Συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τις πνευματικές σχέσεις του Ιησού με το ελληνικό στοιχείο της Παλαιστίνης κατά τα χρόνια που ο Θεάνθρωπος βάδισε πάνω στη Γη!.. Κι όμως!.. Υπάρχει ευαγγέλιο στην ομηρική γλώσσα, που ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έψελνε κατά την ημέρα της Αναστάσεως και συγκεκριμένα στον Εσπερινό της Αγάπης!..
.jpg)
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι, όπως κατ’ επανάληψιν έχουμε γράψει, στα χρόνια του Ιησού υπήρξε μία σημαντική επίδραση της αρχαίας ελληνικής σκέψεως και σοφίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της τότε γνωστής γης, λόγω της μεγάλης ελληνικής γλωσσικής επικράτειας. Είναι επομένως βέβαιον ότι όσοι μιλούσαν την ελληνική γλώσσα – και ιδίως οι λόγιοι- είχαν μία άμεση ή έμμεση σχέση με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Το ίδιο και ο Χριστός. Ως άνθρωπος - και όχι ως Θεός, που γνωρίζει τα πάντα- είχε αποκτήσει ελληνική παιδεία.
Το αν ο Χριστός είχε μελετήσει Όμηρο, τούτο βεβαίως δεν είμεθα εις θέσιν να το γνωρίζουμε, πέραν των όποιων υποθέσεων που μπορεί να κάνει ο καθένας μας, δεδομένου ότι υπάρχουν ομηρικές λέξεις που χρησιμοποιούσε ο Ιησούς.. Υπάρχει, όμως, κάτι που θα ήταν ιστορική βλασφημία να μην αναφερθεί:
Ως γνωστόν, κατά τον Εσπερινόν της Αγάπης, που ως γνωστόν τελείται κατά την ημέραν της Αναστάσεως, η Εκκλησία μας διαβάζει το Ευαγγέλιον σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Κι όπως διαβάζουμε στις παλιές Ιερές Συνόψεις:
«Εν τη Μ. Εκκλησία το Ευαγγέλιον τούτο αναγινώσκεται κατά περιόδους επαναλαμβανομένας υπό του πατριάρχου, ισταμένου εν τω συνθρόνω, των αρχιερέων, των ιερέων και των διακόνων εις διαφόρους γλώσσας.
Τούτο γίνεναι εις απάσας τας απανταχού εκκλησίας. Μάλιστα εάν δεν υπάρχωσι πολλοί ιερείς, εφ’ όσον επιτρέπεται, δύνανται, να αναγνώσωσι τούτο και ιδιώται εγγράμματοι και γνώσται κατά το πλείστον των γλωσσών, λόγω του χαρμοσύνου της ημέρας και του σκοπού και του συμβολισμού, ον ενέχει η τοιαύτη του Ευαγγελίου τούτου ανάγνωσις»
Ποιος γνωρίζει, όμως, ότι παλαιότερον το Ευαγγέλιον αυτό του Ιωάννου εδιαβάζετο και εις την ομηρικήν γλώσσαν;
Ο γράφων έχει μπροστά του μια παλαιά «ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΨΙ», που φέρει τον τίτλον: «Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ», αγνώστου χρονολογίας, που φέρει την υπογραφήν του παλιού γνωστού Εκδότου ΜΙΧΑΗΛ Ι. ΣΑΛΙΒΕΡΟΥ (ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, Καταστήματα οδός Σταδίου 12 – Φαλήρου 30-32).
Ε, λοιπόν!.. Μέσα σ’ αυτό το εκκλησιαστικό κείμενο υπάρχει το Ευαγγέλιον της Αναστάσεως γραμμένο στην ομηρική γλώσσα, που όπως διευκρινίζει ο Εκδότης, το έγραψε το 1801 ο πολυμαθέστατος Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, που ως γνωστόν, έζησε στο Άγιον Όρος.
ΠΟΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Εάν ανοίξουμε μια οποιαδήποτε ελληνική εγκυκλοπαίδεια, όπως για παράδειγμα την «Δομή», θα διαβάσουμε ότι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γεννήθηκε στην Νάξο 1749 και πέθανε στο Άγιον Όρος 1809). Ήταν από τους πλέον αρίστους λογίους και πολυγραφότατος συγγραφέας θρησκευτικών βιβλίων. Μαθητής σε κάποιο ενοριακό σχολείο της πατρίδας του, σπουδαστής αργότερα στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης (1765-70), κοντά στον υπερσυντηριτικό δάσκαλο Ιερόθεο Δενδρινό, ο N. (κατά κόσμον Νικόλαος Καλλιβούρτζης) κατόρθωσε ν’ αποκτήσει στέρεη ελληνομάθεια, εντελώς δυσανάλογη με το σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα των σπουδών του. Ως γραμματικός στη μητρόπολη Νάξου (1770-75), σχετίστηκε με τους εγκατεστημένους εκεί ιησουίτες, από τους οποίους διδάχτηκε τα ιταλικά και τα γαλλικά και μυήθηκε στη δυτική ασκητική φιλολογία.
Περισσότερο, όμως, ο Άγιος Νικόδημος επηρεάστηκε από τους αγιορείτες Κολλυβάδες μοναχούς που είχαν καταφύγει στη Νάξο και ιδίως από τον ηγέτη του κολλυβαδικού κινήματος Μακάριο Νοταρά, με τον οποίο γνωρίστηκε στην Ύδρα.
Εφοδιασμένος με συστατικά του τελευταίου αυτού, ο Νκόδημος έφυγε το 1775 για το Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός. Εκεί έζησε την υπόλοιπη ζωή του (στη μονή Διονυσίου αρχικά, κι αργότερα σε διάφορα κελιά των Καρυών), εκτός από μια ολιγόμηνη περίοδο που ασκήτεψε στο ερημονήσι της Σκυροπούλας.
Στο Άγιον Όρος ο Νικόδημος αναδείχτηκε ο θεωρητικός του μυστικιστικού κινήματος των Κολλυβάδων, που απηχούσε σε πολλά σημεία τις αντιλήψεις των Ησυχαστών του 14ου αι. και προκάλεσε ανάλογες αντιδράσεις, όχι μόνο από τους διαφωνούντες αγιορείτες, αλλά κι από την επίσημη Εκκλησία. Αντίθετα όμως από τον βίαιο ηγέτη του κινήματος Αθανάσιο Πάριο, ο Νικόδημος, «τον τρόπον απλούς και ανεξίκακος, το ήθος γλυκύς και χαρίεις», κατά τον σύγχρονό του βιογράφο, απέφυγε τις ακρότητες.
Το συγγραφικό, εκδοτικό και ερμηνευτικό έργο του Αγίου Νικοδήμου είναι τεράστιο· εμφανίστηκε για πρώτη φορά με μια ανθολογία πατερικών κειμένων ασκητικού και μυστικιστικού χαρακτήρα, τη Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών (1782).
Πάμπολλα παρόμοια κείμενα εξέδωσε αργότερα, εμπλουτισμένα με εκτενή προλεγόμενα και μακρές ερμηνευτικές σημειώσεις (1)
Από τα πιο γνωστά βιβλία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου είναι ο Αόρατος πόλεμος (1796) και τα Γυμνάσματα πνευματικά (1800), τα οποία όμως έχουν φανερή εξάρτηση από τα ομότιτλα έργα της δυτικής ασκητικής φιλολογίας (2)
Τα βιβλία του αγίου μας δεν φαίνεται να είχαν μεγάλη κυκλοφορία στην εποχή του. Μέχρι τα μέσα του 19ου αι. μόνο το Εξομολογητάριον είχε αξιόλογη εκδοτική επιτυχία, το οποίο όμως, με το στενά νομικίστικο του χαρακτήρα, κάθε άλλο παρά μυστικιστικές ή ανανεωτικές ανησυχίες εκφράζει.
Αργότερα πάντως οι μακρινοί επίγονοι των Κολλυβάδων τίμησαν τον άγιο ως τον κυριότερο εκπρόσωπο της «ορθόδοξου πνευματικότητος». Το 1955 το πατριαρχείο τον ανακήρυξε άγιο.
Στο σύνολό του το έργο του Αγίου Νικοδήμου, όπως άλλωστε ολόκληρη η κολλυβαδική φιλολογία, αποτελεί όψιμη επιβίωση της ασκητικομυστικής παράδοσης του Βυζάντιου, με σαφείς όμως ευσεβιστικές αποκλίσεις.
Και κάτι πολύ σημαντικό:
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης κατείχε τόσο τέλεια την ομηρική γλώσσα, που ήτα σε θέση να δημιουργήσει ηρωϊκά εξάμετρα σε κάθε σχόλιο ή απάντησή του!..
Ας κάνουμε τώρα έναν συνειρμό:
Αν σκεφθούμε ότι, όπως λέει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ’ αυτό εδώ το βιβλίο. Αυτά όμως γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι’ αυτού τη ζωή», αλήθεια, γιατί ο άγιος Νικόδημος έγραψε το αναστάσιμο ευαγγέλιο και στην ομηρική γλώσσα; Τι γνώριζε, άραγε;
Και κάτι ακόμη:
Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε μία ειδική έκδοση για τους πιστούς, έθεσε σε κυκλοφορία ένα διπλό σύμπακτο δίσκο (CD) υπό τον γενικό τίτλο: «ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ-Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ».
Ε, λοιπόν, μέσα σ’ αυτό το έργο υπάρχει το «Ευαγγέλιο στην Ομηρική γλώσσα», που ψάλλει για δέκα λεπτά και τρία δευτερόλεπτα (10΄3΄΄) εκκλησιαστική χορωδία, που ηχογραφήθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών την Κυριακή του Πάσχα, 30 Απριλίου 2000, χοροστατούντος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου!!
Αυτά και άλλα πολλά συγκλονιστικά στοιχεία, μπορεί να τα διαβάσει κανείς κυρίως στο βιβλίο μας «Το Χειρόγραφο του Ιησού», αλλά και στο άλλο έργο μας με τίτλο: «Ο Χριστός και οι Έλληνες»..
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Ευεργετηνός (1783), Συμεών του νέου Θεολόγου άπαντα (1790) κ.ά. Το 1783 δίνει σε δεύτερη έκδοση το Περί συνεχούς μεταλήψεως, έργο του Νεόφυτου Καυσοκαλυβίτη, στο οποίο συνοψίζονται οι βασικές ασκητικολειτουργικές θεωρίες των Κολλυβάδων. Εξέδωσε επίσης στο πρωτότυπο ή σε παράφραση κείμενα αγιολογικά, λειτουργικά, νομοκανονικά, ερμηνευτικά των Γραφών με εκτενέστατα σχόλια: Νέον εκλόγιον (1803), Νέον μαρτυρολόγιον (1799), Συναξαριστής (1819), Εξομολογητάριον (1794), Πηδάλιον (1800) κ.ά.
2. Το Combattimento Spirituale (1589) του Λορέντσο Σκουπότι και τις Esercizi Spirituali του ιδρυτή του τάγματος των ιησουιτών Ιγκνάσιο Λογιόλα. Προσωπικότερο χαρακτήρα έχουν το Εγχειρίδιον συμβουλευτικόν (1801) και η Χρηστοήθεια (1803).
πηγή:sakketosaggelos.gr