Στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Εθνομάρτυρα της Κύπρου, Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού που απαγχονίστηκε στις 9 Ιουλίου του 1821 από τους Τούρκους, παρέστη χθες στην Πάτρα ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος, ο οποίος έστειλε διπλό μήνυμα καλώντας να ανακτήσουμε την εθνική αξιοπρέπειά μας που παραμελήσαμε από καιρό με Ελλάδα και Κύπρο να σταθούν επάξια απέναντι στο Κυπριακό ζήτημα. “Θα πρέπει να εξαναγκαστεί η Τουρκία να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο. Με θωπείες και συνεχείς παραχωρήσεις δεν εξευμενίζεται ο κατακτητής. Θα πρέπει να νιώσει την πίεση, να υποστεί το κόστος”, τόνισε.
Ο Μακαριώτατος, συνοδευόμενος από τον διάκονό του π. Μιχαήλ Νικολάου, κατόπιν πρόσκλησης του οικείου Ποιμενάρχη, Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου, μετέβη την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου στην Αποστολική Μητρόπολη των Πατρών, όπου έγινε πανηγυρικά δεκτός από τον κλήρο και τον λαό της Πάτρας.
Στις 4.30 μ.μ. έγινε λαμπρή υποδοχή του Προκαθημένου της Κυπριακής Εκκλησίας στον μεγαλοπρεπή ιερό Ναό του πολιούχου της Πάτρας Αποστόλου Ανδρέα και ακολούθως τελέστηκε πανηγυρική Δοξολογία, προΐσταμένου του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, παρουσία του Μητροπολίτη κ. Χρυσοστόμου, του Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της πόλης.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος προσφώνησε τον Μακαριώτατο καλωσορίζοντάς τον στην αποστολική Εκκλησία των Πατρών και την πόλη του Πρωτοκλήτου μαθητή, τον οποίο η μαρτυρική νήσος της Κύπρου ευλαβείται ιδιαίτερα.
Στη συνέχεια τη σεμνή τελετή χαιρέτισαν ο πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα κ. Σταύρος Αυγουστίδης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας κυπριακών οργανώσεων Ελλάδος κ. Γιώργος Συλλούρης και ο πρόεδρος της Ένωσης Κυπρίων Αχαΐας κ. Ευάγγελος Πολυβίου, ο οποίος τόνισε τις ιστορικές σχέσεις της Αχαΐας με την Κύπρο, που χάνονται στα βάθη των αιώνων, αλλά και στη νεότερη εποχή, αφού η Πάτρα είναι μία από τις πιο σημαντικές «εστίες» Κυπρίων στην Ελλάδα, με την Κυπριακή φοιτητική παροικία να είναι εξαιρετικά πολυμελής και δραστήρια. Αυτές τις σχέσεις είχαν την ευκαιρία να επιβεβαιώσουν όλοι όσοι παρευρέθηκαν απόψε στην σεμνή αυτή τελετή.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αντιφώνησε, ευχαριστώντας τον οικείο ποιμενάρχη και όλο τον κλήρο και λαό των Πατρέων για τη λαμπρή υποδοχή και τις εκδηλώσεις της αγάπης τους. Εξέφρασε, ακόμη, την ιδιαίτερη του συγκίνηση για τον λόγο της επισκέψεώς του στην πόλη των Πατρών και μίλησε για το ιερό πρόσωπο, τους αγώνες και την ηρωϊκή θυσία του Εθνομάρτυρα. Περαίνοντας τον λόγο του αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη σχέση του Πρωτοκλήτου με την Κύπρο, τονίζοντας ότι “για μας τους Κύπριους ο Απόστολος Ανδρέας, λόγω και του σκλαβωμένου Μοναστηριού του στο ακρότατο ανατολικό σημείο της Κύπρου, έγινε σύμβολο αντίστασης κατά της κατοχής και αγώνα για απελευθέρωση”.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Γεώργιος δεν στάθηκε μόνο στο γεγονός της τιμητικής εκδήλωσης, αλλά έστειλε μήνυμα και για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη σκλαβωμένη Μεγαλόνησο.
Χαρακτηριστικά είπε:
“Θεωρώ διπλό το μήνυμα της σημερινής μεγαλειώδους τελετής. Να διακηρύξει πρώτα την ενότητα και τους κοινούς εθνικούς στόχους των Ελλήνων της Ελλάδος και της Κύπρου. Να υπενθυμίσει ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοι και συνεχιστές των εθνομαρτύρων του 1821, συνέχεια της ίδιας φυλής που εκτείνεται από τον Μοριά μέχρι την Κύπρο. Μαζί με τους Εθνομάρυρες της περιοχής, ο Κύπρου Κυπριανός θα ατενίζει την ελευθέρα Ελλάδα. Και θα αναπέμπουν μαζί, δεήσεις υπέρ της εν δουλεία διατελούσης, ακόμη, Κύπρου.
Μα και για να στείλει, ύστερα, ιδιαίτερα διδάγματα σ’ εμάς τους Κύπριους για τη δική μας σημερινή πορεία. Γιατί σ’ ένα τραγικό γύρισμα των καιρών βρισκόμαστε και σήμερα αντιμέτωποι, με τον ίδιο, όπως και τότε, βάρβαρο κατακτητή, με τον ίδιο προαιώνιο εχθρό της φυλής, με την ιδιαίτερη πατρίδα μας να βαδίζει, και πάλιν, τη γνώριμη σ’ αυτήν οδό του μαρτυρίου.
Ήταν και τότε δύσκολες οι περιστάσεις και τα αδιέξοδα φοβερά. Υπήρχαν και τότε φωνές για αποδοχή των «πραγματικοτήτων», που είχαν ως μέγιστη στόχευση την απλή φυσική επιβίωση, για την αποφυγή χειρότερων δεινών, την αποφυγή μιας επαπειλούμενης γενοκτονίας.
Ούτε και οι ξένοι ήσαν ευνοϊκότερα διακείμενοι, τότε, προς τον Ελληνισμό. Κι η Ελλάδα δεν βρισκόταν, και τότε, σε καλύτερη κατάσταση. Σφαγές, απαγχονισμοί, λεηλασίες και εμπρησμοί απειλούσαν με αφανισμό ολόκληρη τη χώρα. Κι η Κύπρος ήταν και τότε μακρυά.