Μέχρι τώρα, η Ελλάδα, έβρισκε την εύνοια των Μεγάλων δυνάμεων και ζητούσε τον καλό τους λόγο μέσα από το ανδραγάθημα, τον ηρωισμό, και την προσπάθεια να αλλάξει προς το καλύτερο την ορμή και την πορεία της ιστορίας. Βρισκόντουσαν προδότες σε όλες τις εποχές αλλά και αυτοί χανόντουσαν στο βάθος της ιστορίας, τη στιγμή που την προδοσία πολλοί αγάπησαν, όμως τον προδότη κανένας.
Από την 25η Ιανουαρίου του 2019 πρέπει ως Έλληνες κάθε ηλικίας, άνδρες, γυναίκες, να κλαίμε πάνω από τους τάφους των προγόνων μας και πάνω από τα μικρά παιδιά μας! Και αυτό διότι από την Μεγάλη Μαύρη Παρασκευή της 25ης Ιανουαρίου, προδοτικοί ηγέτες και πιόνια ανδρείκελων, ελληνόφωνων, «λαοπρόβλητων» εχθρών του κοινοβουλευτισμού και του ελληνισμού, καλά κινούμενα ανδρείκελα της παγκοσμιοποιημένης, συνωμοσιολογικής μαφίας των Δυτικών δυνάμεων και του καουμπόι των Η.Π.Α, βρέθηκαν πρόθυμοι να καταπατήσουν τα όσια και τα ιερά τους.
Τα όσια και τα ιερά της Μακεδονίας μας μπροστά σε ένα Νόμπελ Ειρήνης, δήθεν, που αναβαθμίζει τον πρωθυπουργικό θώκο στα μάτια των εθνοκτόνων δυτικών, συμμαχικών μας δυνάμεων και όχι μόνο και ρίχνει στα μάτια του Έλληνα, τον εμετικό πρωθυπουργικό αυτό θώκο, χωρίς αιδώ και ντροπή. Φθάσαμε στα όρια, να μην πιστεύουμε αυτό που συμβαίνει γύρω μας, μέσα από έναν εθνομηδενισμό και έναν εθνοκτόνο συρφετό βουλευτών, να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πρόθυμους του Ελληνικού έθνους, όλων των εποχών.
Συγκαταλέγονται όλοι αυτοί, που νομίζουν ότι έχουν κάνει μεγάλο ανδραγάθημα, ξεπουλώντας το όνομα της Ελληνικής κληρονομάς τους, ανάμεσα στον Εφιάλτη, τον Νενέκο, τον Πήλιο Γούση και τον Τσολάκογλου. Και εμείς αναρωτιόμαστε, ως πολίτες, αυτής της χώρας που αγαπάμε και δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από αυτή. Ελλάδα πόσο ακόμη θα σε πονούν;
Πήραν το όνομα της Μακεδονίας, άνθρωποι που δεν είχαν όνομα, από ανθρώπους που είχαν και διαιώνιζαν, την Ελληνική φυλή. Νομίζετε Έλληνες πως τελείωσαν όλα; Όχι, αφού όλα τώρα αρχίζουν.
Ο άνθρωπος είναι η ίδια η φύση, η ρέουσα ζωή. Ο άνθρωπος είναι η έκρηξη της φύσης, η απόσχισή του από τη φύση, ο χωρισμός του από αυτή, και με τον χωρισμό αυτό έφτασε να είναι μακριά του Θεού. Φύση, είναι η εν δυνάμη πραγματοποίηση όλων των υποθέσεων και ονείρων του ανθρώπου. Και άνθρωπος είναι η φύση που σκέπτεται, ονειρεύεται, δραστηριοποιείται. Ένα όνομα ζητά ο άνθρωπος, από τη στιγμή της έκρηξης και του αποχωρισμού του από τον φυσικό του Θείο δεσμό, ένα όνομα να ταυτοποιηθεί, να πάρει υπόσταση και να δημιουργήσει.
Για αυτό άλλωστε, φτιάχνει κοινωνίες από καταβολής κόσμου, με την ίδια ομάδα ανθρώπων, και για αυτό φτιάχνει λατρεία και ανήκει σε μία θρησκευτική ομάδα, αποκτώντας έτσι, ιερότητα υπόστασης ώστε να μπορέσει να ζήσει. Το όνομα που αποκτά σε μια ομάδα, κοινωνία, κράτος, κόσμο, εκκλησία είναι η ίδια του η ζωή. Άλλωστε ο ίδιος ο Αριστοτέλης μας είπε, ότι ο άνθρωπος, είναι ένα κοινωνικό όν και ζει μέσα σε οργανωμένες κοινωνίες που φέρουν το όνομά του. Αυτό λοιπόν, ξεχάσαμε εμείς, πως το όνομά μας είναι η ίδια η υπόστασή μας!
Γονείς και παιδιά, αποτελούν ρέουσες και διαδοχικές γενεές, συνθέτουν μια έννοια συλλογική, της ζωής, της οικογένειας, της ομάδας, της κοινωνίας, του κράτους, του γένους. Πείτε μου πραγματικά, συν Έλληνες, είχατε καμία συνέχεια και δεσμό με όλους αυτούς τους πραιτοριανούς, άβουλους, άμορφους, άοσμους και εμετικούς κηφήνες της ελληνόφωνης Βουλής που συνεδρίαζαν με ελαφρά τη καρδία για την παράδοση του δικού μας ονόματος, της δική μας υπόστασης, της δικής μας ιστορίας; Τελικά, έλυσαν το σκοπιανό με ψέματα, με υποκρισία, νομίζοντας πως έκαναν ανδραγάθημα μη συναισθανόμενοι, ότι μέσα από την οικονομική κρίση, τα γεράκια της παγκόσμιας διεφθαρμένης νέας τάξης της Ευρώπης και ένας καουμπόι των Η.Π.Α, αυτό ήθελαν, να μας πατήσουν, να μας ντροπιάσουν, να μας εξουθενώσουν και να μας κάνουν πιόνια των νέων καιρών. Χωρίς Θεό, ψήφισαν αυτά που ψήφισαν, χωρίς πιστεύω, χωρίς συνείδηση, χωρίς πατρίδα, για να πάρει ο «λαοπρόβλητος» πρωθυπουργός, μιας άλλης ελληνόφωνης ομάδας «ανθρώπων» το Νόμπελ Ειρήνης, μακριά από τους Έλληνες, μακριά από την πατρίδα του, δημιουργώντας ένα κράτος έκτρωμα, αυτό των Σκοπίων, βάζοντας τη διχόνοια σε ένα κράτος, την Ελλάδα, με μακρά ιστορία και πολιτισμό.
Δώσατε κύριοι του ελληνόφωνου κοινοβουλίου, όνομα, γλώσσα και υπόσταση, εκεί που δεν υπήρχε, στους Βουλγαρόφωνους, Σκοπιανούς, δώσατε χώρο γεωπολιτικό, δραστηριοποιώντας δυνάμεις όπως η Γερμανία και η Η.Π.Α, μόνο και μόνο για να ανακόψετε τη Ρωσική ισχύ, δημιουργώντας ένα προτεκτοράτο μόνο και μόνο για ενεργειακά οφέλη. Πάτε να δημιουργήσετε έτσι, ένα νέο τρόπο διχοτόμησης και αλλαγής συνόρων των Βαλκανίων, μέσα από τον επεκτατισμό και αλυτρωτισμό ανθρώπων χωρίς ιστορία, χωρίς όνομα, χωρίς ταυτότητα άρα και χωρίς συνέχεια.
Τόση σπουδή, τόση βιασύνη, τόσοι πολλοί Εφιάλτες αυτή την εποχή; Πραγματικά, ζούμε αρνητικές στιγμές της αρνητικής ελληνικής ιστορίας.
Ζούμε ανθρώπους που δεν θα πιστεύαμε όταν μικρά παιδιά διαβάζαμε στη ιστορία για Εφιάλτες του Έθνους, ότι θα τους συναντούσαμε μπροστά μας. Αγαπήστε Έλληνες της Ελλάδα, μάθετε στα παιδιά σας να την αγαπούν μέσα από την ιστορία, μέσα από την Εκκλησία, μην αφήνετε κανένας να παραχαράξει την ιστορία σας. Βάλτε την Ελλάδα μέσα σας, βάλτε τον Θεό μέσα σας και μην παζαρεύετε για οποιοδήποτε οικονομικό όφελος, για οποιοδήποτε οφίκιο της εξουσίας, να ματώνετε την ίδια σας την πατρίδα. Τίποτα δεν τελείωσε, μην σκύβετε το κεφάλι.
Η Συμφωνία των Πρεσπών, θα φανεί ως το κύκνειο άσμα όλων αυτών των εθνομηδενιστών που θα καταγράψει η Ελληνική ιστορία, με τα πιο μελανά χρώματα. Αφού καταρράκωσαν τη Δημοκρατία, τους θεσμούς, τη λαϊκή βούληση, το ίδιο το σύνταγμα, μέσα από γρήγορα ψηφίσματα και υπογραφές, χωρίς την απαιτούμενη πλειοψηφία βουλευτών, με ανθρώπους γυρολόγους της πολιτικής, χωρίς ιδεολογία, σταθερότητα απόψεων, αγάπη για την πατρίδα, χωρίς συνείδηση, που γυρνάνε από κόμμα σε κόμμα, μόνο και μόνο για να αποκτήσουν μια πρόσκαιρη θέση εξουσίας. Ας ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και να πούμε σε όλους αυτούς και πρώτα από όλα αρχίζοντας από το ηγετικό στέλεχος της κυβέρνησης πως αυτόν τον ξέραμε, τον βλέπαμε, τον ακούγαμε, αλλά δεν ξέραμε τον συγκυβερνήτη και βοηθό του στην καταρράκωση του Έλληνα, αυτόν που του έδωσαν δύο αεροπλανάκια, και πέντε στρατιωτάκια, μόνο και μόνο για να παίζει με τα κουβαδάκια του στην άμμο, όπου έκτιζε σαθρά και άνομα, κάνοντας οι άλλοι την βρώμικη δουλειά τους. Αλλά ας πάμε και στον ανώτατο άρχοντα αυτού του τόπου που τόσο γρήγορα υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Άραγε γνώριζε τι υπέγραφε; Άραγε αναλογίστηκε αν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έμπαινε στο ελληνικό κοινοβούλιο τι θα τους έλεγε; Η συνείδησή του δεν τον ελέγχει;
Και θα αναρωτηθεί κανείς, τι κάνουμε από εδώ και μπρος; Ποιος μπορεί να μας βοηθήσει; Από τη μια πλευρά έχουμε μια πολιτική ηγεσία ανίκανη και από την άλλη μια αντιπολίτευση αδύναμη, άχρωμη, ξενόδουλη και αυτή με αδύναμη φωνή λόγω των σκελετών, παλαιών υποθέσεων που κρύβει στα ντουλάπια του παρελθόντος, συνυπεύθυνη και αυτή για τα όσα συμβαίνουν.
Έχουμε έναν στρατό ισχυρό, δυναμικό, αλλά χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, αφού μέσα σε μια Δημοκρατία Δυτικού τύπου ο ρόλος του στρατού είναι να υπερασπίζεται τα δίκαια και τα ιδανικά της πατρίδας, όταν η πολιτική ηγεσία τον καλέσει. Ας μην φθάνουνε λοιπόν σε ακρότητες, και ας μην κάνουμε το χατίρι σε όλους αυτούς τους ανίκανους πολιτικούς, να μας κάνουν να αναπολούμε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Ο ολοκληρωτισμός ανήκει μόνο σε αυτούς!
Μια εκκλησία άφωνη, αδύναμη, συν επαρμένη και αυτή από την παγκοσμιοποιημένη και ομογενοποιημένη κοινωνία ανθρώπων, ανίκανη, εκτός μερικών εξαιρέσεων, να υπερασπιστεί όχι μόνο τα δίκαια της πατρίδας, αλλά και τα του οίκου της. Η εξουσία βλέπετε μας συνεπήρε όλους, αφήνοντας ως μουσειακό στοιχείο και την πατρίδα και τον Θεό.
Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και ένας λαός, αποχαυνωμένος, απλός θεατής των όσων συμβαίνουν, στη πολυθρόνα και στον καναπέ του, περιμένοντας στωικά τον μεγάλο ηγέτη που θα τον οδηγήσει μπροστά. Ποιος όμως ηγέτης; Και ποιος θα αφήσει αυτόν τον ηγέτη να σηκώσει κεφάλι, να μιλήσει για πατρίδα και Θεό μέσα σε όλο αυτό το συρφετό των άθεων και εθνομηδενιστών; Θα του πάρουν το κεφάλι, άρα για αυτό δεν μπορεί να μιλήσει περισσότερο κανένας από όλους αυτούς, τους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας. Τι κάνουμε λοιπόν από εδώ και πέρα; Αυτό είναι το ερώτημα!
Και η μόνη απάντηση, μπορεί να δοθεί μόνο από εμάς, τους ελεύθερους πολίτες, τις ελεύθερες προσωπικότητες, ως χριστιανοί, από τον κλήρο και τον λαό. Με άλλα λόγια, ο κάθε ένας από εμάς, θα πρέπει να πάρει την ευθύνη που του αναλογεί, να σηκωθεί από τον καναπέ του, να αφήσει τον πόλεμο μέσα από το διαδίκτυο και να φτιάξει ο ίδιος τον χαρακτήρα και την υπόσταση του. Άλλωστε έχουμε, ο κάθε λαός τους ηγέτες που μας αξίζουν. Αυτοί μας άξιζαν και αυτούς έχουμε. Αν θέλουμε να αλλάξουν και να φέρουμε στο προσκήνιο, ανθρώπους που αγαπούν την πατρίδα και φέρουν τον θεό μέσα τους, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Να αλλάξουμε όχι ως νούμερα κάποιων αριθμητικών λογαριασμών, μέσα σε οικονομικούς προϋπολογισμούς του κράτους, ούτε ως νούμερα εμετικά της πολιτικής και της κοινωνίας, αλλά να γίνουμε περισσότερο ειλικρινής με τους εαυτούς μας, να καταλάβουμε από που προερχόμαστε, που είμαστε και που πάμε, και τότε θα καταλάβουμε και ποιους ανθρώπους, όμοιους με εμάς, θέλουμε να μας κυβερνάνε. Η σημασία λοιπόν βρίσκεται στην δική μας αναγέννηση, μέσα από τα νάματα του ήθους, της φυλής και της πίστης μας.
Ας σταθούμε λοιπόν όρθιοι ως Έλληνες, ας πιστέψουμε στον θεό και στην πατρίδα μας, κόντρα στους εφιάλτες και τα ανδρείκελα της πολιτικής, διότι τότε μόνο θα μπορούμε όχι να ψελλίζουμε, αλλά να βροντοφωνάξουμε με ένα στόμα και μια φωνή «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα που τους Εφιάλτες έδιωξες και ελεύθερη είσαι τώρα».
Γράφει ο πατήρ Παΐσιος Φαρμακίδης