Του Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη*
Αμιγή ελληνικά σχολεία δεν μπορούν να επιβιώσουν στο εξωτερικό (Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, Αίγυπτο, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Αφρικανικές χώρες και αλλού). Φθίνουν όλο και περισσότερο, κρατιούνται «με τα δόντια» όσα λίγα υπάρχουν με ελάχιστο αριθμό μαθητών, δεν έχουν ούτε το απαιτούμενο κύρος ούτε καν την εμπιστοσύνη των Ελλήνων ομογενών που δεν στέλνουν -οι περισσότεροι- τα παιδιά τους σ’ αυτά, το κυριότερο: δεν έχουν μέλλον. Χωρίς να αναφέρομαι στα κονδύλια που δαπανώνται από το δοκιμαζόμενο ελληνικό κράτος για την αποστολή ενός αριθμού Ελλήνων εκπαιδευτικών (όχι πάντοτε κατάλληλα επιλεγμένων) σε αυτά τα σχολεία με εξ ανάγκης πενιχρά αποτελέσματα. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που δεν θέλουμε ή δεν τολμούμε να ομολογήσουμε και να προχωρήσουμε σε ριζικές λυσεις για να σώσουμε ό,τι σώζεται και να προλάβουμε το επερχόμενο οριστικό στο εγγύς μέλλον κλείσιμο των σχολείων αυτών, που θα είναι ένα μοιραίο πλήγμα για τον Ελληνισμό εκτός Ελλάδος.
Κι από την άλλη, το είπα ήδη, θα ήταν ό,τι χειρότερο μπορεί να μάς συμβεί το να εκλείψουν αυτά τα σχολεία. Γιατί βέβαια τα «Σαββατιανά» μαθήματα ελληνικής γλώσσας, πολύτιμα καθ’ εαυτά και με ειδικό ρόλο, δεν μπορούν να αναπληρώσουν αυτή την έλλειψη.
Φωτογραφία: Eurokinissi
Τι πρέπει να γίνει; Το πολύ επιτυχημένο παράδειγμα τού Αρσακείου Τιράνων τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας με 660 παιδιά να φοιτούν σ’ αυτό σήμερα δείχνει τον δρόμο, δείχνει τι μπορεί να πετύχει, πώς μπορεί να καθιερωθεί και να κερδίσει με το κύρος και την ποιότητά του την αναγνώριση ένα δίγλωσσο ελληνικό σχολείο στο εξωτερικό, με ό,τι αυτό σημαίνει για την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό. Τηρουμένων των αναλογιών, φρονώ και προτείνω με πρωτοβουλία ομάδων επιτυχημένων, έμπειρων, διακεκριμένων ομογενών -σε συνεργασία όπου χρειάζεται με την Ορθόδοξη Εκκλησία κάθε χώρας, με επιτόπιες ελληνικές κοινότητες και με τα υπουργεία Παιδείας, Εξωτερικών και Πολιτισμού τής Ελλάδος όπου μπορούν να βοηθήσουν- επείγει να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν σε μεγάλες περιοχές δίγλωσσα ελληνικά σχολεία (ελληνο-αμερικανικά, ελληνο-αυστραλιανά, ελληνο-καναδικά, ελληνο-γερμανικά, ελληνο-αγγλικά κ.λπ.) υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου, με αυστηρά επιλεγμένο διδακτικό προσωπικό, αξιολογούμενο και υποστηριζόμενο, και φυσικά με άριστες εγκαταστάσεις, υποδομές και εξοπλισμό. Στα σχολεία αυτά, Νηπιαγωγεία – Δημοτικά – Γυμνάσια – Λύκεια, θα διδάσκεται το σχολικό πρόγραμμα τής κάθε χώρας (αμερικανικό, αυστραλιανό, γερμανικό, αγγλικό κ.λπ.) παράλληλα με ένα δεύτερο ελληνικό πρόγραμμα (γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, ελληνικός πολιτισμός) και, στις μη αγγλόφωνες χώρες, με συστηματική επίσης διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας.
Τέτοια δίγλωσσα σχολεία περιωπής θα συγκεντρώσουν αδίστακτα και περήφανα ως μαθητές κατά προτεραιότητα μεν τα παιδιά τής Ελληνικής Ομογένειας αλλά παράλληλα -εφόσον είναι σχολεία κύρους, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και επιτυχίες/αποδοχή των αποφοίτων τους σε μεγάλα Πανεπιστήμια- και πολλά παιδιά των γηγενών κατοίκων (Αμερικανών, Αυστραλών, Καναδών, Γερμανών, Αγγλων κ.λπ.) οι οποίοι θα εμπιστεύονται τα σχολεία αυτά και θα θέλουν τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε σχολεία μεγάλου παιδευτικού κύρους και δη και με ευρωπαϊκό ελληνικό υπόβαθρο.
Φωτογραφία: Eurokinissi
Τα σχολεία αυτά θα έχουν αυτόν τον πρόσθετο μορφωτικό παράγοντα: την επαφή (και των μη ελληνικής καταγωγής μαθητών) με τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική γλώσσα και τα κείμενα μεγάλων Ελλήνων διανοητών. Πρόκειται για ένα μορφωτικό κεφάλαιο που εκτιμάται πολύ από τους ξένους και που βοηθάει αποφασιστικά στην καλλιέργεια τής σκέψης, όταν διδάσκεται σωστά με κατάλληλη μέθοδο και ειδικά βιβλία. Επίσης, ως προς τη διδασκαλία της νέας ελληνικής γλώσσας, για να έχει άμεσα και γρήγορα αποτελέσματα —και να μη «σέρνεται», όπως συμβαίνει σήμερα παρά τον μακρό και πολύ χρόνο που καταλαμβάνει— πρέπει να γίνεται με σύγχρονη μέθοδο διδασκαλίας τής Ελληνικής ως δεύτερης ή ξένης γλώσσας (που διαφέρει σημαντικά από τη διδασκαλία τής μητρικής γλώσσας).
Φυσικά, τα δίγλωσσα ελληνικά σχολεία θα είναι ιδιωτικά σχολεία μη κερδοσκοπικού, κατά κανόνα, χαρακτήρα, δηλ. με δίδακτρα αλλά και με αρκετές υποτροφίες για άριστους μαθητές μειωμένης οικονομικής δυνατότητας. Η χρηματοδότησή τους (με αρχικό καταπίστευμα που θα εξασφαλίζει την ακώλυτη λειτουργία τους) θα είναι μέλημα των επιχειρηματιών που θα αποτελούν το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας η οποία θα διοικεί το Σχολικό συγκρότημα.
Φωτογραφία: Eurokinissi
*Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης του Δημητρίου (Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 1939) είναι Ελληνας φιλόλογος, γλωσσολόγος, πανεπιστημιακός καθηγητής, λεξικογράφος, παρουσιαστής και πολιτικός. Εχει διατελέσει Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, καθώς και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αναγορεύτηκε «Αρχοντας Διδάσκαλος του Γένους» από την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Στο ευρύ κοινό είναι ιδιαίτερα γνωστός λόγω του λεξικού της νέας ελληνικής γλώσσας που κυκλοφόρησε το 1998. (https://www.babiniotis.gr/biography)