Στο Διδυμότειχο τιμήθηκε η μνήμη του Αγ. Αθανασίου του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, προστάτου, πολιούχου και εφόρου της πόλεως του Διδυμοτείχου, με επίκεντρο τον επ ονόματι αυτού Ιερό Μητροπολιτικό Ναό. Ο φετινός εορτασμός συμπίπτει με την συμπλήρωση 190 ετών από της ανοικοδομήσεως του μεταβυζαντινού αυτού Ναού (1834-2024), στον οποίο συνοψίζεται η μακραίωνη ιστορία του Κάστρου του Διδυμοτείχου και της πόλεως γενικότερα μέχρι σήμερα.
Μιλώντας για τον Άγιο Αθανάσιο ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός υπογράμμισε ότι «Η μνήμη του Μεγάλου Αθανασίου του ακλόνητου υπέρμαχου της πίστεως, σε μία εποχή αποδόμησης των διαχρονικών αξιών, όπως η δική μας, υπενθυμίζει το δικό μας καθήκον να μένουμε σταθεροί και ακλόνητοι στην Πίστη μας, να υπερασπιζόμεθα μέχρι θυσίας την Πατρίδα μας και να σεβόμεθα την οικογένειά μας, ως ιερό θεσμό και κύτταρο της κοινωνίας…».
Ο Σεβασμιώτατος αφού καλωσόρισε και ευχαρίστησε τους Αρχιερείς για την συμμετοχή τους στον εορτασμό και τους επισήμους, μεταξύ άλλων σημείωσε· «Ο φετινός εορτασμός, που συμπίπτει με την συμπλήρωση 190 χρόνων από της ανεγέρσεως του Μητροπολιτικού μας Ναού, γίνεται αφορμή να υπομνησθή σε όλους μας ότι ο τόπος αυτός είναι ιερός και άγιος και οι εκκλησίες του, όπως και τα λοιπά σωζόμενα χριστιανικά μνημεία του, μαρτυρούν μέχρι σήμερα ότι είναι τόπος ποτισμένος από το αίμα ομολογητών, από τα δάκρυα οσίων και από τον ιδρώτα δικαίων και τιμίων ανθρώπων. Όλοι αυτοί ανά τούς αιώνες είχαν Οδηγό της ζωής τους τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας, στον οποίο και αφιέρωσαν με ευλάβεια, παρά τις ποικίλες αντιξοότητες στα δύσκολα χρόνια των διωγμών και του κατατρεγμού, ό,τι πολυτιμώτερο, ό,τι ομορφότερο και ό,τι αγιώτερο κουβαλούσαν στο θησαυροφυλάκιο της καρδιάς τους. Ο όμορφος και ιστορικός μεταβυζαντινός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Αθανασίου σέ κάθε Θεία Λειτουργία γίνεται τόπος συνάντησης του Θεού με τον άνθρωπο και του ανθρώπου με τον Θεό. Γίνεται ἡ ʺκλίμαξʺ για να κατέβη ο Θεός στον κόσμο και να ανέβη ο άνθρωπος στον Ουρανό. Είναι το υπήνεμο λιμάνι στο οποίο βρίσκουν παρηγοριά και ελπίδα οι ταλαιπωρημένες ψυχές μας και οι εμπερίστατοι αδελφοί μας. …»
Και συνέχισε λέγων· «Η μνήμη του Μεγάλου Αθανασίου του ακλόνητου υπέρμαχου της πίστεως, σε μία εποχή αποδόμησης των διαχρονικών αξιών, όπως η δική μας, υπενθυμίζει το δικό μας καθήκον να μένουμε σταθεροί και ακλόνητοι στην Πίστη μας, να υπερασπιζόμεθα μέχρι θυσίας την Πατρίδα μας και να σεβόμεθα την οικογένειά μας, ως ιερό θεσμό και κύτταρο της κοινωνίας…»
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος και οι επίσημοι προσήλθαν στη συνοικία της Ταμπακιάς, όπου το επ’ ονόματι του Αγίου Αθανασίου προσκυνητάριο. Εκεί οι ευλαβείς ʺψαράδεςʺ της περιοχής τιμώντας τον άγιό τους ετοίμασαν ʺκουρμπάνιʺ, το οποίο ευλόγησε ο επιχώριος Επίσκοπος.