Όλα ξεκίνησαν από τους Εβραίους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το σεληνιακό ημερολόγιο που βασιζόταν στον κύκλο της Σελήνης. Γιόρταζαν το Πάσχα -από την εβραϊκή λέξη «πεσάχ» που σημαίνει «διέλευση» (της Ερυθράς Θάλασσας)- την 14η του μήνα Νισάν, η οποία ήταν η μέρα της πρώτης εαρινής πανσελήνου, που συμβαίνει κατά την εαρινή ισημερία ή αμέσως μετά από αυτήν.
Η πρώτη αφορμή της τελετής του αγίου φωτός, αν δεν υποθέσουμε πως είναι υπερφυσική, ήταν σίγουρα η συμβολική ανάμνηση και της ανάστασης του Σωτήρα μας και αυτών που έζησαν από κοντά τα γεγονότα.
Στην Καινή Διαθήκη, δεν καταγράφονται πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που τηρούσαν την εορτή της Ανάστασης τα μέλη της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Έτσι, μεταγενέστεροι Χριστιανοί άρχισαν να επιχειρηματολογούν όσον αφορά τις πρακτικές των πρώτων Χριστιανών.
Η ιστορία της Αφής του Αγίου Φωτός έχει πραγματικά συγκλονίσει εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο.
Η θαυμαστή του εμφάνιση το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου κάνει πολλά μάτια τα δακρύσουν, καρδιές να σκιρτίσουν, αλλά πολλές φορές προκαλεί και αντιδράσεις από τους εκπροσώπους των άλλων δογμάτων, οι οποίοι θα ήθελαν και εκείνοι να είναι στη θέση του Έλληνα Πατριάρχη.
Αυτό, όμως, έχει λυθεί αιώνες τώρα θαυμαστά και αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων.
Το «Πραιτώριο» στην οδό των Παθών, την εποχή του Χριστού ήταν Διοικητήριο και επίσημη κατοικία του Ρωμαίου Διοικητή Ηγεμόνα Πιλάτου. Στο Πραιτώριο, έφεραν τον Ιησού μετά τον Άννα και τον Καϊάφα για να δικαστεί.
Στο Πραιτώριο ο Πιλάτος διέταξε να μαστιγώσουν τον Ιησού. Εδώ Τον έντυσαν με την κόκκινη χλαμύδα, Τον φυλάκισαν και Τον καταδίκασαν στην έσχατη ποινή του θανάτου με σταύρωση. Εδώ του έδωσαν το Σταυρό για να ξεκινήσει το δρόμο του Μαρτυρίου…
Το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας που ανάβουμε το βράδυ της Ανάστασης χρονολογείται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Την εποχή που οι νεοφώτιστοι χριστιανοί βαφτίζονταν το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα.
Η λαμπάδα ουσιαστικά αποτελούσε σύμβολο του νέου φωτός του Χριστού, το οποίο επρόκειτο να φωτίσει την ψυχή του νεοφώτιστου.
του Θεολόγου Μιχαήλ Χούλη
Oρισμένοι συγγραφείς στην αναζήτησή τους για τα προεφηβικά και νεανικά χρόνια του Ιησού, ισχυρίζονται λανθαμένα ότι τόσο o Πρόδρομος Ιωάννης, όσο και ο Ιησούς Χριστός, ανήκαν στην Ιουδαϊκή αίρεση των Εσσαίων.
Το συγκλονιστικό αυτό έγγραφο, το οποίο υπέγραψε ο Πόντιος Πιλάτος για την απόφαση της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστο, οπότε βρέθηκε στη γνωστή σε όλους σήμερα για τον καταστροφικο σεισμό πόλη (L’Aquila) της Κεντρικής Ιταλίας, κοντά στην οποία έχει ανακαλυφθει η αρχαία ρωμαϊκή πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν, ότι ο Πόντιος Πιλάτος και ο Χριστός μίλησαν στην ελληνική γλώσσα, καθώς τα Ευαγγέλια δεν αναφέρουν την ύπαρξη διερμηνέα, ενώ επίσης η ελληνική γλώσσα ήταν διαδεδομένη παντού και οι πάντες γνώριζαν, τουλάχιστον, στην εξελληνισμένη Παλαιστίνη, να μιλούν και να γράφουν ελληνικά!
Είναι ένας Επιτάφιος, ο οποίος παρέμεινε αθέατος για περισσότερα από 75 χρόνια.
Ο υψηλής αισθητικής Επιτάφιος πουλήθηκε το 2010 έναντι του ποσού των 500 χιλιάδων ευρώ.
Ο συγκεκριμένος Επιτάφιος είναι ένας πίνακας του μεγάλου ζωγράφου Θεόδωρου Ράλλη (1852-1909) και παρέμεινε αθέατος για περισσότερο από 75 χρόνια.
