηση σχεδίου προστασίας, συντήρησης, διαχείρισης και ανάδειξης του οικισμού και του περιβάλλοντός του.

Στο πλαίσιο του προγράμματος εκπονείται και λεπτομερής θαλάσσια γεωλογική-γεωμορφολογική-ωκεανογραφική έρευνα από το  Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, που θα συμβάλει -μεταξύ άλλων- στη διερεύνηση του πότε, κάτω από ποιες συνθήκες και αίτια καταβυθίστηκαν η προϊστορική πόλη και το Στενό της Ελαφονήσου.

Από τις έρευνες του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. το 2009 προκύπτει ότι η πόλη βυθίστηκε εξαιτίας σειράς σεισμών και τεκτονικών επεισοδίων στην ευρύτερη περιοχή σε συνδυασμό με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Αρχικά οι αρχαιολόγοι θεωρούσαν ότι ο οικισμός κατοικήθηκε για πρώτη φορά γύρω στο 2800 π.Χ., Από τις αρχαιολογικές έρευνες το 2009 διαπιστώθηκε ότι Με τα νέα στοιχεία ωστόσο επιβεβαιώνεται ότι το Παυλοπέτρι είναι μία από τις αρχαιότερες βυθισμένες πολιτείες στον κόσμο, ενώ υπάρχουν οι αρχαιότερες ενδείξεις για οργανωμένη κατοίκηση ήδη από την 4η χιλιετία π.Χ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει επιτευχθεί η αποτύπωση των υποθαλάσσιων αρχαιοτήτων και η παραγωγή τρισδιάστατων φωτο-ρεαλιστικών μοντέλων των βυθισμένων αρχιτεκτονικών στοιχείων από το Παυλοπέτρι με τη χρήση πρωτοποριακών μεθόδων και συνδυασμών σύγχρονων τεχνικών, όπως το σόναρ της Nautilus Ltd. και τη φωτο-στερεογραμμετρική αποτύπωση (Κέντρο Ρομποτικής του Πανεπιστημίου του Sydney), τα οποία εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά σε αρχαιολογικές έρευνες στο Παυλοπέτρι

Το ερευνητικό πρόγραμμα στο Παυλοπέτρι Ελαφονήσου είναι σε εξέλιξη.

Το 2009 επικεφαλής της αρχαιολογικής αποστολής ανέλαβε ο Τζον Χέντερσον του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ. Ο Χέντερσον δημιούργησε μια ψηφιακή απεικόνιση που δείχνει με εντυπωσιακό τρόπο, πώς ήταν η πόλη πριν βυθιστεί.