Back to top

Δημητσάνα: Ένα ζωντανό μουσείο ιστορίας

21/01/2019 - 17:13

Ένα από τα ομορφότερα και πιο καλοδιατηρημένα χωριά της ορεινής Αρκαδίας, με μοναδική αρχιτεκτονική, ατμοσφαιρικούς ξενώνες, εντυπωσιακά μοναστήρια, το φαράγγι του Λούσιου και το ελατοσκέπαστο Μαίναλο σε απόσταση αναπνοής, η Δημητσάνα αποτελεί εδώ και χρόνια μια από τις δημοφιλέστερες βάσεις για διαφορετικά είδη τουρισμού, όπως τα ρομαντικά χειμωνιάτικα Σαββατοκύριακα, οι εναλλακτικές εξορμήσεις στον Λούσιο και τον Αλφειό αλλά και οι οικογενειακές εκδρομές.

Το αρχιτεκτονικό τοπίο του παραδοσιακού οικισμού, με τα ψηλά, πέτρινα πυργόσπιτα, είναι μοναδικό. Αμφιθεατρικά χτισμένη πάνω σε δυο αντικριστούς λόφους, πάνω από το φαράγγι του Λούσιου ποταμού, η ιστορική Δημητσάνα είναι ένα ζωντανό μουσείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Από το υψόμετρο των 950 μέτρων, η θέα της πεδιάδας της Μεγαλόπολης και του Ταΰγετου είναι συγκλονιστική. Η ιστορία της αρχίζει κατά τους Ομηρικούς χρόνους όταν στη θέση της βρισκόταν η μικρή αρκαδική πόλη Τεύθις.

 

 

Το σύνολό της αποτελεί ένα ταξίδι ιστορίας με τα παλαιά μοναστήρια της, τα βυζαντινά και εκκλησιαστικά ιερά κειμήλια, τη βιβλιοθήκη της με τα σπάνια έγγραφα και κώδικες, τους μπαρουτόμυλους και τις αρχαιολογικές και λαογραφικές συλλογές της.

Το 963 μ.Χ., ιδρύθηκε η Μονή Φιλοσόφου 2,5 χιλιόμετρα έξω από τη Δημητσάνα, της οποίας το όνομα αναφέρεται για πρώτη φορά το 967 μ.Χ. σε πατριαρχικό έγγραφο σχετικό με τη Μονή, ενώ το 1764, ο σοφός καλόγερος, Αγάπιος, έχτισε τη βιβλιοθήκη και μετέφερε τα βιβλία από το μοναστήρι. Η βιβλιοθήκη μεγάλωνε συνεχώς μέχρι το 1821, διότι το Πατριαρχείο την προμήθευε με νέα βιβλία, καθώς στη Δημητσάνα λειτουργούσε ιερατική σχολή που έγινε γνωστή ως «Φροντιστήριο Ελληνικών Γραμμάτων».

Η σχολή της λειτούργησε από το 1764 και από αυτή αποφοίτησαν πολλοί μητροπολίτες και λόγιοι, ανάμεσά τους ο Γρηγόριος ο Ε’ και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Κατά τη διάρκεια του αγώνα του 1821, μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης καταστράφηκε, γιατί οι Έλληνες χρειάζονταν το χαρτί για να φτιάχνουν φυσέκια.

 

 

Στη Δημητσάνα, παρασκευαζόταν μπαρούτι από την εποχή της πρώτης τουρκοκρατίας και η λειτουργία μπαρουτόμυλων μαρτυρείται από τη Βενετική κατάκτηση στα τέλη του 17ου αιώνα και αρχές του 18ου. Οι περισσότεροι Δημητσανίτες γνώριζαν αυτήν την τέχνη και ήταν γνωστοί ως «μπαρουξήδες», ενώ η Δημητσάνα ονομάστηκε «μπαρουταποθήκη του Έθνους».

Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση τόσο λόγω των μπαρουτόμυλων αυτών όσο και των σημαντικών Δημητσανιτών που συμμετείχαν σε αυτήν. Ήδη από τα χρόνια πριν την Επανάσταση, η Φιλική Εταιρεία είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια επιτυχή επικοινωνία μεταξύ του πυρήνα της Τριπολιτσάς και της ευρύτερης περιοχής της Γορτυνίας όπου υπήρχαν αρκετοί μυημένοι -με κάθε τρόπο- στην προετοιμασία για την Επανάσταση.

Το Μουσείο Υδροκίνησης, που δημιουργήθηκε έπειτα από αναστήλωση το 1997, για την ανάδειξη των παραδοσιακών υδροκίνητων εγκαταστάσεων που παλαιότερα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στην περιοχή, όπως η παλαιά και νέα Μονή Φιλοσόφου καθώς και η Μονή Προδρόμου που βρίσκονται στο εσωτερικό του φαραγγιού του Λούσιου είναι μέρη που ο επισκέπτης δεν πρέπει να χάσει. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν, επίσης, το Ζυγοβίστι, η μονή Κερνίτσας και η Μονή Αιμυαλών.

 

 

Ο διατηρητέος πετρόκτιστος οικισμός της υποδέχεται τους ταξιδιώτες σε ένα γοητευτικό ταξίδι στον χρόνο με τα πέτρινα σοκάκια, σπίτια και αρχοντικά, εκκλησιές και όμορφες γειτονιές να αποκαλύπτονται σε κάθε γωνιά. Κανείς μπορεί να περπατήσει ανάμεσα στα παραδοσιακά κτίρια, στα στενά δρομάκια του οικισμού και να ανακαλύψει τα όμορφα γεφύρια και τις νεροτριβές.

Οι παραδοσιακές ταβέρνες-εστιατόρια με τα εξαιρετικά τοπικά πιάτα, αλλά και τα όμορφα καφέ-μπαρ με τζάκια και ζεστή διακόσμηση που υπάρχουν διάσπαρτα στο χωριό πλάθουν έναν από τους πιο ιδανικούς προορισμούς.

 

 

Δεν είναι τυχαίο ότι το φυσικό κάλλος του τόπου είχε εμπνεύσει τον μύθο του ιερού λουτρού του Δία στον ποταμό που εξ αυτού ονομάστηκε Λούσιος (εκεί που λουζόταν ο Δίας), αφού η θέα της κοιλάδας που ρέει ο Λούσιος από το ύψωμα της Δημητσάνας ως τη Μεγαλόπολη και τον όγκο του Ταΰγετου στο βάθος μένει αναμφίβολα χαραγμένη στη μνήμη.

Οι πιο περιπετειώδεις θα επιλέξουν να ζήσουν και την ανεπανάληπτη εμπειρία του ράφτινγκ στον Λούσιο με εξειδικευμένες, οργανωμένες ομάδες, μιας και ο συνδυασμός της άγριας ομορφιάς του ποταμού και του παρθένου δάσους που εκτείνεται στο πλάι του είναι μαγευτικός.

Πηγή: ellines.com