Αυτά είναι λάθη που κακοποιούν την ελληνική γλώσσα

Ο κύριος Καραμάτσκος Δημήτρης (Μάστερ Θρησκειολογίας) αναφέρεται στα λάθη που κάνουμε καθημερινά για την ελληνική γλώσσα , λάθη που την κακοποιούν και που την εξαφανίζουν.

  Η ελληνική γλώσσα καθημερινά κακοποιείται από τις τηλεοράσεις, από τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και γενικά από αυτούς που κάνουν χρήση του λόγου δημόσια. Μερικά δείγματα από τις κακοποιήσεις αυτές αναφέρονται παρακάτω:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ

Προστακτικές: υπέγραψε, διέγραψέ το, αντέγραψέ το, μετέβαλέ το, επέβαλέ το, ανέφερέ το, παρήγγειλέ μου, μετέφρασέ μου, επέλεξε συ το κείμενο κ.ο.κ. αντί του ορθού υπόγραψε, διάγραψέ το, αντίγραψέ το, μετάβαλέ το, επίβαλέ το, ανάφερέ το, παράγγειλέ μου, μετάφρασέ μου, επίλεξε συ το κείμενο κ.ο.κ. (η προστακτική δεν παίρνει αύξηση).

1. Ο φακός αποθανάτισε τη σκηνή αντί του σωστού απαθανάτισε (απ-αθανατίζω=το κάνω να μείνει αθάνατο).
2. Έχει απηυδήσει αντί του ορθού έχει απαυδήσει (ο τύπος απαυδήσει είναι απαρέμφατο και δεν παίρνει αύξηση). Το ίδιο ισχύει και με το έχει διημειφθεί μεταξύ τους, αντί του ορθού έχει διαμειφθεί μεταξύ τους.
3. Θα εφιστήσω την προσοχή, έχω εφιστήσει την προσοχή, αντί του ορθού θα επιστήσω την προσοχή, έχω επιστήσει την προσοχή κ.ο.κ. (εφιστώ την προσοχή, αλλά θα επιστήσω την προσοχή).
4. Ο X υπουργός συμμετάσχει αντί του ορθού ο X υπουργός συμμετέχει.
5. στη σύσκεψη θα συμμετέχουν... αντί του ορθού στη σύσκεψη θα συμμετάσχουν (εκτός αν πρόκειται για γεγονός διαρκείας, διαδοχικές συσκέψεις κ.τ.λ.).
6. Η εταιρεία παράσχει τις μηχανές… αντί του ορθού η εταιρεία παρέχει τις μηχανές.
7. Η εταιρεία θα του παρέχει τις μηχανές… αντί του ορθού η εταιρεία θα του παράσχει τις μηχανές… (εκτός αν πρόκειται για γεγονός διαρκείας, κάτι που θα γίνεται διαρκώς και όχι εφάπαξ).
8. Η χρήση του τύπου “να παράξει” ή “θα παράξει” αντί του ορθού “να παραγάγει” “θα παραγάγει”. Ο τύπος να παράξει είναι ανύπαρκτος (δεν υπάρχει τύπος παρήξα, αλλά παρήγαγον), είναι εφεύρεση αυτών που θέλουν να δείξουν ότι γνωρίζουν Ελληνικά, αλλά στην πραγματικότητα τα αγνοούν. Για όλα τα ρήματα στον νεοελληνικό στιγμιαίο μέλλοντα ή στην υποτακτική (με το να...) δεν χρησιμοποιείται ο αρχαίος τύπος μέλλοντα (παράξω) με το “θα”, αλλά η υποτακτική αορίστου (παρήγαγον με το “θα”. [Δεν λέμε π.χ. θα/να αναβήσομαι, αλλά θα/να ανεβώ, από το ανέβην (αόριστος), δε λέμε θα/να πορεύσομαι, αλλά θα/να πορευθώ (από τον αόριστο επορεύθην), δεν λέμε θα/να διανεμώ αλλά θα διανείμω (από τον αόριστο διένειμα) κ.ο.κ.]. Παρόμοια δεν λέμε έχει παράγει αλλά έχει παραγάγει.
9.  Το ρήμα διαρρέω δεν έχει διάθεση ενεργητική (εγώ δεν μπορώ να διαρρεύσω κάτι, διαρρέει μόνο του ή έντεχνα αφήνεται να διαρρεύσει). Δεν είναι σωστή η έκφραση “ο τάδε ή το περιβάλλον του τάδε… διαρρέει την πληροφορία”.. Η σωστή έκφραση είναι “ο τάδε ή το περιβάλλον του τάδε… άφησε να διαρρεύσει η πληροφορία”.
10.  Χάριν στη συμβολή του κ. τάδε επιτύχαμε... αντί χάρις στη συμβολή του κ. τάδε επιτύχαμε (το χάριν χρησιμοποιείται με γενική και σημαίνει για χάρη, υπέρ κάποιου, ενώ το χάρις με την πρόθεση σε (στον, στην, στο) και σημαίνει εξαιτίας, με τη βοήθεια...).
11.  Ανεξαρτήτου αντί ανεξαρτήτως στις περιπτώσεις που ακολουθεί γενική. Ακούγεται «ανεξαρτήτου της θελήσεως...» «ανεξαρτήτου του γεγονότος...» αντί του ορθού ανεξαρτήτως ή στη δημοτική «ανεξάρτητα από...»
12.  Περισυνελέγουν τα συνεργεία σκουπιδιών, ή θα περισυνελέξουν τα συνεργεία... ή έχουν περισυνελέξει… αντί του σωστού περισυλλέγουν τα συνεργεία σκουπιδιών ή θα περισυλλέξουν τα συνεργεία ή έχουν περισυλλέξει…
13.  Στο ρήμα “τίθεται” ή “διατίθεται” ή “παρατίθεται” κ.τ.λ. ο παρατατικός δεν σχηματίζει τον τύπο τιθόταν αλλά ετίθετο ή διετίθετο ή παρετίθετο, έστω και αν φαίνεται αρχαΐζων τύπος, γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχος της Νεοελληνικής δόκιμος.
14.  Των πληγέντων από τους σεισμούς περιοχών, αντί του ορθού των πληγεισών από τους σεισμούς περιοχών, των αναφερθέντων πληροφοριών αντί του ορθού των αναφερθεισών πληροφοριών, των απολεσθέντων ωρών αντί του ορθού απολεσθεισών ωρών κ.ο.κ.
15.  Η κυβέρνηση εισαγάγει μια διάταξη αντί του ορθού η κυβέρνηση εισάγει ...
16.  Η κυβέρνηση έχει εισάγει μια διάταξη αντί του ορθού η κυβέρνηση έχει εισαγάγει (χρησιμοποιείται πάντα το απαρέμφατο του αορίστου εισαγάγει, απαγάγει, αναγάγει για το σχηματισμό του παρακειμένου και του υπερσυντέλικου)
17.  Η κυβέρνηση θα εισάγει μια διάταξη αντί του ορθού η κυβέρνηση θα εισαγάγει (η πράξη θα γίνει άπαξ, υποτακτική αορίστου) ή θα εξάγει τα συμπεράσματά της αντί του ορθού θα εξαγάγει τα συμπεράσματά της (εκτός αν πρόκειται για εξαγωγή συμπερασμάτων συνεχώς και όχι από το συγκεκριμένο χρονικά γεγονός).
18.  Απαγοήτευση, απαγοητεύομαι αντί του ορθού απογοήτευση, απογοητεύομαι.
19.  Η κυβέρνηση ενέσκηψε στα προβλήματα των εργαζομένων (ενσκήπτω=επιπίπτω αιφνίδια, ορμητικά π.χ. κακοκαιρία, χειμώνας κ.τ.λ.) αντί του ενέκυψε ή έστω έσκυψε.
20.  Εκ των ουκ άνευ αντί του ορθού «εκ των ων ουκ άνευ» (παραλείπεται από άγνοια της φράσης το ων)
21.  “Παν μέτρον άριστον” αντί του ορθού “μέτρον άριστον” (Κλεόβουλος Ευαγόρου Λίνδιος έφη). Δεν είναι κάθε μέτρο, αλλά το μέτρο είναι άριστο.
22.  Θα χρειαζόταν σελίδες για να γράψουμε... αντί του σωστού θα χρειάζονταν σελίδες... & όλα αυτά αναφερόταν... αντί του σωστού όλα αυτά αναφέρονταν, οι άνθρωποι ερχόταν, αντί του σωστού οι άνθρωποι έρχονταν κ.ο.κ. Το ερχόταν είναι ενικός αριθμός.
23.  Έρχεται κατ’ ευθείαν από… αντί του σωστού έρχεται απ’ ευθείας από… (στην προέλευση χρησιμοποιούμε το απ’ ευθείας)
24.  Πηγαίνει απ’ ευθείας αντί του σωστού πηγαίνει κατ’ ευθείαν (στην κατεύθυνση χρησιμοποιούμε το κατ’ ευθείαν)
25.  Η ονομαστική της έκφρασης “αυτός καθ’ αυτός” αντί “αυτός καθ’ αυτόν” ή η γενική “αυτού καθ’ αυτού”, αντί του σωστού “αυτού καθ’ αυτόν” καθώς και του θηλυκού “αυτής καθ’ αυτής” αντί του ορθού “αυτής καθ’ αυτήν”. Το ίδιο και στον πληθυντικό αριθμό “αυτοί καθ’ αυτοί” αντί του ορθού “αυτοί καθ’ αυτούς” «αυτών καθ’ αυτών» αντίθ του ορθού «αυτών καθ’ αυτούς». Η αντωνυμία αυτού είναι αυτοπαθής (γι’ αυτό και το “κατ’” γίνεται “καθ’”, γιατί υπάρχει δασεία στο αυτόν/ήν) και οι αυτοπαθείς αντωνυμίες δεν έχουν ονομαστική.
26.  Ο αόριστος απεκατέστησε ή απεκατεστάθη αντί του σωστού αποκατέστησε ή αποκατεστάθη (δεν χρησιμοποιούμε δυο αυξήσεις, το ρήμα είναι σύνθετο: από + κατά+ έστησε)
27.  Το ρήμα ανταπεξέρχομαι αντί του σωστού αντεπεξέρχομαι (αντί-επί-εξ-έρχομαι) και ανταπεξήλθε αντί του σωστού αντεπεξήλθε
28.  Μεγένθυση και μεγενθύνω αντί του σωστού μεγέθυνση και μεγεθύνω (<από το μέγεθος)
29.  Εκμάθηνση αντί του ορθού εκμάθηση
30.  Αποτάνθηκε στον κ. Χ... & αποτανθείτε, έχω αποτανθεί, αντί του σωστού αποτάθηκε στον κ. Χ... & αποταθείτε στον κ. Χ…, έχω αποταθεί.
31.  Στο γραπτό λόγο, οι προστακτικές ρωτείστε, απαντείστε, αγαπείστε, μισείστε μιλείστε κ.ο.κ. αντί του σωστού ρωτήστε, απαντήστε, αγαπήστε, μισήστε, μιλήστε κ.ο.κ.
32.  Του επικεφαλή, τον επικεφαλή, όπως και οι επικεφαλείς (ως να πρόκειται για κλινόμενο επίθετο ο επικεφαλεύς του επικεφαλούς, οι επικεφαλείς) αντί του σωστού επικεφαλής, τον επικεφαλής, τους επικεφαλής, η λέξη είναι άκλιτη, σύνθετη (ο επί κεφαλής).
33.  Ως αναφορά το ή για… αντί όσον αφορά σε ή το …
34.  Όσον αφορά για… αντί όσον αφορά σε… ή (έστω) όσον αφορά τον/την/το
35.  Η χρήση της έκφρασης «υπέρ του δέοντος», με την έννοια του πέραν του κανονικού, αντί του σωστού «υπέρ το δέον» (το υπέρ με γενική σημαίνει για χάρη κάποιου, ενώ με αιτιατική το περισσότερο)
36.  Αυτό φαίνεται από τους παρακάτω παραμέτρους ή τους επόμενους παραμέτρους, αντί του ορθού τις παρακάτω ή τις επόμενες παραμέτρους (η παράμετρος, όχι ο παράμετρος).
37.  Οι μέθοδες και τις μέθοδες αντί του ορθού οι μέθοδοι και τις μεθόδους (μετά + οδός). Δε λέμε ανάμεσα στις οδές Πανεπιστημίου και Σταδίου, αλλά ανάμεσα στις οδούς Π… Το μέθοδες δεν είναι δημοτική, είναι διαστρέβλωση και άγνοια της γλώσσας.
38.  Το τάδε κόμμα πήρε τόσους ή πολλούς ψήφους, αντί του ορθού τόσες ή πολλές ψήφους (το ουσιαστικό είναι η ψήφος όχι ο ψήφος).
39.  Η οδός τάδε είναι απροσπέλαστη (εννοώντας το αδιάβατη) ενώ το απροσπέλαστη σημαίνει απρόσιτη, απλησίαστη.
40.  Μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά, αντί μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά ή αυτός μεριμνά και τυρβάζει περί πολλά, αντί αυτός μεριμνά και τυρβάζεται περί πολλά (το ρήμα είναι τυρβάζομαι στην αγιογραφική του χρήση Λουκ. , , από όπου έμεινε η έκφραση, και όχι τυρβάζω, που στην ενεργητική του χρήση έχει άλλη σημασία).
41.  Οι φτωχοί εκμεταλλεύονται από την κρατούσα πλουτοκρατία… αντί του ορθού γίνεται εκμετάλλευση των φτωχών από την κρατούσα πλουτοκρατία… Το ρήμα εκμεταλλεύομαι δεν έχει παθητική διάθεση, αλλά μόνο ενεργητική (εκμεταλλεύομαι κάποιον).
42.  Η υπόθεση τάδε χειρίστηκε από τους δημοσιογράφους… αντί του ορθού οι δημοσιογράφοι χειρίστηκαν την υπόθεση… Το ρήμα χειρίζομαι δεν έχει παθητική διάθεση.
43.  Το θέμα επεξεργάστηκε από τον τάδε, τα στοιχεία επεξεργάζονται από το εργαστήριο, αντί ο τάδε επεξεργάστηκε το θέμα ή έγινε επεξεργασία του θέματος από τον τάδε ή το τάδε εργαστήριο. Το ρήμα επεξεργάζομαι δεν έχει παθητική διάθεση.
44.  Όπως καταχωρήθηκε στον τύπο ή στα αρχεία κ.τ.λ., αντί του ορθού καταχωρίσθηκε, γιατί το ρήμα είναι καταχωρίζω και όχι καταχωρώ (=βαδίζω εναντίον…).
45.  Η φράση που ακούγεται συχνά από τα μέσα ενημέρωσης επώνυμοι και ανώνυμοι πολίτες. Δεν υπάρχουν επώνυμοι και ανώνυμοι πολίτες, αλλά γνωστοί και άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Με ποια λογική (για παράδειγμα) η κ. Λουκά!!! (γνωστή για τη θρησκοληψία της) είναι επώνυμη και τόσοι επιστήμονες καταξιωμένοι στο χώρο τους είναι ανώνυμοι;
46.  Η άποψή μου (σου, του ή της) ως γνώστης… η γνώμη μου (σου, του ή της) ως υπουργός κ.τ.λ. αντί του ορθού η άποψή μου (σου, του ή της) ως γνώστη… η γνώμη μου (σου, του ή της) ως υπουργού, καθώς το ως γνώστη προσδιορίζει το μου (σου, του ή της = γενική) και το ως υπουργού προσδιορίζει το μου (σου, του ή της = γενική).
47.  Η φράση σαν εκπρόσωπος, σαν υπουργός αρμόδιος, σαν, σαν καθηγητής κτλ. δεν χρησιμοποιείται πάντοτε σωστά. Π.χ. Παρέστη σαν εκπρόσωπος, σαν υπουργός αρμόδιος, αντί του ορθού «παρέστη ως εκπρόσωπος», «ως υπουργός αρμόδιος», υπηρετεί σαν καθηγητής, αντί «υπηρετεί ως καθηγητής». Το ως χρησιμοποιείται ως μόριο μπροστά από ονόματα που είναι κατηγορούμενα (δηλώνουν την ιδιότητα του υποκειμένου) και όχι ως μόριο που δηλώνει επίρρημα παρομοίωσης ή αιτίας. Ένα παράδειγμα θα δείξει τη σωστή χρήση. Το ορθό είναι: ο Χ σαν υπουργός αρμόδιος είναι υποχρεωμένος να παραστεί ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης. Το σαν υπουργός δηλώνει την αιτία (επειδή είναι υπουργός αρμόδιος) και το «ως εκπρόσωπος» δηλώνει το πώς θα παραστεί.
48.  Η άποψή του είναι λάθος, αντί λαθεμένη, μια λάθος στάση, λάθος εκτιμήσεις κ.ο.κ. αντί μια λαθεμένη στάση, λαθεμένες εκτιμήσεις κ.ο.κ. Το ουσιαστικό “λάθος” χρησιμοποιείται ως άκλιτο επίθετο (κατηγορούμενο, επιθετικός ή κατηγορηματικός προσδιορισμός).
49.  Η χρήση πληθυντικού, εκεί όπου ο ενικός μπορεί να εκφράζει ως συλλογική έννοια έννοιες πληθυντικού, όπως: τα κόστη των Χ έργων, οι πλόες των πλοίων, αντί το κόστος των Χ έργων, ο πλους των πλοίων.
50.  Περιβαντολογικός, αντί του ορθού περιβαλλοντικός ή, όταν αναφέρεται στην περιβαλλοντολογία, περιβαλλοντολογικός.
51.  Εξερευνεί ή διερευνεί, αντί του ορθού εξερευνά ή διερευνά. Επίσης εξερευνείται ή διερευνείται αντί του ορθού εξερευνάται ή διερευνάται (το ρήμα δεν είναι ερευνέω-ώ αλλά ερευνάω-ώ).
52.  Αποστρατικοποίηση, αντί του ορθού αποστρατιωτικοποίηση (δεν υπάρχει λέξη στρατικοποίηση).
53.  Ανημέρωτος, αντί του ορθού ανενημέρωτος (α στερητικό +ν ευφωνικό + ενημέρωση). Το ανημέρωτος σημαίνει αυτόν που δεν έχει γίνει ήμερος!
54.  Ανεξαρτοποίηση, αντί του ορθού ανεξαρτητοποίηση.
55.  Η χρήση των επιρρημάτων προηγούμενα και επόμενα αντί προηγουμένως και επομένως (ακούστηκε από φιλόλογο (!!!), διευθυντή Λυκείου και το "να βαθμολογούμε τους μαθητές επιεικά"!!!
56.  Άνηκε, αντί του ορθού ανήκε (παρατατικός του ρήματος ανήκω).
57.  Η χρησιμοποίηση του επιθέτου μείζων, μείζον δείχνει άγνοια του τύπου του επιθέτου. Πρόκειται για τον συγκριτικό βαθμό του μέγας - μείζων - μέγιστος. Είναι από τις πρώτες γνώσεις που αποκτά κάποιος, όταν μαθαίνει την ελληνική γλώσσα. Δεν είναι δυνατόν να ακούγεται καθημερινά η φράση “είναι μείζον θέμα”. Μεγαλύτερο από ποιο; Η ορθή έκφραση είναι: “είναι μεγάλο” ή “μέγιστο θέμα”, αν θέλουμε να τονίσουμε το μέγεθος του θέματος. Μόνο σε σύγκριση με κάποιο άλλο θέμα μπορούμε να πούμε “είναι μείζον θέμα από το τάδε...”. Ο Μπαμπινιώτης, βέβαια, στο λεξικό του αποδέχεται, κακώς, τον όρο μείζων, γιατί έχει ήδη χρησιμοποιηθεί πολλάκις με την έννοια του μεγάλος, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι για όποιον γνωρίζει τη γλώσσα δεν είναι σωστότερο να χρησιμοποιεί το μέγας ή μέγιστος αντί του μείζων.
58.  Από αθλητικούς δημοσιογράφους που μεταδίδουν ποδοσφαιρικούς αγώνες ακούγεται συχνά «ένα σουτ φωτοβολίδα» αντί του ορθού βολίδα. Ίσως αγνοούν ότι η φωτοβολίδα δεν κινείται οριζόντια με ταχύτητα αλλά κάθετα!!! Αν χρησιμοποιηθεί οριζόντια δεν έχει μεγαλύτερη ταχύτητα από μια απλή βολίδα...
59.  Χειρούργος, αντί του ορθότερου χειρουργός (τα σε –ούργος επίθετα έχουν αρνητική σημασία, όπως κακούργος, ραδιούργος, πανούργος).
60.  Έγινε επισταμένος έλεγχος, μετά από επισταμένο έλεγχο κ.τ.λ. αντί του επιστάμενος, επιστάμενο (επιστάμενος, επισταμένη, επιστάμενον).
61.  Λέγεται συχνά στον προφορικό λόγο τα δεπτερόλεπτα αντί του ορθού δευτερόλεπτα.
62.  Τον θρέφει, θρέφω αντί το ορθού τον τρέφει, τρέφω, από επηρεασμό από τον αόριστο έθρεψα.
63.  Τον συνδράμει, στον ενεστώτα, ενώ δεν υπάρχει αυτό το ρήμα αλλά από επηρεασμό από το συνέδραμον, που είναι αόριστος του ρήματος συντρέχω (ή συνθέω στα αρχαία), ενώ είναι ορθή η χρήση τον έχει συνδράμει. Πολύ πιο απλό να χρησιμοποιηθεί ο τύπος τον συντρέχει.
64.  Αυτό θα συμβεί, θα γίνει κτλ. αρχής γενομένης από.... Όμως το γενομένης είναι μετοχή αορίστου, επομένως δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για πράξη μελλοντική, αφού ακόμη δεν έχει γίνει (δεν είναι γενομένη). Προτιμότερη η χρήση του μέλλοντα (αρχής γενησομένης) ή του ενεστώτα (αρχής γινομένης)
65.  Το ελάσσον στην περίπτωση αυτή... αντί του ορθού το έλασσον στην περίπτωση αυτή... (ο,η ελάσσων, το έλασσον).
66.  Το φιλοθεάμον κοινό... αντί του ορθού το φιλοθέαμον κοινό.. (ο,η φιλοθεάμων, το φιλοθέαμον).
67.  Ανέβαινε και ανέσαινε με δυσκολία, αντί του ορθού ανέβαινε και ανάσαινε με δυσκολία. Το ρήμα ανασαίνω προέρχεται από το ανάσα και όχι από την πρόθεση ανα+σαίνω, ώστε να πάρει αύξηση εσωτερική!
68.  Το ρήμα προοιωνίζομαι είναι αποθετικό, δεν διαθέτει δηλαδή ενεργητική φωνή προοιωνίζω, όπως το χρησιμοποιούν μερικοί. Επομένως θα πούμε «αυτό προοιωνίζεται πολλά κακά» και όχι «αυτό προοιωνίζει πολλά κακά».
69.  Τίθονται θέματα, αντί του ορθού τίθενται θέματα. Δεν υπάρχει ρήμα τίθω ούτε τίθομαι.
70.  Ακούγεται συχνά το παράδοξο να αποδεκτώ να παραδεκτώ αντί του ορθού να αποδεχθώ ή αποδεχτώ και παραδεχθώ ή παραδεχτώ. Το ρήμα δεν είναι δέκομαι αλλά δέχομαι!!
71.  Κοινοτυπία, κοινοτυπίες αντί του ορθού κοινοτοπία, κοινοτοπίες (κοινός τόπος, όχι κοινός τύπος).
72.  Παρεισφρύει στο πλήθος, αντί του ορθού παρεισφρέει στο πλήθος και ο αόριστος παρεισέφρησε (με η και όχι με υ).
73.  Ένας μελαμψός άνδρας, αντί του ορθού ένας μελαψός άνδρας.
74.  Παρεπιπτόντως αντί του ορθού παρεμπιπτόντως. Το επίρρημα προέρχεται από τις λέξεις παρά+εν+πίπτω.
75.  Τον περιθάλπτουν ή τον υποθάλπτουν αντί του ορθού περιθάλπουν και υποθάλπουν.
76.  Η κλητική θηλυκών όπως πρόεδρος, πρόξενος, δήμαρχος κτλ. Χρησιμοποιείται συχνά άκλιτο κυρία πρόεδρος, κυρία πρόξενος, κυρία δήμαρχος, αντί του ορθού κυρία πρόεδρε, κυρία πρόξενε, κυρία δήμαρχε.
77.  Ο κ. τάδε στην ομιλία του διαπραγματεύτηκε το τάδε θέμα ή στο κείμενο τάδε διαπραγματεύεται το τάδε θέμα, αντί του ορθού πραγματεύτηκε το τάδε θέμα. Ή η διαπραγμάτευση του τάδε θέματος.... Το διαπραγματεύομαι και η διαπραγμάτευση έχει να κάνει με συμφωνία που έχει σχέση με δούναι και λαβείν (οικονομία, πολιτική, σχέσεις διάφορες) και όχι με διερεύνηση, ανάπτυξη και επεξεργασία ενός θέματος (πραγμάτευση και πραγματεύομαι).
78.  Στον γραπτό κυρίως λόγο και σε ημερολόγια μητροπόλεων και συλλόγων αναγράφεται η λέξη τα Θεοφάνια λαθεμένα ως τα Θεοφάνεια. Γράφουμε Θεοφάνεια με ει όταν είναι η Θεοφάνεια (θηλυκό) ενώ πάντοτε με ι όταν είναι τα Θεοφάνια (ουδέτερο).
79.  Το κουτί της Πανδώρας, αντί του ορθού το πιθάρι (ο πίθος στα αρχαία) της Πανδώρας. Η Πανδώρα άνοιξε ένα πιθάρι, μέσα στο οποίο υπήρχαν πάθη και κακά. Η χρήση του κουτιού έγινε τον 16ο αιώνα από τον Έρασμο, που μετέφρασε το πίθος ως pyxis= πυξίς (δοχείο πήλινο σαν κατσαρόλι).
80.  Περιπτεριούχος, αντί του ορθού περιπτερούχος (εξ επηρεασμού από το πρατηριούχος)
81.  Η λαθεμένη χρήση του εκάστοτε. Ακούμε π.χ. τα εκάστοτε μοναστήρια, τα εκάστοτε οικοδομήματα κ.ο.κ. Το εκάστοτε ορίζει χρόνο, επομένως χρησιμοποιείται μόνο όταν θέλουμε να ορίσουμε μέσα στο χρόνο το κάθε φορά. Π.χ. οι εκάστοτε δήμαρχοι πρέπει να συνέρχονται... (αυτοί που κάθε φορά είναι δήμαρχοι), τα εκάστοτε αντικρουόμενα συμφέροντα κ.ο.κ.
82.  Η θερμοκρασία είναι  βαθμοί υπό του μηδενός, αντί του ορθού  βαθμοί υπό το μηδέν. Το υπό με γενική σημαίνει την αιτία, την προέλευση και όχι το κάτω.
83.  Η χρήση του μ.Χ. Ακούγεται λαθεμένα μετά Χριστού. Η χρήση του μετά με γενική σημαίνει μαζί, μαζί με τον Χριστό ενώ με αιτιατική το έπειτα. Επομένως μετά Χριστόν.
84.  Η παράδοξη χρήση του Σύρος και Σύριος. Ο κάτοικος της Σύρου λέγεται Σύριος, ενώ της Συρίας Σύρος.
85.  Εν μία νυκτί. Ακούγεται συχνά εν μία, ενώ η κλίση είναι αρχαία (νυκτί) επομένως εν μιά νυκτί (δοτική του μία).
86.  Τον φυγά, αντί τον φυγάδα.
87.  Βρέχει επί επί δικαίων και αδίκων αντί του ορθού επί δικαίους και αδίκους.
88.  Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός και όχι οι στήλες του Ολυμπίου Διός.
89.  Δημοσιογράφοι της ΝΕΤ: τι διεμείφθη, αντί του ορθού τι διημείφθη. Δεν υπάρχει ρήμα μείβομαι με το διά, αλλά αμείβομαι, διαμείβομαι, διημείφθη.
90.  Οι πρόγονοί μας μας κληρονόμησαν, ο γονείς μας μας κληρονόμησαν κ.ο.κ. αντί του ορθού κληροδότησαν. Κληρονομούμε από τους προγενέστερους και κληροδοτούμε στους επιγενέστερους.
91.  Η λαθεμένη χρήση του συνιστάται και συνίσταται. Στους κατοίκους συνίσταται να μην κυκλοφορούν.... αντί του ορθού συνιστάται να μην κυκλοφορούν. Οι μονάδες συνιστώνται από στρατιώτες... αντί του ορθού οι μονάδες συνίστανται από στρατιώτες... Οι διαφορές τους συνιστώνται σε..., αντί οι διαφορές τους συνίστανται σε.... Το συνίσταται όταν έχει την έννοια του «αποτελείται» ακολουθείται από την πρόθεση από, όταν σημαίνει «έγκειται ή βρίσκεται», ακολουθείται από την πρόθεση σε.... ενώ το ρήμα συνιστάται, σημαίνει γίνεται σύσταση... και ακολουθεί το μόριο να...
92.  Ενήργησε στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, αντί του ορθού ...στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. Ένα είναι το πλαίσιο, όχι πολλά.
93.  Άνοιξαν ή θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου, αντί ο ασκός του Αιόλου. Κατά τη μυθολογία ο Αίολος είχε ένα ασκό μέσα στον οποίο είχε τους ανέμους κλεισμένους.
94.  Στον στρατό ακούγαμε κατά κόρον το «...στρατιώτης προσκωλυόμενος στην τάδε μονάδα», αντί του ορθού ... στρατιώτης προσκεκολλημένος.
95.  Η λαθεμένη χρήση ρημάτων συνηρημένων (χρήση σε άλλη κατηγορία συναίρεσης). Έτσι ακούμε συχνά να λέγεται συζητώνται αντί του ορθού συζητούνται (το ρήμα είναι συνηρημένο σε –έω ζητέω ζητώ και όχι σε –άω ζητάω ζητώ). Ίσως στην Νεοελληνική να λέγεται ζητάω και συζητάω αλλά η χρήση της μετοχής το ζητούμενον και όχι το ζητώμενον, δείχνει ότι η σωστή χρήση του ρήματος είναι της συναίρεσης σε –έω.
96.  Ακούστηκε από βουλευτή. Για τα μέτρα αυτά του δανείου άρω την εμπιστοσύνη μου στην Κυβέρνηση (Παπαδήμου), αντί του ορθού αίρω την εμπιστοσύνη μου.
97.  Ακούγεται συχνά το παραπλανεί αντί του ορθού παραπλανά. Το ρήμα είναι συνηρημένο παραπλανάω-ώ.
98.  Το ίδιο συμβαίνει και με το ρήμα φοιτώ. Ακούγεται συνήθως ότι ο τάδε φοιτητής φοιτεί στην Χ σχολή... αντί του ορθού φοιτά στην Χ σχολή....
99. 100.Λαθεμένη χρήση του ρήματος διαχειρίζομαι ως παθητικού. Το πρόβλημα αυτό διαχειρίζεται τώρα από την Κυβέρνηση... (η ιστοσελίδα διαχειρίζεται από τα συστήματα sunlight...). Χρησιμοποιείται το διαχειρίζεται ως παθητικό ενώ είναι αποθετικό, έχει μόνο ενεργητική σημασία. Η φράση θα μπορούσε να είναι: η Κυβέρνηση διαχειρίζεται το πρόβλημα αυτό... ή γίνεται διαχείριση του προβλήματος αυτού από την Κυβέρνηση....
100. 101.Εσφαλμένη γραφή ορθοπαιδικός αντί του ορθού ορθοπεδικός. Δυστυχώς και ο Μπαμπινιώτης έχει παρασυρθεί σε μια έωλη γραφή, από επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν λαθεμένα (και δη σε συνέδριο ορθοπεδικών εψηφίσθη ο όρος ορθοπαιδικός, ως η ορθή γραφή μιας λέξης να είναι θέμα πλειοψηφιών) ότι ο όρος εισήχθη από τον γάλλο ορθοπεδικό Nicolas Andry (Λυών  – Παρίσι ), ενώ αυτός δεν είναι ο πατέρας της ορθοπεδικής, αλλά με το αι δικαιολογεί τον τίτλο του βιβλίου του (που αναφερόταν στα παιδιά).
101. 102.Αν δεν ευοδώσουν οι προσπάθειες... Το ρήμα ευοδώνω είναι ενεργητικής διάθεσης. Όμως το υποκείμενο είναι οι προσπάθειες, επομένως το ορθόν είναι να χρησιμοποιηθεί η μεσοπαθητική διάθεση ευοδώνομαι. «Αν δεν ευοδωθούν οι προσπάθειες...».
102. 103.Βρέθηκαν ενώπιος ενωπίω... Το ενώπιος ενωπίω είναι ενικός αριθμός. Αν θέλει κάποιος να χρησιμοποιήσει την έκφραση για πλήθος προσώπων πρέπει να γνωρίζει ότι η έκφραση είναι ενώπιοι ενωπίοις...
103. 104.Ήρθε στο ύψος των περιστάσεων ή «να έρθουν στο ύψος των περιστάσεων...». Η ορθή έκφραση είναι «ήρθη στο ύψος των περιστάσεων», «να αρθούν στο ύψος...» ή με έκθλιψη «ν’ αρθούν στο ύψος...». Δεν πρόκειται για το ρήμα έρχομαι αλλά αίρομαι. Αίρομαι στο ύψος... ήρθη στο ύψος, να αρθεί στο ύψος κτλ.
104. 105.Προσπάθεια αξιοπρεπής διαβίωσης. Δυστυχώς σε πολλά επίθετα τριτόκλιτα σε –ής, π ου στη γενική είναι –ούς υπάρχει ή άγνοια ή πεποίθηση ότι η δημοτική έτσι απαιτεί. Έτσι αντί αξιοπρεπούς διαβίωσης... ακούμε ή διαβάζουμε της αξιοπρεπής διαβίωσης...
105. 106.Ακούστηκε από βουλευτή σε συζήτηση σε κανάλι της τηλεόρασης: «Αυτό καταρρέει την έννοια του πλεονάσματος». Το ρήμα καταρρέω δεν έχει ενεργητική διάθεση (όπως επίσης και το διαρρέω), επομένως η χρήση του μόνο περιφραστικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Π.χ. θα μπορούσε να λεχθεί «αυτό κάνει να καταρρεύσει η έννοια του πλεονάσματος» ή «με αυτό καταρρέει η έννοια...».
106. 107.Η χρήση της λέξης καχύποπτος αντί του ορθού φιλύποπτος σε περιπτώσεις όπως: Τώρα τελευταία έχει γίνει πολύ καχύποπτος, εννοώντας ότι υποπτεύεται εύκολα τον καθένα και το κάθε τι. Φιλύποπτος είναι αυτός, που για συγκεκριμένες αιτίες αρχίζει και υποψιάζεται διάφορα, πρόσωπα ή καταστάσεις, ενώ καχύποπτος είναι αυτός που προκατειλημμένα υποψιάζεται κάποιον ή κάποια πράγματα. Η καχυποψίαδηλώνει αρνητική και κακή διάθεση (κακή+υποψία=καχυποψία).
107. 108.Λαθεμένη χρήση της ημερομηνίας γέννησης, όταν ζητάμε το χρόνο γέννησης. Ημερομηνία σημαίνει ημέρα και μήνας, αλλά όχι χρονολογία. Το σωστό είναι χρονολογία γέννησης και αν θέλουμε χρονολογία και ημερομηνία ταυτόχρονα, απλά λέμε «χρονολογία και ημερομηνία γέννησης».
108. 109.Παρόμοιο λάθος με το μεγένθυση (σωστό μεγέθυνση) και το εκμάθηνση (σωστό εκμάθηση) (λάθη  και ) γίνεται με τη λέξη ωρίμανση. Όμως το ρήμα είναι ωριμάζω και όχι ωριμαίνω. Κατάληξη –νση έχουν μόνο τα ουσιαστικά που προέρχονται από ρήματα σε –αίνω. Επομένως το ορθό είναι ωρίμαση.
109. 110.Όλους όσους. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται φράσεις όπως: «απευθυνόμαστε σε όλους όσους ήρθαν τώρα», «μιλάμε σε όλους όσους έχουν δίκαιο», «θέλουμε όλους όσους έρχονται» κτλ., αντί του ορθού «απευθυνόμαστε σε όλους όσοι ήρθαν τώρα», «μιλάμε σε όλους όσοι έχουν δίκαιο», «θέλουμε όλους όσοι έρχονται» κτλ.. Η λέξη όσοι είναι υποκείμενο του ρήματος που ακολουθεί, επομένως μπαίνει σε ονομαστική πάντα. Ενώ αν πούμε: «απευθυνόμαστε σε όλους όσους θεωρούμε...», «μιλάμε σε όλους όσους νομίζουμε φίλους», «θέλουμε όλους όσους αγαπάμε» κτλ., τίθεται το όσους, γιατί είναι αντικείμενο του ρήματος που ακολουθεί το όλους όσους.
110. 111.Δηλώσεις πρέπει να υποβάλουν και οι ενήλικες και οι ανήλικες, ακούσαμε από τη δημόσια τηλεόραση. Δεν υπάρχει ανήλικας, αλλά ανήλικος, επομένως το σωστό είναι ανήλικοι. Το μεν ενήλικες προέρχεται από το ενήλιξ ή ενήλικας, οπότε ο πληθυντικός είναι ενήλικες, αλλά υπάρχει και ο τύπος ενήλικος, επομένως ο πληθυντικός μπορεί να είναι και ενήλικοι, ενώ το ανήλικοι έχει μόνο ένα τύπο, ανήλικος.
111. 112.Η λέξη Ινστιτούτο ακούγεται συχνά ως Ιστιντούτο, ενώ η λέξη είναι δάνειος, ξένη, και γράφεται Institute (αγγλικά) Institut (γαλλικά και γερμανικά).
112. 113.Απολαμβάνει της εμπιστοσύνης, αντί του ορθού απολαύει της εμπιστοσύνης. Η σύγχυση γίνεται γιατί ο τύπος απολάβω του αορίστου απέλαβον (να απολάβω έχω απολάβει),  είναι ηχητικά όμοιο με το απολαύω. Η σύγχυση αυτή επαναλαμβάνεται και σε άλλες χρήσεις του απολαύω με τη χρήση του απολαμβάνω, αντί του ορθού απολαύω. Έτσι χρησιμοποιείται το απολαμβάνω στις χρήσεις: απολαμβάνω τον καφέ, απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα, κ.ο.κ., που έχει αποκτήσει την έννοια του απολαύω. Η συμπληρωματική αυτή χρήση του ρήματος απολαμβάνω, αντί του ορθού απολαύω φαίνεται στον αόριστο, όπου δεν λέμε απέλαβα τον καφέ αλλά απήλαυσα τον καφέ, απήλαυσα το ηλιοβασίλεμα κ.ο.κ. 
     
113. 114. Η λέξη έωλος με την έννοια, μετέωρος, αστήρικτος αντί του ορθού αίολος (αρχαίο αιόλος, από τον θεό του ανέμου Αίολο). Έτσι διαβάζουμε «έωλα επιχειρήματα», «έωλες αιτιάσεις» κ.ο.κ. αντί του ορθού «αίολα επιχειρήματα», «αίολες αιτιάσεις» κ.ο.κ. Το έωλος προέρχεται από την λέξη έως, που σημαίνει αυγή, πρωί, εκ του οποίου και το εωθινός=πρωινός. Η ηχητική σύγχυση οδήγησε και στην νοηματική σύγχυση.
114. 115.Ο μήνας Οκτώβριος προφέρεται συχνά Οκτώμβριος, από επηρεασμό (και άγνοια) από τους υπόλοιπους μήνες από Σεπτέμβριο μέχρι Δεκέμβριο, οι οποίοι πήραν το όνομά τους από τους λατινικούς αριθμούς 7, 8, 9, 10 (septem, octo, novem, decem, οι οποίοι έχουν τη ρίζα τους στους αντίστοιχους ελληνικούς). Στον αριθμό octo, όμως δεν υπάρχει το m, όπως στους υπολοίπους αριθμούς, επομένως το ορθό είναι Οκτώβριος.
     
115. 116.Ελαχιστότερος. Χρησιμοποιήθηκε από πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ήδη το ελάχιστος είναι υπερθετικός βαθμός του ολίγος. Επομένως δεν υπάρχει υπερθετικός του υπερθετικού. Βέβαια η λέξη υπάρχει στις Επιστολές του Απ. Παύλου (Εφεσ. 3, 8: «εμοί δε τω ελαχιστοτέρω...»), αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι είναι ορθό.
     
116. 117.Κατ’ αρχάς ή κατ’ αρχήν; Το κατ’ αρχάς σημαίνει αρχικά, ενώ το κατ’ αρχήν σημαίνει κατά κανόνα, ως θέμα αρχής. Επομένως λέμε «κατ’ αρχάς αυτό σημαίνει...», «να πούμε κατ’ αρχάς ότι...» κτλ.
     
117. 118.Ξαναεπαναλαμβάνω... Πρόκειται για επανάληψη της επανάληψης που περιλαμβάνεται στο επανα. Το επαναλαμβάνω σημαίνει «το λέω ξανά». Επομένως το σωστό είναι μόνο επαναλαμβάνω, που περιέχει το ξανά.
     
118. 119.Αποκατέστησε τη βλάβη, τη ζημιά, το λάθος, την αταξία κ.ο.κ.. Όλες αυτές οι εκφράσεις είναι λαθεμένες, γιατί το ρήμα αποκαθιστώ σημαίνει επαναφέρω κάτι στην πρότερη κατάσταση. Αν αποκαταστήσω το λάθος, σημαίνει ότι το επαναφέρω γιατί είχε ξεφύγει από την κατάσταση του λάθους. Το σωστό είναι διόρθωσε τη βλάβη, τη ζημιά, το λάθος, την αταξία κ.ο.κ..
     
119. 120. Ήταν δυσθεόρατα ποσά... Ακούγεται από αναλυτές της τηλεόρασης, αντί του δυσθεώρητα ποσά (ποσά που λόγω του ύψους τους δεν μπορεί να τα δει κάποιος).

120. 121.Αν ήξερες.... θα εκπλαγόσουν. Πρόκειται σίγουρα για άγνοια της ελληνικής γλώσσας. Το ορθό είναι αν ήξερες... θα εκπλησσόσουν. Το ρήμα είναι εκπλήσσομαι και όχι εκπλάγομαι! 
     
121. 122.Σύγχυση ανάμεσα στις λέξεις Αίσθημα και συναίσθημα. Αίσθημα είναι η εντύπωση που δημιουργείται από τον ερεθισμό αισθητηρίου οργάνου, π.χ. πείνας,  δίψας, πόνου, επίσης ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη σχέση μας με κάποιον ή κάτι, π.χ. φιλικά αισθήματα, αγάπη, έρωτας, ενώ συναίσθημα είναι η ψυχική διέγερση που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, π.χ. σε ένα ευχάριστο ή δυσάρεστο γεγονός, και που προκαλεί φυσιολογικές αντιδράσεις και μπορεί να ωθεί σε δράση, όπως φόβος, χαρά, λύπη, οργή, ενθουσιασμός κ.ά. 
     
122. 123.Γίνεται από τα Μέσα Ενημέρωσης λαθεμένη χρήση των θηλυκών εθνικών ονομάτων: Αμερικανός – Αμερικανή, Βρετανός - Βρετανή, Δανός - Δανή, Αυστραλός - Αυστραλή, Καναδός – Καναδή, Νορβηγός, Νορβηγή, Σουηδός - Σουηδή κτλ. Με την ίδια λογική του Βρετανός – Βρετανή θα έπρεπε να λέμε Γερμανός – Γερμανή, Ιταλός - Ιταλή!!! Όμως η ελληνική γλώσσα έχει καθιερώσει το Αμερικανίδα, Βρετανίδα (Γερμανίδα), Δανέζα, Αυστραλέζα, Καναδέζα, Νορβηγίδα, Σουηδέζα κτλ.
123. 124.Υπάρχει "σύγχυση" ανάμεσα στη σύγχυση και τη σύγχιση. Η λέξη σύγχυση σημαίνει μπέρδεμα, ανακάτεμα, από το συγχέω. Το σύγχιση σημαίνει  ψυχική διαταραχή, από το συγχίζω, συγχίζομαι. Η διαφορά φαίνεται καλύτερα όταν λέμε: Τα έχω συγκεχυμένα στο μυαλό μου (δεν λέμε συγχισμένα), όπως και ήταν συγχισμένος από... (όχι συγκεχυμένος από...).
124. 125.Παρεπιπτόντως. Λάθος. Το σωστό είναι παρεμπιπτόντως από τις λέξεις παρά+εν+πίπτω και όχι παρά+επί+πίπτω. Το εν δηλώνει το μέσα (στο λόγο, στη φράση, στη συγκυρία κτλ.), ενώ το επί σημαίνει επάνω ή εναντίον.
     
125. 126.Αυτός είναι ζάμπλουτος! Το σωστό είναι ζάπλουτος (αρχαία ελληνική λέξη). Το ζα και πλούτος (το ζα προέρχεται από το διά, που δηλώνει το πολύ. Κατά την Ησύχιο τον Λεξικογράφο το ζα σημαίνει το ισχυρόν, το μέγα, το πολύ. Στην αρχαία γλώσσα έχουμε το ζάπλουτος=πολύ πλούσιος, ζάθεον=πολύ θεϊκό, ζακαλλές=πανέμορφο κτλ.). 
     
126. 127.Για την ώρα λέμε «ήρθε ή θα έρθω στις 1, ραντεβού στις 1...», αντί του ορθού «στη 1». Λέμε στις 2 αλλά η 1 είναι ενικός αριθμός, επομένως στη 1. 
     
127. 128.Η λέξη διελκυστίνδα γράφεται και ακούγεται λαθεμένα ως διελκυνστίδα. Είναι το παιχνίδι με σχοινί, που τις δυο άκρες του κρατούν δυο ομάδες και προσπαθούν η μία να ελκύσει την άλλη. Ήταν λαοφιλές άθλημα στην αρχαιότητα και  ολυμπιακό άθλημα από το 1900 μέχρι το 1924.  Η λέξη προέρχεται από το δια+έλκω+ίνδα. Το –ίνδα είναι κατάληξη πολλών παιχνιδιών της αρχαιότητας, όπως π.χ. βασιλίνδα, οστρακίνδα, διελκυστίνδα, μυΐνδα, χυτρίνδα, φρυγίνδα, κυνητίνδα, ακινητίνδα, σχοινοφιλίνδα.
128. 129.Για το θέμα αυτό αναφέρθηκε ο κ. Χ., αντί του ορθού στο θέμα αυτό αναφέρθηκε ο κ. Χ.
     
129. 130.Ακούγεται συχνά η έκφραση «εγώ δεν μου είναι δύσκολο να το δεχθώ....» ή «εγώ δεν με νοιάζει...» κτλ, αντί του ορθού «σε μένα δεν είναι δύσκολο» (ή απλά «δεν μου είναι δύσκολο...», όπως και η έκφραση «εγώ δεν με νοιάζει...» και άλλες παρόμοιες με πρόταξη  του «εγώ» και στη συνέχεια αιτιατική της προσωπικής αντωνυμίας.
     
130. 131.Τα επώνυμα των γυναικών είναι άκλιτα και είναι σε γενική (του πατρικού επωνύμου ή του επωνύμου του συζύγου). Επομένως μένουν άκλιτα.  Έτσι επώνυμα που τελειώνουν σε –η, όπως Αλεξανδρή, Αντωνέλλη, Χατζηπαναγή, Καρέζη, παραμένουν άκλιτα στη χρήση τους στη γενική. Είναι λάθος να λέμε: της Αλεξανδρής, της Αντωνέλλης, της Χατζηπαναγής, της Καρέζης κ.ο.κ. 
     
131. 132.Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από θέματα ενδιαφέροντος... αντί του ορθού η συζήτηση περιστρέφεται σε θέματα ενδιαφέροντος... Το περιστρέφομαι περιέχει το «περί», γύρω, επομένως είναι πλεονασμός και λάθος. Όμως λέμε η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, που έχει καθιερωθεί, ενώ ορθότερο θα ήταν: η  γη περιστρέφεται στον ήλιο. 
     
132. 133.Στη συγκέντρωση ήρθαν τόσοι πολλοί, που... Αντί του ορθού στη συγκέντρωση ήρθαν τόσο πολλοί. Το τόσο χρησιμοποιείται ως επίρρημα ποσοτικό που επιτείνει τη σημασία του πολλοί και δεν είναι η δεικτική αντωνυμία τόσο.
     
133. 134.Ακούγεται συχνά η λαθεμένη έκφραση «αξίζει επαίνου, αξίζει προσοχής» αντί του ορθού «αξίζει τον έπαινο, αξίζει την προσοχή», από σύγχυση με την έκφραση «άξιος επαίνου, άξιος προσοχής», όπου το επαίνου και προσοχής είναι γενική αντικειμενική (αξίζει προσοχή, έπαινο). Όμως σωστή είναι η φράση: χρήζει προσοχής, γιατί το ρήμα χρήζω συντάσσεται με γενική.
     
134. 135.Ο Χ είναι ογδόντα ενός έτους (είκοσι ενός, τριάντα ενός κτλ), αντί του ορθού ογδόντα ενός ετών. Το ετών αναφέρεται στο σύνολο των ετών και όχι στο ένα που συνοδεύει τη δεκάδα ογδόντα.
     
135. 136.Είναι λαθεμένη η έκφραση: Οι εργαζόμενοι έληξαν την απεργία, γιατί το ρήμα λήγω είναι αμετάβατο. Το σωστό είναι: Η απεργία των εργαζομένων έληξε.
     
136. 137.Δεν μπορούμε να πούμε: Τα χρόνια εκείνα ζούσε ο «διάσημος ληστής Χ», γιατί το διάσημος σημαίνει φημισμένος με θετική απήχηση, ενώ η σωστή έκφραση είναι ο «περιβόητος ή διαβόητος ληστής Χ», επίθετα που έχουν αρνητική σημασία.
     
137. 138.Σύγχυση υπάρχει ανάμεσα στο τέως και το πρώην σε μια θέση (προέδρου, διευθυντού, κτλ). Τέως είναι ο μέχρι προ ολίγου, ο αμέσως προηγούμενος, ενώ πρώην είναι γενικά ο κάθε προηγούμενος στη θέση αυτή.
     
138. 139.Γίνεται σύγχυση του επιθέτου καμπύλες με το ουσιαστικό καμπύλες κι έτσι ακούγεται στη γενική «των καμπύλων του σώματος», ενώ η γενική των πρωτόκλιτων ουσιαστικών κατεβάζει τον τόνο στη λήγουσα, δηλαδή «των καμπυλών του σώματος», ενώ θα πούμε «των καμπύλων γραμμών», γιατί το «καμπύλων» εδώ είναι επίθετο.
     
139. 140.Στον γραπτό κυρίως λόγο (γιατί στον προφορικό δεν διαφαίνεται το λάθος) βλέπουμε την έκφραση «δόξα το Θεό», αντί του ορθού «δόξα τω Θεώ», αφού «τω Θεώ» είναι  δοτική (δόξα που αποδίδεται στον Θεό).
     
140. 141.Συγχέεται συχνά η ονομαστική με την αιτιατική πληθυντικού των τριτόκλιτων ουσιαστικών που λήγουν σε –ύς (ιχθύς, μυς). Η ονομαστική είναι ιχθύες, μύες και η αιτιατική ιχθύς, μυς (όποιος  διαθέτει τη γραμματική του Τζαρτζάνου, που διδασκόμασταν οι παλαιότεροι μπορεί να ανατρέξει στη σελ. 36). Έτσι δεν θα πούμε: οι μυς του σώματος αλλά οι μύες του σώματος, ενώ θα πούμε: έχει πρόβλημα με τους μυς του σώματος κ.ο.κ.
     
141. 142. Ακούγεται συχνά η φράση: «κάθησε στο ειδώλιο του κατηγορουμένου», αντί του ορθού «κάθησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου». Το εδώλιο είναι το κάθισμα, η έδρα, ενώ το ειδώλιο μικρό είδωλο.   
     
142. 143.. Είναι λαθεμένη η φράση «θα έχει την υψηλή κυριότητα» σε μια ιδιοκτησία, αντί του ορθού «θα έχει την ψιλή κυριότητα». Είναι νομικός όρος που σημαίνει ότι θα έχει μόνο την ιδιοκτησία, χωρίς να μπορεί να έχει και τα οικονομικά οφέλη, δηλαδή την επικαρπία από την ιδιοκτησία.
     
     
143. 144.. Όταν αναφερόμαστε σε πρόσωπα που έχουν πεθάνει δεν χρησιμοποιούμε τον όρο «κύριος» ή «κυρία». Αν θέλουμε μπορούμε να πούμε «ο μακαρίτης Χ» ή «η μακαρίτισσα Χ». Για τους ιερωμένους χρησιμοποιούμε τη λέξη «μακαριστός», που σημαίνει στην κυριολεξία ο ευλογημένος, αυτός που αξίζει να τον καλοτυχίζουμε (μακαρίζω=καλοτυχίζω). 
     
144. 145. Το τιρμπουσόν (ανοιχτήρι μπουκαλιών) και όχι το τριμπουσόν. Η λέξη είναι γαλλική και προέρχεται από το ρήμα tirer=τραβώ και τη λέξη bouchon (le)=φελλός.
145. 146. Δεν λέμε το «γεννητικό υλικό» αλλά το «γενετικό υλικό». Λέμε όμως  «προγεννητικός έλεγχος, προγεννητικές εξετάσεις κτλ. και όχι προγενετικός έλεγχος, προγενετικές εξετάσεις.  Το γενετικός προέρχεται από το γίγνομαι, ενώ το γεννητικός από το γεννώ.
146. 147. Όταν συστηνόμαστε σε κάποιον (είτε εκ του σύνεγγυς είτε στο τηλέφωνο) δεν λέμε «είμαι ο κύριος/η κυρία τάδε» αλλά το όνομά μας. Χρησιμοποιούμε το κύριος/κυρία και το όνομά μας μόνο σε περιπτώσεις που απευθυνόμαστε σε παιδιά, για λόγους παιδαγωγικούς, για να συνηθίσουν τα παιδιά να συνοδεύουν το όνομα μεγαλυτέρων με το κύριος/κυρία.
147. 148.Η σορός του νεκρού Χ και όχι ο σωρός του νεκρού Χ. Η σορός=το νεκρό σώμα, ο σωρός= πλήθος πραγμάτων στοιβαγμένων το ένα πάνω στο άλλο.
148. 149. Είναι λάθος η έκφραση «με τεχνικά μέσα», όταν χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου θέλουμε να δηλώσουμε ότι κάτι γίνεται με μέσα όχι φυσικά. Το ορθό είναι «τεχνητά μέσα». Το τεχνικός δηλώνει κάτι που προέρχεται από την τέχνη, ενώ το τεχνητός κάτι που είναι φτιαγμένο και όχι φυσικό. Π.χ. τεχνητή λίμνη, τεχνητός δορυφόρος, τεχνητά μέσα, αλλά τεχνική πρόοδος, τεχνικό λάθος κ.ο.κ..
149. 150.Λαθεμένη χρήση των λέξεων βρόχος και βρόγχος. Δεν μπορούμε να πούμε ότι «κάτι στάθηκε σαν βρόγχος στο λαιμό» αλλά «σαν βρόχος στο λαιμό». Βρόχος=θηλιά, ενώ βρόγχοι είναι οι τραχείες των πνευμόνων.
150. 151.Η ύπαιθρος και το ύπαιθρο. Δεν λέμε «βγήκα στην ύπαιθρο», όταν αναφερόμαστε σε μη στεγασμένο χώρο αλλά «βγήκα στο ύπαιθρο», δεν λέμε «οι κάτοικοι του υπαίθρου» αλλά «οι κάτοικοι της υπαίθρου» «οι Αθηναίοι πηγαίνουν στην ύπαιθρο» κτλ. και όχι στο ύπαιθρο. το ύπαιθρο = ο ανοικτός, ο μη στεγασμένος χώρος, η ύπαιθρος=η εξοχή, ο εκτός των πόλεων χώρος.  
151. 152. Συνονθύλευμα και όχι συνοθύλευμα. Η λέξη συνονθύλευμα παράγεται από τις λέξεις συν+ονθυλεύω=αναμιγνύω. Για την ετυμολογία της λέξης ονθυλεύω δεν υπάρχουν μαρτυρίες αλλά σε αρχαία κείμενα γίνεται λόγος ότι προέρχεται από τη λέξη όνθος=κοπριά βοοειδών. Υπάρχουν εκφράσεις για ονθύλευμα οίνου καλού με «σαπρόν».
152. 153.Άγαμος και ανύπαντρος. Το ανύπαντρος ισχύει μόνο για τις γυναίκες (η λέξη είναι σύνθετη από το στερητικό α, την πρόθεση υπό και τη λέξη άνδρας, αυτή που δεν είναι ύπ-ανδρος), επομένως δεν είναι σωστή η χρήση του για τον άνδρα.. Για τον άνδρα και για τη γυναίκα χρησιμοποιείται η λέξη άγαμος, άγαμη. Αρχαιότερες λέξεις είναι το ανύμφευτος, ανύμφευτη, αυτός που δεν έχει νύμφη, αυτή που δεν έχει νυμφίο. 
153. 154.Λαθεμένη η χρήση του αδιάκριτα αντί του επιρρήματος αδιακρίτως (π.χ. τους δέχθηκε όλους αδιάκριτα, μεγάλους και μικρούς). Το αδιάκριτα  σημαίνει χωρίς διάκριση, με την έννοια της διακριτικότητας, ενώ το αδιακρίτως σημαίνει χωρίς διακρίσεις.
154. 155.Το ίδιο ισχύει με τα  επιρρήματα αδιαφόρως και αδιάφορα. Δεν μπορούμε να πούμε «τους δέχθηκε όλους αδιάφορα μικρούς και μεγάλους» αλλά «τους δέχθηκε όλους αδιαφόρως μικρούς και μεγάλους» Το αδιαφόρως σημαίνει χωρίς διακρίσεις, ενώ το αδιάφορα με αδιαφορία.
155. 156.Η αρχαιοπρεπής φράση «υπό την αιγίδα» ακούγεται συχνά «κάτω από την αιγίδα»! Όμως η λέξη αιγίς –ίδος είναι αρχαία και η φράση πρέπει να χρησιμοποιείται αναλλοίωτη, όπως και πολλές άλλες φράσεις αρχαίας προέλευσης. Η λέξη αιγίς σήμαινε την ασπίδα του Διός αλλά και τον θώρακα της Αθηνάς, που ήταν προστατευτικά και στις δυο περιπτώσεις. Επομένως η αρχική σημασία ήταν «υπό την προστασία». Σήμερα χρησιμοποιείται με την έννοια της υποστήριξης από κάποιον φορέα (ολόκληρη η φράση, γιατί η λέξη δεν έχει αλλάξει σημασία). Αν χρησιμοποιήσουμε τη φράση «κάτω από την αιγίδα» αυτό σημαίνει «κάτω από την ασπίδα» ή «κάτω από τον θώρακα»!
156. 157.Ακούγεται από δημοσιογράφους η φράση: «ο κ. Χ άρει την εμπιστοσύνη του προς την Κυβέρνηση», αντί του ορθού «ο κ. Χ αίρει την εμπιστοσύνη του προς την Κυβέρνηση». Το ρήμα είναι αίρω και στον μέλλοντα θα άρω, ενώ ο παρακείμενος είναι «έχω άρει» κτλ.
157. 158.Ακατανόμαστος ή ακατονόμαστος; Το σωστό είναι ακατονόμαστος, γιατί προέρχεται από το ρήμα κατονομάζω. Η λέξη ακατανόμαστος είναι κατ’ επήρεια από άλλες περιπτώσεις (ακαταμάχητος, ακαταλόγιστος κλπ.). 
158. 159. Θεαματικότητα, ακροαματικότητα. Δυο λέξεις που λαθεμένα έχουν μπει στο λεξιλόγιο. Αυτό που μετριέται δεν είναι το θέαμα ή το ακρόαμα, αλλά η θέαση (τηλεθέαση) και η ακρόαση. Επομένως οι σωστές λέξεις, για όσους ενδιαφέρονται να μιλούν σωστά Ελληνικά, είναι θεασιμότητα (ή τηλεθεασιμότητα) και ακροασιμότητα (όπως βιωσιμότητα, θνησιμότητα κλπ).   
159. 160.Πονοκέφαλος, κεφαλόπονος. Το σωστό (κατά την άποψή μου) είναι κεφαλόπονος, γιατί το ουσιαστικό είναι ο πόνος και το κεφάλι προσδιορίζει τον τόπο, το όργανο, όπου υπάρχει ο πόνος. Το ίδιο ισχύει και για το οδοντόπονο (αντί πονόδοντος), κοιλόπονος (αντί πονόκοιλος) λαιμόπονος (αντί πονόλαιμος) κτλ. Αυτή η διττή σύνθεση, χωρίς προτεραιότητα στα συνθετικά, σχολιάζεται απλώς από τον Μπαμπινιώτη, χωρίς να ορίζει ποιο είναι το σωστό.
160. 161.Ακούγεται πολύ συχνά από τα μέσα ενημέρωσης κυρίως, η φράση: «Ο κ. Υπουργός υποσχέθηκε ότι θα ενεργήσει άμεσα...». Εσφαλμένα χρησιμοποιείται η λέξη άμεσα αντί του αμέσως. Αυτό δεν είναι δημοτική γλώσσα, που μετατρέπει την κατάληξη των επιρρημάτων σε –ως σε –α αλλά άγνοια της γλώσσας (άκουσα από Λυκειάρχη φιλόλογο να μας ζητάει, όταν ήμουν στη Μέση Εκπαίδευση, το «αμίμητο»: να βαθμολογείτε «επιεικά»!!!). Το άμεσα είναι τροπικό, αντίθετο του έμμεσα, ενώ το αμέσως είναι χρονικό. Η φράση «Ο κ. Υπουργός υποσχέθηκε ότι θα ενεργήσει άμεσα...» θα μπορούσε να είναι σωστή στην περίπτωση που ο κ. Υπουργός υποσχέθηκε να ενεργήσει χωρίς τη μεσολάβηση κάποιου άλλου, αυτοπροσώπως, όχι χρονικά. 
161. 162. «Τον πλησίασε με φιλοφρόνηση» (!), αντί του ορθού με φιλοφροσύνη. Η φιλοφρόνηση είναι το επαινετικό σχόλιο, ο έπαινος, ενώ η φιλοφροσύνη η στάση της ευγενικής και φιλικής συμπεριφοράς. Μπορεί να πει κάποιος «τον πλησίασε με φιλοφρονήσεις» στον πληθυντικό γενικώς ή «τον πλησίασε με τη φιλοφρόνηση Χ», αναφέροντας τη φιλοφρόνηση που του απηύθυνε. 
162. 163.Αποτίνω (φόρο τιμής) και όχι αποτίω. Το ρήμα αποτίνω είναι αρχαίο και σημαίνει προσφέρω, δίνω (π.χ. "ἀποτίνειν δραχμάς"). 
163. 164.Αυτοκινητιστικό ή αυτοκινητικό δυστύχημα; Το σωστό είναι αυτοκινητικό, γιατί προκαλείται από το αυτοκίνητο. Η λέξη αυτοκινητιστικό προέρχεται από τη λέξη αυτοκινητιστής, που εκφράζει το συγκεκριμένο επάγγελμα και ο κάθε οδηγός δεν είναι επαγγελματίας αυτοκινητιστής. 
164. 165.Χρησιμοποιείται συχνά η φράση: «περισσότεροι από ένας...». Το σωστό είναι περισσότεροι από έναν ή περισσότεροι του ενός. Η πρόθεση από δεν συντάσσεται ποτέ με ονομαστική.
165. 166.Υποφώσκω  και υποβόσκω. Μερικές φορές γίνεται σύγχυση ως προς τη χρήση των λέξεων αυτών. Το υποφώσκω σημαίνει αχνοφέγγω (η ημέρα υποφώσκει = αρχίζει να φωτίζει, να φέγγει) ενώ το υποβόσκω στην πρώτη σημασία του σήμαινε τρώω κρυφά και στη συνέχεια άρχισε να χρησιμοποιείται με την έννοια του υπάρχω σε κατάσταση μη φανερή. Έτσι λέμε: υποβόσκει μίσος ανάμεσά τους, η κρίση αυτή υποβόσκει εδώ και χρόνια....  
166. 167.Καταλαβαίνω και καταλαμβάνω. Ενώ έχουν κοινή καταγωγή οι λέξεις έχουν σήμερα διαφορετικές έννοιες. Έτσι λέμε κατέλαβε ο στρατός την περιοχή και όχι κατάλαβε ο στρατός την περιοχή και όχι κατάλαβε την περιοχή. Για την έννοια της κατανόησης χρησιμοποιούμε στον αόριστο τον τύπο κατάλαβα και όχι κατέλαβα. 
167. 168.Λαθεμένα χρησιμοποιείται η λέξη παρανομοστής αντί του ορθού παρονομαστής, καθώς η λέξη προέρχεται από το παρονομάζω (παρά+ονομάζω).     
168. 169.Υπάρχει σύγχυση στη χρήση των λέξεων πείρα και εμπειρία. Η πείρα είναι η γνώση που αποκτά κάποιος σε κάποιο τομέα μέσα από τη συνεχή, μακροχρόνια χρήση στον τομέα αυτό. Εμπειρία είναι το βίωμα, αυτό που ζει κάποιος σε συγκεκριμένες συνθήκες. Η πείρα αποκτάται με το χρόνο και από συσσώρευση εμπειριών. Έτσι λαθεμένα ακούγονται οι φράσεις: Επισκέφθηκα τον τάδε γιατρό γιατί έχει εμπειρία, ο καθηγητής αυτός έχει εμπειρία. Το ορθό είναι «έχει πείρα».    
169. 170.Πληθυσμιακός, πληθυσμικός. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, η λέξη πληθυσμιακός, που χρησιμοποιείται ευρύτατα είναι λαθεμένη, καθώς η κατάληξη –ακός δεν έχει καμιά βάση. Η λέξη προέρχεται από το πληθυσμός και με την κατάληξη –ικός ο αναφερόμενο στον πληθυσμό είναι πληθυσμικός, όπως από τη λέξη θεσμός προέρχεται το θεσμικός, από το κόσμος η λέξη κοσμικός κ.ο.κ. Το σωστό, λοιπόν, είναι πληθυσμικός. Πληθυσμική έκρηξη, πληθυσμική αύξηση κ.ο.κ..     
170. 171.Επίσης υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στις λέξεις σιγά και αργά. Έτσι λέγεται λαθεμένα: Μίλα σιγά, να σε καταλαβαίνω, αντί μίλα αργά, να σε καταλαβαίνω. Το σιγά είναι αντίθετο του δυνατά ενώ το αργά αντίθετο του γρήγορα.        
171. 172.Στη γλώσσα έχουν μείνει γραμματικοί τύποι, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν λόγιοι τύποι, αρχαιοπρεπείς δηλαδή εκφράσεις, που κλίνονται όπως στην αρχαία ελληνική. Π.χ. θα πούμε εξεπλάγην και όχι εκπλάγηκα, εξέφρασα και όχι έκφρασα, διατίθενται και όχι διατίθονται, επιτίθενται και όχι επιτίθονται κ.ο.κ.
172. 173.Λαθεμένη χρήση της λέξης αγοραφοβία (=αδικαιολόγητος φόβος που προκαλείται σε ορισμένα άτομα, όταν βρεθούν σε πολυσύχναστους χώρους), που ακούγεται πολλές φορές ως αγοροφοβία (φόβος από αγόρι;).
173. 174.  Η λέξη ανδριάντας προέρχεται από το ανήρ, άνδρας και επομένως δεν είναι αδριάντας, όπως ακούγεται συχνά. Κανονικά η λέξη δηλώνει το άγαλμα ολόσωμο και όχι το επάνω μέρος του σώματος, που ονομάζεται προτομή.
174. 175.Τα χρειώδη και όχι τα χρεώδη. Η λέξη προέρχεται από τη χρεία=ανάγκη, επομένως τα χρειώδη είναι τα αναγκαία.
175. 176. Πολύ συχνά ακούγεται λαθεμένα η λέξη το υποθηκοφυλάκιο αντί του ορθού το υποθηκοφυλακείο. Ίσως η σύγχυση οφείλεται στη χρήση του δεύτερου συνθετικού σε λέξεις όπως: οστεοφυλάκιο, χαρτοφυλάκιο, θησαυροφυλάκιο.
176. 177. Απαρέγκλιτος και απαρέγκλιτα ή απαρεγκλίτως και όχι απαρέκλιτος, απαρέκλιτα ή απαρεκκλίτως. Η λέξη είναι πολυσύνθετη από το στερητικό α, την πρόθεση παρά, την πρόθεση εν και το κλιτός από το ρήμα κλίνω=γέρνω. (α-παρ-εν-κλιτος). Η σύγχυση κι εδώ προέρχεται από το ρήμα παρεκκλίνω=ξεφεύγω από την πορεία μου, που είναι επίσης σύνθετο, αλλά οι προθέσεις είναι παρά, εκ και το ρήμα κλίνω=γέρνω.
177. 178. Γίνεται λαθεμένη χρήση της λέξης μέγας στη γενική, του μέγα αντί του μεγάλου. Έτσι ακούγεται συχνά «του Μέγα Αλεξάνδρου» αντί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Μέγα Κωνσταντίνου αντί του Μεγάλου Κωνσταντίνου κτλ. Βέβαια υπάρχει και η χρήση σε μια λέξη, του Μεγαλέξανδρου, όμως αυτό είναι μια λέξη, σύνθετη, που ίσως προέκυψε από τη συχνή χρήση του λαθεμένου τύπου Μέγα Αλέξανδρου.
178. 179.  Γίνεται λαθεμένη χρήση της λέξης προπετής και ακούγεται  προπέτης. Προπετής είναι αυτός που έχει θράσος, αναίδεια και μιλάει χωρίς να πολυσκεφθεί. Η λέξη προέρχεται από την πρόθεση προ και το ρήμα πίπτω και η πρώτη σημασία ήταν: αυτός που γέρνει προς τα εμπρός. Σήμερα χρησιμοποιείται με την παραπάνω σημασία.
179. 180.  Παρόμοιο λάθος γίνεται με τις λέξεις  υψιπέτης και υψιπετής. Υψιπετής είναι αυτός που πέφτει από ψηλά (ουρανοκατέβατος, ύψος+πίπτω) ενώ υψιπέτης είναι αυτός που έχει ή εμπνέεται από μεγάλες ιδέες (πετά ψηλά, ύψος+πετώ).
180. 181.Παρομοίως γίνεται σύγχυση στο όνομα της πόλης Αδριανούπολη, που συχνά προφέρεται ή γράφεται Ανδριανούπολη. Όμως η ονομασία προέρχεται από το όνομα του αυτοκράτορα Αδριανού και δεν έχει καμιά σχέση με τη λέξη άνδρας.
181. 182.Η λέξη κομπλιμέντο προέρχεται από την ιταλική complimento, και σε παρόμοιες μορφές με την ίδια ρίζα υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Επίσης λέγεται και κομπλιμάν από το γαλλικό compliment. Επομένως είναι λάθος να λέγεται κοπλιμέντο ή κοπλιμάν. 
182. 183.Τα νησιά του Ινδικού Ωκεανού ονομάζονται Μαλδίβες Νήσοι και όχι Μαλβίδες, όπως ακούγεται πολύ συχνά.
183. 184.Ακατονόμαστος, (α-κατά-ονομαστός) αυτός που δεν κατονομάζεται, που αρνείται κάποιος να τον κατονομάσει. Ακούγεται συχνά η λαθεμένη λέξη «ακατανόμαστος», που είναι λαθεμένη και ως λέξη και ως σύνθεση.
184. 185.Πολύ συχνά ακούγεται το ένδεκα ως έντεκα και το ενδέκατος ως εντέκατος. Ως γνωστόν η λέξη είναι σύνθετη από το εν και δέκα (δέκατος). Και το έντεκα και το εντέκατος είναι λαθεμένα και δεν προκύπτουν από καμιά σύνθεση ελληνικών λέξεων. Επομένως «ένδεκα» και «ενδέκατος».
185. 186.Υπάρχει σύγχυση στον όρο «Ευαγγελιστής». Ευαγγελιστές λέγονται οι τέσσερις συγγραφείς των Ευαγγελίων (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης, οι οποίοι δεν ήταν από τον κύκλο των 12 Μαθητών του Χριστού, ήταν μόνο ο Ματθαίος και ο Ιωάννης). Έπειτα από την Μεταρρύθμιση του 16^ου αιώνα στη Δύση οι Προτεστάντες ή Διαμαρτυρόμενοι, για να δηλώσουν ότι δέχονται το Ευαγγέλιο ως τη μόνη πηγή της χριστιανικής πίστης ονομάστηκαν «Ευαγγελικοί». Επομένως δεν πρέπει για τους Προτεστάντες να χρησιμοποιείται ο όρος «Ευαγγελιστής» αλλά «Ευαγγελικός».
186. 187.Μερικές φορές χρησιμοποιείται εσφαλμένα η λέξη «ευάριθμος» για να δηλώσει ό,τι και το πολυάριθμος, συγχέονται δηλαδή οι έννοιες του ευάριθμος και του πολυάριθμος. Ευάριθμος σημαίνει αυτόν που μπορεί εύκολα να μετρηθεί, επομένως όχι πολυάριθμος αλλά ολιγάριθμος.
187. 188.Πολλές φορές υπάρχει σύγχυση στη χρήση των λέξεων υγιής και υγιεινός. Υγιής είναι αυτός του οποίου χαρακτηριστικό είναι η υγεία, ενώ υγιεινός είναι αυτός που βοηθάει στην διατήρηση της υγείας. Έτσι δεν μπορούμε να πούμε «υγιής διατροφή» αλλά υγιεινή διατροφή (εδώ θυμίζω αυτό που λέγεται για «αστέρι» του συστήματος ότι δήλωσε διατρέφεται μόνο με «είδη υγιεινής»). Παρομοίως δεν είναι σωστή η χρήση των φράσεων «υγιεινή αντίδραση», «υγιεινή στάση», «υγιεινή σχέση» κτλ. αλλά υγιής αντίδραση, υγιής στάση, υγιής σχέση κτλ.