Οι πρώτες σκέψεις που έχουν γίνει από τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης προβλέπουν όχι μόνο τη σύσταση Εργατοδικείων αλλά και την ειδίκευση των δικαστών σε «εργατοδίκες», οι οποίοι θα εκδικάζουν μόνο εργατικές διαφορές (απολύσεις εργαζομένων, διαφορές αποδοχών και επιδομάτων, κ.ά), οι οποίες εκκρεμούν κατά χιλιάδες στα ελληνικά δικαστήρια.
Το παλιό αίτημα νομικών και δικηγόρων για ίδρυση Εργατοδικείων, εξετάζει σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Δικαιοσύνης σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τους ρυθμούς απονομής της Δικαιοσύνης στο σκέλος εκείνο που αφορά στις εργατικές διαφορές.
Αν και οι σκέψεις για την ίδρυση Εργατοδικείων είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο, εντούτοις το ενδεχόμενο σύστασης τους, κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, είναι ανοιχτό και εφόσον υλοποιηθεί θα αφορά και στους τρεις βαθμούς δικαιοδοσίας, όπως είναι τα Πρωτοδικεία τα Εφετεία και ο Άρειος Πάγος.
Ειδικότερα, οι πρώτες σκέψεις που έχουν γίνει από τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης προβλέπουν όχι μόνο τη σύσταση Εργατοδικείων αλλά και την ειδίκευση των δικαστών σε «εργατοδίκες», οι οποίοι θα εκδικάζουν μόνο εργατικές διαφορές (απολύσεις εργαζομένων, διαφορές αποδοχών και επιδομάτων, κ.ά), οι οποίες εκκρεμούν κατά χιλιάδες στα ελληνικά δικαστήρια.
Τα Εργατοδικεία λειτουργούν με επιτυχία επί σειρά ετών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και οι δικαστές που τα απαρτίζουν εξειδικεύονται στο Εργατικό Δίκαιο. Στην Ελλάδα, μέχρι στιγμής λειτουργούν στον Άρειο Πάγο δυο Εργατικά Τμήματα, το Β1 και Β2.
Γενικότερα, πάντως, το μείζον ζήτημα της αργής απονομής δικαίου στη χώρα μας, απασχολεί ιδιαίτερα τη νέα ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία αναζητεί λύσεις για να αντιμετωπίσει το «έμφραγμα» που απειλεί τα δικαστήρια από τον όγκο των υποθέσεων που καλούνται να εκδικάσουν.
Ειδικά δε σε ό,τι φορά στα εργατικά ζητήματα, χαρακτηριστικό είναι ότι ποσοστό περίπου 50% των εργατικών αποφάσεων που εκδίδονται αναιρούνται λόγω αντικρουόμενων διατάξεων. Ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, που νομικοί αποδίδουν στις αντιφατικές ρυθμίσεις, στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που κατά καιρούς έχουν ψηφίσει ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και στις χιλιάδες εγκυκλίους που εκδίδονται.
Στοιχεία – εκκρεμείς υποθέσεις
Το πρόβλημα της αργής απονομής Δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι γνωστό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και δεν είναι λίγες οι φορές που η χώρα μας έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων. Οι αποφάσεις αυτού του είδους που έχουν εκδοθεί ξεπερνούν τις 400, με πλέον χαρακτηριστική εκείνη που αφορά στην καταδίκη της χώρας μας για καθυστέρηση στην έκδοση απόφασης 27 ολόκληρα χρόνια!
Τα στοιχεία που έχουν κατά καιρούς δοθεί στη δημοσιότητα καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος. Ειδικότερα στα Διοικητικά Δικαστήρια της χώρας – εννέα Διοικητικά Εφετεία και 30 Διοικητικά Πρωτοδικεία – οι εκκρεμείς υποθέσεις ανέρχονταν στις 31-12-2018 σε 196.000, έναντι 235.000 στις 31-12-2017, 281.000 στις 31-12-2016, 357.000 στις 31-12-2014 και 444.000 στις 31-12-2012. Αν και παρατηρείται μείωση των εκκρεμών υποθέσεων κατά την τελευταία εξαετία, εντούτοις το πρόβλημα παραμένει καθώς το ζητούμενο είναι να κλείσει και άλλο η ψαλίδα στον χρόνο έκδοσης των αποφάσεων.
Σαν το… Σουρινάμ
Αλλά και η Παγκόσμια Τράπεζα, έχει κατατάξει την Ελλάδα στην 155η θέση των χωρών που καθυστερούν να εκδικάσουν τις υποθέσεις, με μέσο χρόνο απόδοσης δικαιοσύνης που φθάνει, κατά υπόθεση, τις 1.580 ημέρες, δηλαδή 4,3 χρόνια ή 51,6 μήνες! Και αυτό τη στιγμή που στο Λουξεμβούργο χρειάζονται 321 ημέρες, στην Ισπανία 510, στη Μάλτα 505 και στην Ιρλανδία 650.
Μάλιστα, η Ελλάδα έχει «χαρτογραφηθεί» ως η χώρα με το πιο αργό δικαστικό σύστημα στην Ευρώπη αναφορικά με την εκδίκαση εμπορικών υποθέσεων. Σε παγκόσμιο επίπεδο το δικαστικό σύστημα της χώρας μας είναι το τέταρτο πιο αργό στον κόσμο, μετά τη Γουινέα-Μπισσάου, το Σουρινάμ και το Αφγανιστάν.
Ιδιαίτερα δύσκολη είναι όμως η κατάσταση και στα πολιτικά και ποινικά δικαστήρια. Στα ποινικά δικαστήρια, μάλιστα, εκτιμάται ότι οι εκκρεμείς υποθέσεις υπερβαίνουν το 1.000.000.