Η έλλειψη κατήχησης των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στη χώρα μας . Καθένας μας λειτουργεί , εκφράζεται και πιστεύει όπως ο ίδιος αντιλαμβάνεται αδιαφορώντας και αγνοώντας βασικούς κανόνες και την παράδοση της Εκκλησίας μας.
Ειδικότερα :
- Το ζήτημα της συνεχούς ή όχι της Θείας Κοινωνίας είχε απασχολήσει ανέκαθεν την Εκκλησία και για το λόγο αυτό οι Άγιοι Ιωάννης Χρυσόστομος και Νικόδημος ο Αγιορείτης τάσσονται αναφανδόν υπέρ της συνεχούς Θείας Μετάληψης , υπό ορισμένες βέβαια προϋποθέσεις. Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους ελάχιστους που εκκλησιάζονται , κοινωνούν δυο-τρεις φορές το χρόνο , ακολουθώντας τους λογισμούς που τους βάζει ο σατανάς ότι δήθεν είναι ανάξιοι να κοινωνούν συχνά !!
Το λάθος στη συγκεκριμένη περίπτωση εστιάζεται αφενός μεν στην άγνοια και αδιαφορία τους για σωστή πληροφόρηση , αφετέρου στην ελλειπή ή και καθόλου εξομολόγηση . Για αυτό και λειτουργούν κατά το δοκούν . Ο μόνος υπεύθυνος να μας υποδείξει είναι ο εξομολόγος μας. Έτσι, σε κάθε εξομολόγηση ρωτάμε : Πάτερ, πότε θα κοινωνήσω; Και κάθε πότε θα κοινωνάω;
- Το κερί. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι όσο περισσότερα κεριά ανάβουμε τόσο περισσότερη ευλογία παίρνουμε!!!
Στέκονται μπροστά στην εικόνα προσευχόμενοι, αδιαφορώντας αν πίσω τους έχει σχηματισθεί ουρά ανθρώπων, και μελετούν ένα-ένα τα κεριά με αποτέλεσμα αντί να πάρουν ευλογία να κολάζονται περισσότερο από την αγανάκτηση αυτών που περιμένουν!!! Το σωστό είναι : Ανάβουμε ένα το πολύ δύο κεριά .
Ένα για τους ζώντες και ένα για τους νεκρούς μας. Στεκόμαστε δίπλα, χωρίς να εμποδίζουμε κανένα και μνημονεύουμε σιωπηρά όσα ονόματα θέλουμε. Εξάλλου έτσι κάνουμε και οικονομία στον Ι. Ναό για να καλύψει άλλες ανάγκες.
- Ο ασπασμός της Εικόνας.
Ποτέ δεν φιλούμε την εικόνα στο πρόσωπο γιατί είμαστε ανάξιοι , αλλά στα χέρια ή στα πόδια . Επίσης, ποτέ δεν ασπαζόμαστε τις εικόνες του Τέμπλου κατά τη διάρκεια της Θείας λειτουργίας . Μπορούμε να το κάνουμε πριν ή μετά τη Θεία Λειτουργία.
- Όταν θυμιατίζει ο Ιερέας, δεν κάνουμε το σταυρό μας αλλά μια βαθιά υπόκλιση.
Επίσης, δεν κάνουμε το σταυρό μας στο ενδιάμεσο του εξάψαλμου όπου πρέπει να παραμένουμε όρθιοι καθόλη τη διάρκεια της ανάγνωσής του.
- Δεν γονατίζουμε ποτέ τις Κυριακές γιατί είναι η ημέρα της αναστάσεως του Κυρίου.
Ούτε κατά τη μεγάλη είσοδο (όταν βγαίνουν τα Άγια) γιατί όπως λέει και ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας , δεν έχει γίνει ακόμα η μετουσίωση σε σώμα και αίμα Χριστού. Παρά ταύτα, ορισμένοι Ιερείς αλλά και Επίσκοποι, κατ’ οικονομία, επιτρέπουν τη γονυκλισία γιατί έχει δικαίωμα ο κάθε πιστός να εκφραστεί όπως θέλει !!!
Του καθηγητή Γιώργου Αθανασόπουλου