«Στο νησί Limoniye (Αλιμιά) της Ελλάδας, το οποίο άνοιξε για διαμονή και τουρισμό χτίστηκαν δύο εκκλησίες. Στο νησί κυματίζουν ελληνικές και βυζαντινές σημαίες».
Μάλιστα, το δημοσίευμα, που επικαλείται τον απόστρατο συνταγματάρχη Ουμίτ Γιαλίμ, που είχε διατελέσει ως γενικός γραμματέας στο τουρκικό υπουργείο Άμυνας και είναι ο «πατέρας» της εξωφρενικής θεωρίας περί «κατοχής τουρκικών νησιών» από τη χώρα μας, σημειώνει:
«Τόσο η ελληνική όσο και η βυζαντινή σημαία έχει τοποθετηθεί σε διάφορα μέρη του νησιού «Λιμόνιγε», που η Ελλάδα το αποκαλεί Αλιμιά.
»Η Ελλάδα μεταφέρει τουρίστες εκεί οργανώνοντας ημερήσιες εκδρομές με πλοίο από το νησί της Ρόδου.
»Ενώ η Τουρκία κατέβασε την ελληνική σημαία από τα Ίμια σε τρεις ημέρες, εδώ και πέντε μήνες οι ελληνικές και οι βυζαντινές σημαίες κυματίζουν στο νησί Αλιμιά», αναφέρει προκλητικά.
Για μια ακόμη φορά ο Ουμίτ Γιαλίμ λέει πομπώδεις ανοησίες.
Η Αλιμιά
Η Αλιμιά ή Αλιμνιά είναι ελληνικό νησί του Αιγαίου, το οποίο βρίσκεται στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ρόδου και Χάλκης, στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων.
Η επιφάνεια του νησιού είναι 7,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει μήκος ακτών 21 χιλιόμετρα.
Το νησί διατηρούσε έναν μικρό πληθυσμό μέχρι την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες παραμένει ακατοίκητο.
Το νησί αναφέρεται από τον Πλίνιο με το όνομα Ευλίμνια, όνομα που σχετίζεται με τους δύο μεγάλους όρμους του νησιού, το Εμπορειό και τον Άγιο Γεώργιο, στην ανατολική και δυτική πλευρά του νησιού που αποτελούν ασφαλή φυσικά λιμάνια.
Η χρήση τους στην αρχαιότητα επιβεβαιώνεται από τα εντυπωσιακά, λαξευμένα στο βράχο, νεώρια, που χρονολογούνται στην ελληνιστική περίοδο όταν ανήκε στο Ροδιακό κράτος.
Την ελληνιστική περίοδο, οπότε και άκμασε το Ροδιακό κράτος, το νησί οχυρώθηκε με την κατασκευή φρουρίου και χρησιμοποιήθηκε ως αγκυροβόλιο και παρατηρητήριο του Ροδιακού στόλου.
Το ελληνιστικό κάστρο διασώζεται μέχρι σήμερα στα ανατολικά της υψηλότερης κορυφής του νησιού.
Τμήμα του ελληνιστικού κάστρου χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του μεσαιωνικού, κάστρου που χτίστηκε το 1475, όταν την Ρόδο και τα γύρω νησιά κατείχαν οι Ιωαννίτες Ιππότες.
Στην ακτή του Εμπορειού έχουν βρεθεί τάφοι ρωμαϊκών χρόνων και είναι ορατοί αρχαίοι τοίχοι και η θεμελίωση παλαιοχριστιανικής βασιλικής.
Ο οικισμός της Αλιμιάς είναι χτισμένος στο βάθος του μεγαλύτερου όρμου του νησιού.
Περιλαμβάνει αρκετά κτίσματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι ερειπωμένα λόγω της εγκατάλειψης του οικισμού από την δεκαετία του 1940.
Αν και εγκαταλελειμμένος, ο οικισμός έχει κηρυχθεί παραδοσιακός, από το 1978.
Βορειοδυτικά του οικισμού, σε μικρή απόσταση από την ακτή υπάρχει μικρή λίμνη με αλμυρό νερό, που αποτελεί έναν από τους 37 φυσικούς υγροτόπους των Δωδεκανήσων.
Η Αλιμιά ήταν ενταγμένη στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών «Natura 2000» ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ).